Erwin Vermeulen: Taiji V 

Deze keer duurde het slechts twee dagen dat er geen bloed vloeide in Taiji, 6 en 7 november, voordat de barbaarsheden een nieuw dieptepunt bereikten.

Na een vijf uur lange, ongelijke strijd tussen de twaalf schepen en een groep van negen grampers (grijze dolfijn) op 8 november, werden vier volwassen leden van de familie op het grindstrand van de ‘Cove’ afgeslacht, terwijl vier jongeren en een baby, door slechts een net gescheiden, getuige waren. De vier waren door trainers geselecteerd voor levenslange gevangenschap, terwijl de baby, te jong om te trainen en te licht om een quotumwaardige hoeveelheid vlees op te leveren, in een skiff geladen werd en net buiten de haven werd gedumpt.

Als het op Taiji aankomt, is het vaak moeilijk om je woede te bedwingen, maar de regelmatig terugkerende daden van buitensporige barbaarsheid doen je bloed koken. Een van zijn of haar moeder afhankelijk kind na het aanschouwen van de moord op haar en die op de overige familieleden, eenzaam en alleen op zee dumpen zonder enige overlevingskans roept alleen vergelijkingen op met de meest universeel verachte momenten in de menselijke geschiedenis, omdat het geen uitzonderingen zijn, maar een structureel onderdeel van de Taiji modus operandi. Wat er met de dolfijnen in Taiji gebeurt is een vorm van genocide, is een Holocaust. Als deze gewetenloosheid een vorm van cultuur of traditie moet heten is dat er één die vernietigd dient te worden.

Deze grampers (of grijze dolfijnen of Risso’s dolfijnen) zijn de derde soort die er dit seizoen aan moeten geloven, maar waarschijnlijk niet de laatste. De vastgestelde quota voor het seizoen 2013-2014, lopend van 1 september tot eind februari of maart zijn als volgt:

• 134 witgestreepte dolfijnen;
• 450 gestreepte dolfijnen;
• 557 tuimelaars;
• 400 slanke dolfijnen;
• 265 grampers;
• 137 Indische grienden;
• 70  zwarte zwaardwalvissen.

Dat is voor Taiji. Elders in Japan zijn er nog quota voor een aantal van deze soorten, voor meer dan 13.000 Dalls bruinvissen en voor 66 zwarte dolfijnen.

9 November was het opnieuw raak. Voor acht uur ‘s ochtends werd een groep grampers gevonden en om negen uur waren ze de ‘Cove’ ingedreven. Een wanhopige ontsnappingspoging later waren de panikerende dieren opgesloten achter de netten.

De dolfijnentrainers en -moordenaars werkten eendrachtig samen om de dieren richting het strand te manoeuvreren, maar geen van de dolfijnen werd geschikt geacht voor gevangenschap of terug op zee gedumpt en alle elf dieren werden afgeslacht, waaronder twee jongeren en een baby. Iets na tienen hield de hoorbare worsteling in de baai op en was er weer een familie vernietigd. Een skiff met de trainers verscheen van onder de dekzijlen op weg terug naar hun dolfinariums op de voet gevolgd door de eerste skiff met dode dolfijnen. De schijn van scheiding tussen trainers en moordenaars wordt volledig losgelaten. Om elf uur waren alle lijken naar het slachthuis gebracht en konden de dekzijlen over de ‘Cove’ worden verwijderd. Een normale dag in Taiji…

In Taiji aanwezig zijn is vaak ontmoedigend en de ervaring zal je de rest van je leven met je mee dragen. Toch is er ook dit jaar continu een grote groep vrijwilligers van Sea Shepherd aanwezig om er voor te zorgen dat de wereld dagelijks geïnformeerd wordt over de bloedbaden en deze niet kan negeren. Ook Nederland levert zijn aandeel in de Cove Guardians, Saskia en Elise zijn onlangs teruggekeerd en Konrad werd de toegang tot het land ontzegd toen hij wilde terugkeren.

De aanwezigheid van de activisten legt een directe economische druk op de lokale gemeenschap en de provincie vanwege de overdadige aanwezigheid van verschillende politiediensten en de kustwacht in een dorp dat hiervoor slechts één agent had. De druk is daarnaast ook psychologisch, de inwoners weten dat ze in de schijnwerpers staan en stellen alles in het werk om hun misdaden aan het oog van de wereld te onttrekken.

Het toont ook aan eco-misdadigers in de rest van de wereld wat een groep vastberaden, toegewijde vrijwilligers met beperkte middelen kan uitrichten. Toen Sea Shepherd in 2011 in de Faeröer eilanden arriveerden legde de lokale overheid de massaslachting van grienden tijdens het zomer hoogseizoen volledig stil om maar niet in de media geportretteerd te worden als hun collega moordenaars in Taiji. De camera is een machtig wapen.

Niemand heeft de illusie dat dit van vandaag op morgen stopt. De campagne draagt niet voor niets de naam ‘Infinite Patience’, oneindig geduld. Dit is er één van de lange adem, maar ik ben er van overtuigd dat ‘ie gewonnen gaat worden. Wanneer de mensheid niet in zijn vooruitgang wordt gehinderd door totalitaire systemen van religieuze, politieke, nationalistische of ideologische aard is er een langzame, maar gestage weg naar meer compassie zichtbaar. Het einde van slavernij, kolonialisme en kinderarbeid, gelijke rechten ongeacht ras, geloof, seksuele geaardheid en sekse. Waarom zouden we die lijn niet doortrekken? Als we de barrières van ras, sekse en seksuele geaardheid kunnen overschrijden, waarom dan niet die van de soort? Streeft niet ieder levend wezen naar de zelfde vormen van vrijheid? Vrijheid van vervolging, angst en lijden.

Vervolging, angst en lijden is dagelijkse kost in Taiji aangedreven door hebzucht en gelegitimeerd door een superioriteitsgevoel, mensen eigen, die er van uit gaat dat alles op deze planeet, van grondstoffen in de aardkorst tot alles wat groeit en leeft, er is voor ons om te gebruiken, hoe we maar willen, ongeacht de schade die we aanrichten.

De zaterdag wordt door de mannen van de visserij-unie vaak beschouwd als een rustdag en regelmatig besluit men om niet uit te varen. Zo ook deze zaterdag, maar een dag later, op 11 november, werd er een groep van 33 tuimelaars opgejaagd terwijl een aantal van de moordenaars en trainers nog bezig waren drie van de eerder in de week gevangen grampers over te brengen van hun tijdelijke onderkomens in de haven naar de betonnen bakken van het Dolphin Resort Hotel. Om 8 uur verschenen de boten in formatie aan de horizon en om half tien waren de dieren achter netten opgesloten voor hun laatste nacht als een familie.

Waarschijnlijk werd de selectie en slachting uitgesteld tot een dag later, omdat er eerst heen en weer geschoven moest worden met dolfijnen in het cellencomplex van drijvende kooien om plaatst te maken voor de verwachtte grote buit. Tuimelaars zijn sinds de Flipper tv-serie geliefd in de circusvoorstellingen van dolfinariums en brengen veel geld op.

Uiteindelijk werden 12 dieren geselecteerd voor een leven van slavernij en de rest afgeslacht.

De hebzucht in Taiji is zo groot dat zelfs tijdens deze dag nog vier boten uitvoeren op zoek naar meer. Ze kwamen terug met lege handen.

Erwin Vermeulen is hoofdwerktuigkundige op een schip, fotograaf, vrijwilliger bij Sea Shepherd en woont samen met zijn vriendin Susan, een dove kat, een eenogige kat, een kat met één nier en een dove en blinde hond.

©PiepVandaag.nl