Februari nadert: maand van onheil voor de Spaanse galgo 

Drie jaar geleden werden ze in de steek gelaten, twee prachtige galgo’s, zogenaamde Spaanse windhonden. Tijdens hun eenzame zwerftocht ontmoetten ze elkaar en raakten ze onafscheidelijk. Elkaars steun en toeverlaat in een gebied waar ze niet welkom zijn. In de nacht, als het duister ze uit het zicht van de mens houdt, sluipen ze het dorp Langa (Ávila) binnen en stelen ze kippen om te overleven. Dorpelingen, gewapend met geweren, openden de jacht op hen. Dierenbeschermers hebben ervoor gezorgd dat de jacht ingetrokken is. Waar de galgo’s verblijven, is een mysterie.

Op de vlucht
Al drie jaar zijn ze op de vlucht. Niemand heeft ze tot nu toe kunnen vinden. Ze zijn bang, hebben honger en zijn nu verklaard tot publieke vijanden. De burgemeester van Langa, Clara Isabel Láez, besloot de geweren uit de kast te halen. Langa ligt in een gebied waar veel met galgo’s gejaagd wordt. Een gebied waar dezelfde windhonden gedood of gedumpt en aan hun lot overgelaten worden. Een meute van omwonenden, eigenaren van kippenrennen en jachtgebieden, stond ongeduldig klaar met hun vernietigende geweren. De inwoners van Langa maken er zich gemakkelijk vanaf: de galgo’s zouden niet uit hun dorp komen, anders waren ze naar hun eigenaren teruggekeerd. Men speculeert dat de windhonden aan hun lot werden overgelaten toen ze niet goed genoeg bleken te zijn voor hondenraces. Niet ver van Langa zal binnenkort het nationale kampioenschap voor hondenraces weer plaatsvinden, in Navas del Rey.

Toen bekend werd dat er toestemming was gegeven om op de twee voortvluchtige windhonden te jagen kwamen dierenbeschermers, ondermeer van Scooby en Justicia Animal, in actie en werd de jacht geannuleerd. De galgo’s blijven ondertussen ongezien en vluchten weg van de jagers van Langa. En terecht, want ze zijn hun leven niet zeker in het hol van de leeuw. Toch weten de honden dat ze afhankelijk zijn van de mens om te overleven. In een greppel, langs de weg tussen Arévalo en Fontiveros, op nog geen vijf minuten rijden van Langa, lieten ze zorgzaam hun puppies achter. Hopend op een veilige toekomst voor hun kroost. En hun instinct liet ze niet in de steek: de zeven puppies werden door mensen gevonden, meegenomen naar een asiel en geadopteerd.

Volgens de burgemeester van Langa zal er niet meer op de hazewindhonden gejaagd worden. De gemeente zal kooien plaatsen in de velden rondom Langa om het voortvluchtige duo te vangen. Daarna zullen ze naar een asiel gaan of naar iemand die voor ze wil zorgen. De burgemeester gaf aan niet op de hoogte te zijn van de vangmethode met kooien toen ze aan de deelstaat Castilië- en León om toestemming vroeg voor de jacht op de honden. In dit gebied worden dieren veelal als een instrument ten dienste van de mens beschouwd. Zijn ze niet langer bruikbaar, dan moet je er vanaf. De windhond wordt hier behoorlijk uitgebuit.

Meest mishandelde hondenras
Aan het einde van het jachtseizoen, in februari, vindt er in Spanje een massale dump van galgo’s plaats. Veel windhonden worden aan hun lot overgelaten of naar een dodingsstation gebracht waar ze na 10 dagen worden gedood. Uitgehongerd en eenzaam, in de troosteloze kille ruimtes en kooien staan ze op hun dood te wachten. Medewerkers van opvangcentra struinen in februari de dodingstations af om zoveel mogelijke greyhounds te redden.

Minder geluk hebben de galgo’s die levend worden achtergelaten in putten waar ze geen kans hebben om te overleven en waar ze een hongersdood te wachten staat. Windhonden die zich in de ogen van de jagers misdragen worden vaak op gruwelijke wijze gedood: ze worden opgehangen aan bomen terwijl ze nog net de grond kunnen raken, wat leidt tot een langzame en wrede dood. De galgo kan beschouwd worden als het meest verwaarloosde en mishandelde hondenras in Spanje.

Het leven als jacht- of renhond is hard. De trainingsmethodes vergen lichamelijk en geestelijk veel van hen. Vaak is er sprake van geweld. Niet voor niets zijn veel geredde galgo’s de eerste maanden na hun redding bang en triestig. Niet voor niets blijven de twee windhonden van Langa vluchten en angstvallig onzichtbaar voor het oog van de mens.

50.000 gedumpt of mishandeld
Er wordt geschat dat er jaarlijks 50.000 galgo’s worden gedumpt en/of mishandeld aan het einde van het jachtseizoen in februari. De meeste hebben een tragisch verleden. De statistieken van Seprona (Dienst natuurbescherming van de Guardia Civil) van 2014 stellen dat de meeste gevallen van mishandeling van windhonden plaatsvinden in de vijf deelstaten waar de jacht met deze dieren het meest voorkomt: Castilië en León (778), Castilië-la Mancha (387), Andalusië (346), Madrid (201) en Extremadura (94). De mishandelingen in deze deelstaten omvatten samen 98.26% van alle gevallen in Spanje. Dit is echter lang niet alles: een groot deel van de wetsovertredingen zal nooit aan het licht komen en blijft ongeregistreerd. Toch is er iets aan het veranderen in Spanje. Twee jaar geleden werd er voor het eerst iemand veroordeeld voor het ophangen van zijn galgo’s. Sommige jagers distantiëren zich nu openlijk via websites of Facebook van de ophangingen en andere wrede dodingmethoden die andere jagers begaan en zijn boos vanwege de slechte naam die ze hierdoor krijgen. Maar diezelfde jagers hebben er veelal geen problemen mee om hun galgo naar het dodingsstation te brengen.

Adopties
Galgo’s zijn mooie, rustige en extreem lieve honden. Spaanse opvangcentra doen enorm hun best om zoveel mogelijke windhonden een hoopvolle toekomst te geven. Een groot deel van de galgo’s gaat naar het buitenland voor adoptie. Diverse organisaties zetten zich in Nederland in voor de adoptie van Spaanse galgo’s. Een voorbeeld is Greyhounds in Nood Nederland (GINN), een stichting die zich sinds 1999 inzet om windhonden uit Spanje en Engeland, die gebruikt worden voor de jacht of renbaan, in Nederland of België bij adoptiegezinnen onder te brengen. Naast het doel om zoveel mogelijk Spaanse galgo’s van een mooie toekomst te voorzien vraagt ze ook aandacht voor de Engelse en Ierse windhonden die na een racebaanloopbaan daar naar Spanje verscheept worden en daar dienen als fok- of renhond.

Met donatiegeld ondersteunt Greyhounds in Nood Nederland buitenlandse opvangcentra om honden naar, onder andere, Nederland te brengen. Ook levert ze bijvoorbeeld voer of andere benodigdheden aan opvangcentra, bijvoorbeeld manden, riemen, winterjassen voor de honden of medische materialen. Tevens doet GINN haar uiterste best om de bewustwording in binnen- én buitenland betreffende het windhondenprobleem te laten groeien. Het ultieme doel is uitbuiting van windhonden voorkomen en honden die dit overkomt te helpen, met behulp van buitenlandse organisaties. Indien samenwerking met (buitenlandse) stichtingen inhoudt dat er honden via GINN worden geplaatst, zal dit gebeuren volgens strenge criteria. Om honden die naar Nederland komen en niet direct worden geadopteerd eerst te laten socialiseren, maakt GINN gebruik van opvanggezinnen. Zo voorkomt GINN ook dat honden in Nederlandse asielen terecht komen.

Het adopteren is cruciaal voor de toekomst van de Spaanse galgo. Voor elke hond die geadopteerd wordt komt er ruimte en voer vrij voor een nieuwe hond die in het asiel wordt opgenomen. Hopelijk zullen de vogelvrije windhonden uit Langa een mens met een goed hart tegenkomen in hun roerige strijd om te overleven. En zo niet, dan is het maar te hopen dat ze bezit zullen blijven van de oneindige velden en van de duistere nacht, die ze in stilte behoeden voor het kwaad.

Bekijk hier een Spaanse documentaire (Engels ondertiteld) over het leven van de galgo als jachthond in Spanje (bevat schokkende beelden).

Bronnen: El Mundo, El País, Marca, Facebook ©PiepVandaag.nl Estefanía Pampín Zuidmeer