Erwin Vermeulen: Taiji III 

Na een ongekende 15 dagen zonder bloed in de baai van Taiji, was het uitgerekend op Werelddierendag dat de ban werd gebroken. Net als in Nederland waar men deze speciale dag gebruikt om huisdieren te vertroetelen waarna vervolgens voor het avondeten een biefstukje op de grill gegooid wordt, heeft een dag gewijd aan respect voor en medeleven met dieren ook in Japan een zeer beperkte reikwijdte.

Een dag eerder, 3 oktober, was via de Cove Guardian livestream te volgen hoe de 12 schepen in drijfformatie aan de horizon verschenen, maar vlak voor de haveningang de groep dolfijnen toch nog kwijt raakten. Een rede tot vreugde want ontkomen aan deze snelle dieselvoortgestuwde schepen is zeldzaam in Taiji.

Op 4 oktober, al voor 7 uur ’s ochtends, waren 60 tot 70 grienden minder gelukkig. Ondanks hoge golven en straffe wind waren de jagers meedogenloos en vastberaden om deze dag tot een succes voor hen zelf te maken. De weersomstandigheden maakten het niet alleen voor de jagers moeilijk om de dieren voort te drijven, maar ook uitputtend voor de groep grienden, waaronder baby’s, om als familie bij elkaar te blijven.

Opnieuw werden de grienden achter netten op gesloten met als doel ze de volgende ochtend af te slachten. Het slechte weer zorgde er echter voor dat de dieren uiteindelijk twee dagen lang zonder voedsel moesten vechten tegen de branding en stroming waarbij vooral de kleinsten door de golven tegen de rotsen en netten werden geworpen.

Uiteindelijk selecteerden de moordenaars op 6 oktober, 16 van de grootste dieren voor de slacht. Vanwege de omvang van de groep, de grootte van deze dieren en de nog altijd onstuimige zee monde dit uit in de bruutste slachting van dit seizoen tot nu toe. In de ‘Cove’ overvoeren de moordenaars in hun bootjes de dieren meerdere keren om de groep op te delen.

Waar de dieren van open zee naar land worden gedreven met stalen vissersschepen, is de ‘Cove’ zelf alleen toegankelijk voor deze kleinere bootjes, door de Cove Guardians ‘skiffs’ genoemd. Wanneer tijdens een jacht een voortgedreven groep dolfijnen eenmaal de haveningang van Taiji gepasseerd is op weg naar de ‘killing Cove’ en daarmee de kans op ontsnappen voor de dolfijnen verkeken is, varen meestal een stuk of vier van de vissersschepen de haven in waar de bemanning overstapt in deze skiffs, waarin zich de netten bevinden, om zo deel te nemen aan de laatste fase van de jacht en uiteindelijk de netten uit te zetten.

Op een slachtdag worden de skiffs gebruikt om de  moordenaars naar de ‘Cove’ te brengen en om de dolfijnen het laatste stuk naar het grindstrand te drijven door de propellers van de buitenboordmotoren naar de dieren te richten. Zo ook deze 6^e oktober. Terwijl de familie leden zo dicht mogelijk op elkaar ‘kropen’, als in een poging om de matriarch, het oudste vrouwtje en leider van de groep, te beschermen, begaven moordenaars in duikerspakken en voorzien van snorkels zich onder de grienden om de grotere dieren met een touw om de staart vast te binden aan ijzeren pennen in de rotsen om de groep dan maar zo op te splitsen. Zo brachten deze intelligente, sociale wezens, de leiders en ervaring van de groep, hun laatste momenten door.

Na getuige te zijn geweest van de slachting van hun familieleden en apathisch te hebben rondgedreven in hun bloed, werden de ongewenste dieren terug naar zee gedreven. Ondanks dat het quota deze dag op papier met 16 grienden verder werd gevuld, is dat niet het werkelijke slachtofferaantal. Een van de ongewenste dieren werd meer dood dan levend naar zee gesleept.

Ook de volgende dag, 7 oktober, terwijl het weer opnieuw te ruw was om uit te varen, werd vlak buiten de haveningang van Taiji een jonge griend dood gevonden, waarschijnlijk te zwak en te getraumatiseerd om de drijfjacht terug naar open zee van de dag ervoor te overleven. Vele andere van zijn of haar familiegroep en van de dieren betrokken in de eerdere drijfjachten van dit jaar zullen op zee zonder getuigen gestorven zijn.

Dit doet de hele filosofie achter het instellen van een quota, namelijk controle over het aantal dieren dat wordt gedood, teniet. Dit is slechts een van de vele facetten van de hypocrisie verbonden met Taiji.

Erwin Vermeulen is hoofdwerktuigkundige op een schip, fotograaf, vrijwilliger bij Sea Shepherd en woont samen met zijn vriendin Susan, een dove kat, een eenogige kat, een kat met één nier en een dove en blinde hond.

©PiepVandaag.nl