Erwin Vermeulen: De laatste maand van het dolfijnenjachtseizoen in Taiji 

Januari was, als wel vaker, een verschrikkelijke maand voor dolfijnen in Taiji. De jagers voeren op 22 dagen uit en slaagden er op 14 dagen in een prooi te bemachtigen. Uiteindelijk vond 40 procent van de slachtingen dit seizoen in januari plaats. Vaak zet dat nog een tijdje door in februari.

Op de eerste dag van de maand werd een familie van zes grampers na een twee uur durende strijd de ‘Cove’ ingedreven en afgeslacht. Een dag later wist een groep na lange strijd te ontsnappen, maar de derde van de maand vonden de negen uitgevaren schepen binnen een half uur een zeven leden tellende familie grampers. Twee uur later waren ze allemaal dood.

4 februari waren de schepen al op weg terug naar de haven toen drie van hen een kleine familie van vier grampers vonden. Ook deze dag werden er geen gevangenen genomen en was er geen genade. Een dag later werd een familie van 20 tuimelaars vanaf de horizon naar de baai van Taiji gedreven. Eenmaal achter de netten opgesloten, haalden de jagers de ‘trainers’ op van het Taiji Whale Museum, Dolphin Base en het Dolphin Resort Hotel. Deze drie dolfinariums en groothandels in dolfijnen selecteerden uiteindelijk drie tuimelaars voor de dolfijnencircussen. De overige 17 leden van de familie werden afgeslacht als bijproduct van deze slavenhandel.

Op deze dag werd ook Ric O’Barry, hoofdrolspeler uit ‘The Cove’ en oprichter van ‘Dolphin Project’ op een vliegtuig gezet en zo uit Japan gedeporteerd, na 19 dagen te zijn vastgehouden.

De zaterdag is in Taiji meestal een rustdag voor de dolfijnenmoordenaars. Niet voor de dolfijnen, want op 6 februari werden twee tuimelaars op een vrachtwagen geladen. Tijdens dit proces vertrokken de schepen als nog in grote haast. Dit kon alleen betekenen dat er een tip was binnen gekomen. 11 schepen dreven snel een familie van 25 tot 27 tuimelaars de baai in. Ze werden achter de netten opgesloten en voor de rest van de dag en nacht aan hun lot overgelaten; het was tenslotte een rustdag.

De volgende ochtend vroeg werkten de moordenaars en ‘trainers’ zoals altijd eendrachtig samen om 11 tuimelaars te selecteren voor gevangenschap, drie familie leden werden afgeslacht voor hun vlees en blubber en de overige dieren werden door drie schepen terug naar zee gejaagd.

Op 8 februari verlieten alle 12 schepen de haven van Taiji bij het eerste licht. Om 7 uur hadden enkele schepen een groep dolfijnen gevonden. Enkele andere jagers voegden zich al snel bij hen en zo dreven acht schepen de familie grampers naar Taiji. 12 leden werden afgeslacht; vier tot zes overlevenden werden weer naar zee gejaagd.  Dit was de 24e familie grampers die dit seizoen in Taiji werd omgebracht.

Op 9 februari vonden negen schepen een grote groep gestreepte dolfijnen. Na een lange strijd waarin een groot aantal leden wist te ontsnappen werden de overgebleven 34 tot 36 individuen in de ‘Cove’ afgemaakt.

11 februari zou uiteindelijke de laatste succesvolle jachtdag van het seizoen blijken te zijn. Twee gescheiden groepen tuimelaars worden om 9 uur ‘s ochtends in de baai van Taiji samen gedreven. Zes tuimelaars worden uiteindelijk van hun vrijheid beroofd; de rest van de groep werd weer naar zee gedreven.

18 ‘blauwe’ dagen volgden tot aan het eind van de maand de ‘banger poles’, waarmee het hamergeluid dat de dolfijnen voortdrijft, wordt geproduceerd, van de schepen werden gehaald en de dekzeilen, die de misdaden aan het oog moeten onttrekken, bij het slachthuis werden verwijderd.

Dat het drijfseizoen over is wil niet zeggen dat er geen lijden is in Taiji. Op 16 februari werden vier tuimelaars uit de havenkooien gehaald om aan hun slavenarbeid te beginnen. In 2015 werden tenminste 60 dolfijnen, de meeste vermoedelijk afkomstig uit Taiji, vanuit Japan geëxporteerd naar landen als China, Zuid-Korea, Bahrein, Vietnam en Thailand. Voor 2016 hebben we in ieder geval bewijs voor een transport naar Rusland. China blijft de beste klant voor Taiji.

Op 17 februari kondigden een aantal Japanse ‘aquaria’ aan hun eigen organisatie op te richten om de ban op de handel in Taiji dolfijnen, opgelegd door de overkoepelende organisatie voor dierentuinen en aquaria, JAZA, te omzeilen. Als mogelijke naam wordt ‘Japan Cetacean Research Association’ genoemd. De belangrijkst drijvende kracht zal het Taiji Whale Museum zijn dat na JAZA’s aankondiging van het verbod uit de organisatie stapte.

Het einde van het seizoen betekend ook niet dat de moord en doodslag ophoudt. De 12 schepen zullen zich bezig houden met ‘normale’ visserij, maar een opportunistische dolfijnenjacht met handharpoenen is nog steeds toegestaan. Het drijfseizoen voor grienden kan opgerekt worden tot en met mei zolang het quota niet bereikt is; het seizoen voor alle dolfijnsoorten loopt officieel nog door tot eind maart.

Elders in Japan zijn er quota voor Dall’s bruinvissen, in aantal de grootste slachting in Japan, en zwarte dolfijnen. Daarnaast liggen er in Taiji altijd twee harpoenschepen aan de kade. Net als vanuit vier andere Japanse havens wordt met dit soort schepen, een kleinere versie van de uit ‘Whale Wars’ bekende Yushin Maru’s, jacht gemaakt op grotere dolfijnen soorten zoals zwarte waardwalvissen, grienden en grampers.

Het gezamenlijke quotum voor dolfijnen in Japan voor de Taiji drijfjacht en de jacht met handharpoenen en harpoenschepen is een verbijsterende 15.066! Van het totale quotum van 1873 dolfijnen in Taiji werden er uiteindelijk in 41 drijfjachten rond de 650 afgeslacht (ongeveer 66 tuimelaars, 245 grampers, 290 gestreepte dolfijnen en 51 grienden). 117 dieren verdwenen in gevangenschap: 105 tuimelaars, 7 grampers, 4 witgestreepte dolfijnen en één griend, die een aantal dagen later in zijn of haar kooi stierf.

Het lot van de overige slaven is ook onzeker. We zullen waarschijnlijk nooit te weten komen hoeveel er op dit moment nog in leven zijn van die 117, hoeveel over een jaar, over vijf jaar…

Hetzelfde geldt voor de ongeveer 120 ongewenste dieren, vaak onervaren jongeren, die terug naar zee gedreven zijn; hun lot is ongewis, maar het lijkt een redelijke aanname dat ook van hen een aantal uit zicht en buiten het quota gestorven is. Het vorige seizoen werden ruim 750 dolfijnen gedood. Ook dit seizen werden geen zwarte zwaardwalvissen gevonden, slechts 4 witgestreepte dolfijnen en geen enkele slanke dolfijn.

De logische vraag is of je een quota voor soorten moet hebben als je niet in staat bent om in zes maanden tijd ook maar één enkel exemplaar te vinden! Logisch als duurzaamheid het uitgangspunt is. De fundatie onder de jacht in Taiji is echter hebzucht. Vooral de zwarte zwaardwalvissen en witgestreepte dolfijnen zijn zoveel waard, dat het de moeite loont ieder exemplaar te vangen; ook als het de laatste zou zijn. Gevreesd mag worden dat de jacht in Taiji verschillende soorten lokaal op de rand van uitsterven heeft gebracht. Met uitzondering van grampers werd opnieuw geen enkel quota gevuld.

1 september 2016 begint het allemaal weer opnieuw. De strijd tegen de slachtingen en slavernij is zwaar en soms frustrerend, maar de ophef rond het concentratiekamp in Harderwijk deze week bewijst dat er een groeiende bewust wording en verzet is onder de mensen tegen deze instanties en praktijken.

Erwin Vermeulen is fotograaf, Hoofd Werktuigkundige bij Sea Shepherd en woont samen met zijn vriendin Susan, een dove kat, een éénogige kat, een kat met één nier, een gepensioneerde speurhond en twee dove en blinde honden.

© PiepVandaag.nl