Erwin Vermeulen: Hoe de ‘Save Movement’ levens redt 

De ‘Save Movement’ is een wereldwijde beweging van activisten die vreedzame wakes bij slachthuizen houden en daar de vrachtwagens en trailers opwachten die ‘boerderij’-dieren vervoeren naar de plaats van hun voortijdige dood. Ook Nederlandse activisten zijn aangesloten bij deze beweging.

De beweging begon in 2010 met Toronto Pig Save en vanaf daar, eerst langzaam, maar dan sneller en sneller, verspreidde het zich over de hele wereld. Er zijn nu meer dan 300 ‘Save Movements’ – in Canada, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Ierland, Australië, continentaal Europa (inclusief Nederland), Hong Kong en Zuid-Amerika – en dat aantal groeit nog steeds. In plaats van te werken als een organisatie met centrale controle, zijn de wakes lokaal georganiseerde bijeenkomsten van, voornamelijk, veganistische dierenrechtenactivisten op een bepaalde tijd, op een bepaalde datum, gecoördineerd door bij de beweging aangesloten Save-groepen. Niet alleen slachthuizen zijn het doelwit, maar ook veilingen van levende dieren en veemarkten.

Getuige van laatste momenten
Het belangrijkste doel van de ‘Save Movement’ is om getuigen te zijn – er is niet echt een bevredigende Nederlandse vertaling dat de hele ‘beleving’ weergeeft voor het Engelse ‘bearing witness’ – van het leven en lijden van deze dieren in hun laatste ogenblikken voordat ze de slachthuizen van de wereld binnengaan om te worden afgemaakt.

Bewustmaken
Daarnaast wil men mensen bewustmaken van het lot van bio-industriedieren, mensen helpen veganistisch te worden en een massale beweging op gang brengen voor rechtvaardigheid voor dieren.

De filosofie achter de The Save Movement is geïnspireerd door mensen als Mahatma Gandhi, Martin Luther King en Leo Tolstoy. In de woorden van de laatste:

“Wanneer het lijden van een ander schepsel je pijn doet, geef dan niet toe aan de aanvankelijke aandrang om te vluchten voor het lijden, maar integendeel kom dichterbij, zo dicht bij als mogelijk tot hem die lijdt, en probeer hem te helpen.”

Verstandhouding met slachthuizen
Veel van de lokale Save-bewegingen hebben een speciale verstandhouding met de beoogde slachthuizen, met als resultaat dat vrachtwagenchauffeurs een paar minuten stoppen om de activisten contact te laten hebben met de dieren die op het punt staan te worden gedood, zonder de angst of stress voor de dieren te vergroten.

Bij de Boxtel Pig Save, bijvoorbeeld, melden we ons aan bij de poort en worden door de medewerkers van VION, een grote internationale vleesproducent, voorzien van een badge om op het terrein te mogen en krijgen daar een plek toegewezen op de parkeerplaats waar de vrachtwagens stoppen en de luiken openen, zodat we met de varkens kunnen communiceren en hen van water kunnen voorzien. Ook bij De Hoef Calf Save worden we op het terrein van het halalgespecialiseerde slachthuis toegelaten, maar buiten de hoofdingang.

Erkenning
Die ‘ontmoeting’ is meer dan de dieren aaien, ze geruststellen en ze water geven om te drinken als een laatste daad van vriendelijkheid. Het is hun leven erkennen, getuigen zijn van hun lot en tegelijkertijd afscheid nemen, maar ook proberen hen te troosten en hen liefde tonen voor de eerste en enige keer in hun korte leven.

Veel activisten proberen hun afkeer en smart onder woorden te brengen over wat andere mensen deze slachtoffers aandoen, de dieren te verzekeren dat hun leven ertoe doet en dat ze niet zullen worden vergeten, terwijl ze tegelijkertijd bevestigen dat ze zullen blijven vechten tot deze onnodige, barbaarse praktijken ten einde komen.

Beeldmateriaal
Er zijn nog andere doelen verbonden aan de wakes. Terwijl de vrachtwagens met varkens, kalveren, schapen of kippen, hetzij vrijwillig, hetzij geblokkeerd, buiten de deuren van het slachthuis tot stilstand komen, nemen activisten foto’s rondom en in de trailers om de omstandigheden vast te leggen die de dieren noodgedwongen ondergaan. Zoals, bijvoorbeeld, de documentatie verzameld door Cove Guardians en monitors van de dolfijnenvangst en -slachting in Taiji, of de undercoveropnames gemaakt in de bio-industrie, reizen krachtige beelden van wat ‘wij mensen’ doen met andere levende wezens razendsnel over de hele wereld via traditionele en sociale media. Het doel is om consumenten te informeren over hoe hun supermarktaankoop of restaurantbestelling van vlees wordt geproduceerd en om zoveel mogelijk mensen te overtuigen om zich – eerst – een veganistische levensstijl aan te meten en de bio-industrie te boycotten, en zich vervolgens te engageren voor een leven van activisme. Getuige zijn is niet alleen een optie, het zou kunnen worden beargumenteerd dat het een plicht is!

Slachthuizen adverteren hun aanwezigheid over het algemeen niet; ze werken het liefst in de luwte. Dus, vooral als het gekozen slachthuis in de buurt van een drukke weg is gelegen, kunnen plakkaten en spandoeken de reikwijdte van de wake vergroten door het publiek bewust te maken van het feit dat het slachthuis zich op deze locatie bevindt en wat er wordt gedaan met dieren die daar worden gebracht. In Apeldoorn zijn een VION-varkensslachterij en een EKRO-kalverenabbatoir aan weerszijden van een drukke doorgaande weg gebouwd, waar de protestborden worden begroet met geclaxonneer en opgestoken duimen.

Waarom getuigen
Er is ook een persoonlijke kant aan het ‘getuigen zijn’. Elke veganist/dierenrechtenactivist heeft hoogstwaarschijnlijk de wreedheden die bio-industriedieren ondergaan gezien, hetzij via online clips of tijdens vertoningen van documentaires zoals ‘Earthlings’. Sommigen hebben de foto’s op plakkaten of de video’s op laptops zelf tijdens ‘outreach’-evenementen omhoog gehouden. Niets echter kan je voorbereiden op het oog-in-oog staan met een levend wezen, in de verdrukking in een vrachtwagen met zijn of haar lotgenoten; het varken dat jou onderzoekend aankijkt op dezelfde manier als jij naar hem of haar kijkt; je zult de verwarring, de onzekerheid, de angst in zijn of haar ogen kunnen lezen; het horen in hun geschreeuw.

Er gaat iets ongelooflijk krachtigs uit van deze ontmoeting met de slachtoffers van onze wereldwijde carnistische (d.w.z. de keuze om vlees te eten, in tegenstelling tot het begrip carnivoor: het natuurlijke instinct om vlees te eten) cultuur, niet op een computerscherm, maar in persoon. Het in de ogen kijken van deze dieren vlak voordat ze sterven, zal je nooit van je af schudden; het verandert je, het verwijdert alle soortvooroordelen die je nog zou kunnen herbergen, het bevestigt je opnieuw in je veganisme en activisme, wijst je op de urgentie van deze zaak. Het maakt je sterker als een persoon, meer vastberaden, maar ook meer authentiek als een activist.

Het versterkt je in de overtuiging dat deze dieren niet afhankelijk zouden hoeven te zijn van onze vriendelijkheid of mededogen, om niet behandeld te worden als vernieuwbare producten, alleen waarde hebbend met respect tot menselijke belangen, maar dat hun inherente waarde moet worden gerespecteerd en beschermd, gebaseerd op morele rechten, omgezet in wetten, als een fundamentele rechtvaardigheid.

Verbondenheid
Wakes verbinden je met gelijkgestemde individuen. Er is een gemeenschapszin die je misschien mist in het dagelijks leven met je carnistische familie, jeugdvrienden of collega’s. Het delen van deze ervaring kan je tegelijkertijd troosten en inspireren. Verlies echter nooit uit het oog dat dit niet over ons gaat. Het gaat om de dieren.

Mensen vragen soms of ‘Save’ niet de verkeerde woordkeuze is, omdat bij de meeste wakes geen dieren direct gered worden. De ‘Save Movement’ rechtvaardigt echter zijn naam door het inspireren van ‘passieve’ veganisten tot volwaardige activisten en niet-veganisten tot het kiezen van een levensstijl zonder wreedheden. Elke nieuwe veganist betekent potentieel het redden van tientallen tot honderden tot duizenden dierenlevens. Het is daadwerkelijk een SAVE-Movement’.

Agenda
Op 2 mei vindt de IJsselstein Pig Save plaats. Zie voor meer informatie deze Facebookpagina.
Op 17 mei vindt de Apeldoorn Calf Save plaats. Zie voor meer informatie deze Facebookpagina.
Verdere Save-bijeenkomsten worden bekend gemaakt via de Facebookpagina van de Nederlandse Save Movement.

Sluit je aan bij een SAVE-beweging bij jou in de buurt!

Erwin Vermeulen is fotograaf, hoofd werktuigkundige bij Sea Shepherd en was vrijwilliger bij opvangcentrum Wildlife Waystation. Hij woont samen met zijn vriendin Susan, een dove kat, een éénogige kat, een kat met één nier, en twee dove en blinde honden. Hij schrijft regelmatig over de griendenslachting op de Faeröer Eilanden en de dolfijnenslachting bij Taiji.

©AnimalsToday.nl