De manier waarop met boerderijdieren wordt omgegaan laat vaak zeer te wensen over, vooral tijdens het inladen, vervoer en/of slachtproces. Er zijn te weinig inspecteurs van overheidsinstanties die erop toezien dat deze dieren volgens de wet worden behandeld. Eyes on Animals bezoekt veemarkten, slachthuizen en boerderijen en inspecteert veetransporten. De organisatie werkt grensoverschrijdend en stelt verbeteringen voor om lijden van dieren te verlichten. Lees hier het verslag van de bezoeken aan Aygüler Dericilik slachthuis, Kazan, in december 2013 en april 2014.

Turkije - Turks slachthuis
Screenshot video Eyes on Animals

Samenvatting    

Sinds 2010 zijn teams van Animal Welfare Foundation en Eyes on Animals geregeld bij de grens van de EU met Turkije geweest om rundvee en schapen te inspecteren die vanuit de EU vervoerd worden naar Turkse slachthuizen. In juni 2013 bezochten we dergelijke slachthuizen waar onder meer dieren vanuit de EU aankwamen. De omstandigheden in deze slachthuizen waren verontrustend. We schreven rapporten over onze waarnemingen met aanbevelingen ter verbetering en stuurden deze naar de Turkse minister van Landbouw en elk slachthuis. Ook hielden we contact met de directeuren via e-mail en telefoon. In december 2013 gingen we terug om te bekijken of er verbeteringen waren doorgevoerd, maar ook om andere slachthuizen te bekijken waar we nog niet eerder waren geweest.

Zo bezochten we slachthuis Aygüler in Kazan voor de eerste keer. De omstandigheden in dit slachthuis zijn uitzonderlijk slecht. Het loeiende vee is buiten al te horen. Dieren die nog bij bewustzijn zijn, worden aan een poot omhoog gehesen tot een meter boven de grond. Het duurt daarna wel twee minuten voor hun keel wordt doorgesneden. Het ontwerp van de toevoergang voldoet geheel niet aan het gedrag en welzijnseisen voor vee: de vloer is glad en er zijn meerdere scherpe hoeken: zelfs een van 180 graden, waardoor dieren haperen en in paniek raken. Eén stier probeerde zelfs in deze hoek over de afscheiding te springen. Er zijn geen maatregelen getroffen om het bestijgen van stieren te voorkomen, waardoor ze geregeld op elkaar proberen te klimmen en hierbij gewond raken aan de poten. De slachter gebruikt een erg kort mes en we zagen hoe hij bij een dier vijf keer moest snijden voor er genoeg bloed vloeide om uit te bloeden. Na het doorsnijden van de keel zagen we tekenen van bewustzijn in het vee tot 100 seconden naderhand (regelmatig knipperen van de ogen, trachten het hoofd op te richten, stemgeluid).

In dit rapport beschrijven we onze observaties tot in detail en stellen we concrete maatregelen voor die dit slachthuis dringend moet nemen om het lijden iets te verlichten.

Het slachthuis Aygüler begaat diverse overtredingen van de  OIE (Animal Health) Terrestrial Code en de EC regelgeving 1099/2009: de aanbevelingen van Eyes on Animals staan onderaan. Ook staan de regels benoemd die gesteld worden ten aanzien van omgang met dieren die halal geslacht worden, in de hoop dat de Turkse regering en de eigenaar van het slachthuis hierdoor aangezet worden tot het doorvoeren van verbeteringen.

Gedetailleerd verslag

Aygüler is groot en verkoopt zijn vlees aan diverse ondernemingen naar alle delen van Turkije ten oosten van Ankara. De leiding van deze vestiging berust bij twee broers van wie wij er een ontmoetten. We legden hem uit wat ons werk inhoudt en waarom wij daar waren. Wij toonden hem positieve voorbeelden en ontwerptekeningen van Dr. Temple Grandin en gaven tips om het natuurlijk gedrag van de dieren te gebruiken om stress te verminderen.

Hij stelde heel duidelijk dat hij niet geïnteresseerd is in het verbeteren van dierenwelzijn als dit hem geld kost. Hij stelde dat hij alle installaties zelf gebouwd had om geld te besparen. Het had geen zin om met hem te praten, dus vroegen wij hem of we de opvangruimte, de looppaden en de slachtruimte mochten zien en filmen.

Hoewel elk slachthuis in Turkije dat wij hebben bezocht ernstige dierenwelzijnsproblemen had: dit slachthuis was absoluut verschrikkelijk. Het lijden van de Charolais en Holsteiner stieren was hartverscheurend om aan te zien. Het ontwerp van de toevoergang en de slachtbox was een ramp, de vloer was spiegelglad en het personeel was dom, wat leidde tot wreedheid.

Als wij op het Ministerie van Landbouw de ambtenaar ontmoeten die verantwoordelijk is voor dierenwelzijn tijdens het slachten, zullen wij er met klem op aandringen dat deze vestiging gesloten wordt.

Stieren bestijgen elkaar om hun leiderschap te vestigen. Zij hebben de neiging dat vaker te doen als zij opgewonden of nerveus zijn. Ofschoon deze vestiging gespecialiseerd is in het slachten van stieren was de toevoergang niet voorzien van een installatie om het klimmen te voorkomen, terwijl de zijkant niet stevig was. Daarom zagen wij telkens stieren op de ruggen van de dieren voor hen springen en vervolgens met hun poten bekneld raken als zij terugvielen, waardoor zij aan hun poten gewond raakten.

De vloer was zo glad en bedekt met mest waardoor elke tweede stier juist in de bochten onderuit gleed.

De stieren werden daarna gedwongen op een helling te lopen die extreem glad was en dan 180 graden om te keren om een kantelbox binnen te gaan. Op deze hoek ging elke stier onderuit. We zagen dezelfde stier drie keer vallen terwijl hij stond te wachten om te draaien en de box in te gaan. De medewerker ging maar door met het dier te porren met een stroomstootwapen. De stier snoof en ademde zwaar door de stress.

Sommige stieren probeerden bij deze scherpe, gladde bocht over de afscheiding te springen.

Eentje viel en kwam met zijn neus op de stang waardoor hij een bloedneus kreeg. Het was duidelijk dat deze gevaarlijke en slecht ontworpen hoek regelmatig paniek veroorzaakte, omdat het de enige plaats was waar een hogere afscheiding was om te voorkomen dat sommige dieren zouden proberen te ontsnappen en eroverheen zouden springen.

Als de stier de hoek van 180 graden om was om de kantelbox binnen te gaan kon hij de hele slachtruimte en het personeel zien. Dit schrikbeeld zorgde voor nog meer paniek. De vloer van de toevoergang en de kantelbox was als een ijsbaan zo glad.

De stieren raakten volledig in paniek als de kantelbox ging draaien. Voortdurend raakten ze met de poten bekneld in de stangen aan de voorkant van de kantelbox als zij probeerden overeind te blijven. Daarna werd een ketting om de poot gedaan en voortgetrokken terwijl het dier met zijn poot nog vast zat aan het metalen zijhek van de box!

Daarna werden de stieren aan één poot helemaal omhoog gehesen tot aan het plafond. Nergens raakte nog een lichaamsdeel de vloer; 600 – 700 kilo hangend met een metalen ketting om de enkel en met het volle gewicht drukkend op de longen en andere interne organen.

Op dit moment begonnen de stieren krijsen – het geluid van de schreeuwende stieren was overal in het slachthuis te horen. Het ergste was dat sommige stieren zo meer dan twee minuten moesten blijven hangen voordat hun de keel werd doorgesneden.

Bij sommige dieren werd de keel niet goed doorgesneden waardoor de slachter terug moest komen om de hangende stier de keel nogmaals door te snijden.

De stieren bleven duidelijk nog lang in leven na de halssnede, terwijl ze bewogen, met hun ogen knipperden en probeerden de kop op te richten.

We gingen terug naar het kantoor en vertelden de baas dat dit slachthuis zeer ernstige dierenwelzijnsproblemen had en zeiden hem gedag. Wij stelden de beide aanwezige dierenartsen, die het met ons eens leken te zijn maar machteloos te staan, op de hoogte van onze mening.

We konden hier vandaag niets uitrichten om het lijden van de stieren enigszins te verlichten. Het gedrag van de eigenaar biedt geen hoop voor de toekomst. We zullen daarom de bedrijven die van dit slachthuis vlees afnemen op de hoogte stellen en er bij hen op aandringen dat zij daarmee stoppen en het Ministerie van Landbouw vragen dit slachthuis te sluiten.

Aanbevelingen ter verbetering op de korte en lange termijn

Het liefst zien Eyes on Animals en Animal Welfare Foundation dat Turkse slachthuizen de dieren verdoven voor de slacht. Hoewel dat echter een langdurig debat is met veel obstakels, richten we ons nu op de verbeteringen die de fabriek onmiddellijk moet nemen om veel van het lijden te voorkomen voor de keel van de dieren wordt doorgesneden.

Dringende maatregelen ter verbetering

–      Dieren niet meer vanaf de grond ophijsen.

–      Het mes moet voldoen en lang genoeg zijn om direct en zonder vertraging de hals door te snijden.

–      De vloer van de toevoergang moet een anti-slipoppervlakte krijgen, vooral in de scherpe bocht waar we de dieren zagen vallen. Op de korte termijn helpen rubbermatten wellicht, op de lange termijn moet een speciale anti-slipvloer worden geïnstalleerd.

–      De zijkanten van de toevoergang moeten dicht zijn, zodat de dieren niet met hun poten klem komen te zitten.

–      Medewerkers en klanten mogen de dieren in de toevoergang niet afleiden en het gebruik van het stroomstootwapen moet een uitzondering zijn en zeker niet op de genitaliën worden gebruikt. Als ze kalm blijven verplaatsen de dieren zich makkelijker. Gebruik een vlag om ze vooruit te drijven.

Andere aanbevelingen van Eyes on Animals omvatten onder meer een toevoergang met ruime bochten, een anti-klimrek boven de toevoergang, dichte zijkanten, maatregelen om het slachtproces buiten het zicht van binnenkomende dieren te laten plaatsvinden en training van de medewerkers om de dieren op een correcte en kalme manier te behandelen.

Overtredingen van Dhabiha (voorgeschreven wijze van Halal slachten)

–      Met het dier moet zachtaardig en individueel worden omgegaan (de dieren worden gedwongen over een zeer gladde vloer te lopen, vallen meermaals neer, ook met opzet via de kantelbox, en worden omhoog gehesen aan een poot. De dieren zijn doodsbang (stemgeluid, wijd open ogen, worstelen).

–      Het dier mag niet geslacht worden voor de ogen van andere dieren en zij mogen geen bloed zien, om stress en ongemak te voorkomen (zodra de dieren het slachthuis binnen lopen zien ze het hele slachtproces van hun voorgangers, veel bloed en hangende karkassen).

–      Het mes mag niet geslepen worden voor de ogen van de dieren die geslacht worden (hoewel het goed is dat de slachter het mes geregeld slijpt, doet hij dit in het volle zicht van de dieren).

Eyes on Animals stuurde een lijst met verbetervoorstellen naar de directeur van slachthuis Aygüler en vroeg hem de twee dringendste zaken voor 1 maart 2014 aan te passen:

–      De stieren niet meer geheel van de vloer tillen, maar ten minste het hoofd en de schouders op de grond te laten.

–      Gebruik van een langer mes en direct de hals doorsnijden, in plaats van de dieren twee minuten te laten hangen.

De directeur trok zich hier niets van aan, tot Eyes on Animals aangaf naar de media te gaan en de grootste supermarktklanten van het slachthuis te informeren. Een familielid vertelde via e-mail dat ze de verbeteringen zouden doorvoeren.

Vervolgbezoek

In april 2014 waren medewerkers van Eyes on Animals weer in Turkije en besloten een kijkje te nemen bij slachthuis Aygüler, om te zien of de directie de voorgestelde verbeteringen inderdaad had doorgevoerd. Helaas waren de inspecteurs niet welkom. De directeur was woedend, omdat Eyes on Animals zijn slachthuis bekritiseerde en contact had opgenomen met het ministerie van Landbouw en weigerde toegang. Ook mochten ze de aanwezige dierenarts niet spreken. Via een bron hoorden ze dat er niets was veranderd, daarom probeert de organisatie via het Turkse ministerie medewerking te krijgen om omstandigheden voor de dieren in het slachthuis alsnog iets te verbeteren.

De inspecteurs van Eyes on Animals en Animal Welfare Foundation maakten deze opnamen in december 2013. Waarschuwing: schokkende beelden. 

Bron ©PiepVandaag.nl Angelique Lagarde