Op de Richel, een zandeilandje ten oosten van de noordelijke punt van Vlieland, zijn aldus Ecomare de eerste jonge grijze zeehonden gesignaleerd.
“Zaterdag lagen er al minstens tien”, zo vertelde Eelke Sybren Dijkstra, bemanningslid van het schip De Stormvogel.
De jongen van de grijze zeehond worden in de winter geboren. Zij hebben direct een dichte vacht tegen de kou. Omdat de vacht uit lange haren bestaat, gaan de jongen liever niet het water in. Moeder en jong liggen op het droge waar het jong zich voedt met de vette melk van de moeder. Elke dag komt het jong ongeveer twee kilo aan. Na zo’n drie weken wordt het jong verlaten door de moeder en moet hij voor zichzelf zorgen.
Rust
Voor de jongen is rust zeer belangrijk. Meestal worden zij op droge zandeilanden geboren, ver weg van de toeristische gebieden. Toch gebeurt het weleens dat een moeder met haar jong op het strand terechtkomt. Wandelaars kunnen zo’n jong dan vinden, waardoor moederzeehond niet naar haar jong durft. Kostbare opvettijd gaat zo verloren. Ook stress gaat ten koste van veel energie voor moeder en jong.
Uitgeroeid
In de Middeleeuwen leefden er meer grijze- dan gewone zeehonden in de Waddenzee. In die tijd ontdekten onze voorouders dat grijze zeehonden makkelijk te benaderen zijn. Binnen afzienbare tijd zijn de dieren in de Waddenzee toen uitgeroeid. Sinds de jaren vijftig neemt het aantal grijze zeehonden weer toe. Toch duurde het nog dertig jaar voor de eerste jongen werden gezien. Gelukkig worden de dieren nu weer regelmatig gezien langs de kust. Volgens een telling zijn er nu weer zo’n tweeduizend grijze zeehonden in het Nederlandse deel van de Waddenzee.
Bron ©PiepVandaag.nl Walter Eijndhoven
