Eind deze maand eindigt mogelijk het 2013/14 dolfijnendrijfjacht seizoen in Taiji. Dat betekent niet automatisch rust en veiligheid voor de dolfijnen die door Japanse wateren trekken, want er is ook nog een quotum voor de vangst van dolfijnen met handharpoenen en in het verleden werden seizoenen soms verlengd wanneer de quota voor bijvoorbeeld Indische grienden of zwarte zwaardwalvissen niet waren gevuld.
Voorlopig gaat de dolfijnengenocide in Taiji gewoon door, maar wel onder verhoogde media-aandacht na de veroordeling van de drijfjacht door de ambassadeurs van onder andere de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Roemenië, Italië en, ik mag hopen, Nederland.
Een groep beroemdheden, waaronder Sean Penn, Cher, Susan Sarandon, Jennifer Hudson, Gwyneth Paltrow, Charlize Theron, Ellen DeGeneres, William Shatner en vele anderen, samengebracht door hiphopproducent Russell Simmons, hebben de Amerikaanse president Obama opgeroepen het vrije handelsverdrag Trans-Pacific Partnership waarin Japan één van de 12 partners is, niet te ondertekenen totdat Japan de dolfijnenjacht beëindigd. De achterliggende gedachte is dat aan menselijk mededogen hetzelfde gewicht moet worden toegekend als aan zakenbelangen. Simmons’ medewerker Simone Reyes bracht eerder dit seizoen enkele weken als Cove Guardian door in Taiji.
In de laatste week van januari werden zeker twee en mogelijk drie van de tuimelaars die een week eerder in de massavangst van 17 tot 21 januari waren geselecteerd voor gevangenschap, dood in hun havenkooien gevonden. Dit is de bittere realiteit van Taiji: zelfs zonder succesvolle drijfjacht is er iedere dag lijden. De doodsoorzaak (verwondingen? ziekte? stress?) zullen we waarschijnlijk nooit weten, want openheid is geen onderdeel van de ‘traditie’. De dode dieren werden onder dekzeil naar het slachthuis gebracht.
De 27e vond men 4 witgestreepte dolfijnen. Onder druk van Japanse dolfinariums werd deze soort in 2007 aan de quota toegevoegd. Deze kleine, acrobatische dolfijnensoort heeft de neiging om, wanneer ingesloten, zich op de rotsen van de Cove te werpen om aan de handen van de ontvoerders te ontkomen en zich daarbij zwaar te verwonden. Daarom worden deze dolfijnen sinds een aantal jaren met netten ingesloten voor de haveningang van Taiji en één voor één aan boord van een skiff geworsteld. Alle vier de dolfijnen werden in de havenkooien geplaatst, maar twee dagen later werd één van de dieren, waarschijnlijk ziek of gewond, weer uit de kooi gehaald en eenzaam en alleen op zee gedumpt.
Die dag, 29 januari, werden 2 grampers aan de ‘collectie’ van het Hotel Dolphin Resort toegevoegd. 9 familieleden werden gelijktijdig vermoord in de Cove. Hotel Dolphin Resort nam ook twee eerder in de maand gevangen tuimelaars uit de havenkooien tot zich.
Er vond nog een transfer plaats die dag. Vier slanke dolfijnen werden in kratten in een vrachtwagen geladen. De Cove Guardians volgden de vrachtwagen meer dan 700 kilometer. De dolfijnen brachten meer dan 15 uur door in de kratten, voordat ze diep in de nacht werden uitgeladen bij Ooita Marine Aquarium, een van de talloze dolfijnconcentratiekampen in Japan.
Er volgden vijf dagen zonder slachting en januari ging over in februari, normaliter de laatste maand van het seizoen.
Paul Watson, oprichter van Sea Shepherd, weerlegde in een recent opiniestuk nog eens de kritiek op de Cove Guardians en de verdediging van de jacht door de Japanse overheid:
‘-Er is geen reden voor westerse activisten om weg te blijven uit Japan. Japan is wel degelijk gevoelig voor buitenlandse druk. Ze hebben er zelfs een speciaal woord voor: Gaiatsu. Bijna iedere natuurbeschermingsmaatregel uitgevaardigd door de Japanse overheid is tot stand gekomen onder buitenlandse druk. Iedere wereldburger heeft niet alleen het recht, maar de morele plicht om zich uit te spreken tegen onrecht waar dat ook plaatsvindt. Het zou meer dan welkom zijn als Japanners zouden protesteren tegen het uitroeien van ganzen in de Nederlandse polders, dassen op het Engelse platteland, kangaroo’s in de Australische outback of zwerfhonden in Roemeense steden.
– De Cove Guardians zijn de ogen en oren en het geweten van de wereld. Zonder hen zou een groot gedeelte van de mensheid niet weten wat er in Taiji gebeurt. Ze zijn niet in Taiji om Japan en zijn cultuur te bekritiseren, maar de dolfijnenslachting door een kleine groep zogenaamde vissers, die hun land ten schande maken door hun praktijken.
-Een (voedsel-)cultuur die de vernietiging van leven voorstaat, verdient geen respect. De labels ‘cultuur’ of ‘traditie’ rechtvaardigen helemaal niets. Dat stierenvechten cultuur mag heten in Spanje of dat de vossenjacht dat was in Engeland, maakt deze niet minder verwerpelijk.
-De claim van traditie is een leugen. Deze jacht word aangedreven door het geld dat te verdienen is met het voldoen aan de vraag naar dolfijnen voor gevangenschap sinds de late jaren 60.
-De beschuldiging van racisme heeft geen grond. Dezelfde activisten bestrijden massaslachtingen in de Faeröer (dolfijnen), Canada (zeehonden), Namibië (zeeleeuwen), Australië (haaien), de Middellandse Zee (tonijn), Noorwegen & IJsland (walvissen), etc. De woede van de wereld op Japan word niet veroorzaakt door hun kritiek, maar door de daden van een kleine groep moordenaars.
-De vergelijking met het eten van varkens, koeien, en kippen gaat niet alleen mank omdat de Cove Guardians net als de opvarenden van de Sea Shepherd schepen vegetarisch/veganistisch leven, maar ook omdat dolfijnen niet geboren worden in slavernij, maar onderdeel uitmaken van een complex ecosysteem waaruit ze worden weggerukt. Daarnaast zouden de Taiji slachtmethoden en omstandigheden in geen enkel legaal slachthuis getolereerd worden en het gehalte aan kwik en chemicaliën in het dolfijnenvlees zou in het geval van gedomesticeerde dieren ontoelaatbaar zijn.’
Op 4 februari vochten de 10 leden van een familie grampers 4 uur lang voor hun leven, voordat ze in de Cove aan hun einde kwamen. Niemand werd gespaard.
5 februari werden 14 tuimelaars de Cove ingedreven. Eén dier verdween in een havenkooi en twee werden er overgebracht naar Taiji Dolphin Base. 11 levenloze lichamen werden naar het slachthuis gesleept.
Na de slachting op 5 februari volgde 10+ ‘blauwe’ Cove dagen waarin voornamelijk slecht weer de jagers parten speelde.
Het albino tuimelaarkalf bevindt zich nog steeds in het Taiji Whale Museum en is door Paul Watson Shoujo gedoopt. Dit is de Japanse naam voor Bambi en betekent eenvoudigweg ‘Meisje’. Net als Bambi verloor Shoujo haar moeder en net als Bambi staat Shoujo symbool voor de vernietiging van onschuld en schoonheid door een gewetenloze groep mensen, gedreven door hebzucht.
Wil je ook iets doen? Sea Shepherd/what you can do.
Erwin Vermeulen is hoofdwerktuigkundige op een schip, fotograaf, vrijwilliger bij Sea Shepherd en woont samen met zijn vriendin Susan, een dove kat, een eenogige kat, een kat met één nier en een dove en blinde hond.
©PiepVandaag.nl
