Beelden van extreem dierenleed in slachthuis van Nederlandse Van Drie groep 

Opnieuw is er beeldmateriaal beschikbaar van een slachthuis dat gruwelijk de mist in gaat. Dit keer gaat het om slachterij Sobeval in Frankrijk, dat onderdeel is van de Nederlandse Van Drie groep, de grootste kalfsvleesintegrator ter wereld en marktleider op het gebied van kalfsvlees. Het beeldmateriaal is afkomstig van L214, een Franse dierenwelzijnsorganisatie die in november en december 2019 onderzoek deed bij de slachterij.

Sobeval is een industriële slachterij en hanteert verschillende slachtmethodes, zoals Halal, Kosjer en verdoofd slachten. Dagelijks slacht het bedrijf zo’n 700 kalveren, veelal afkomstig van diervriendelijke(re) boerderijen. Dat is zo’n 90 kalveren per uur. Het vlees verschijnt in de supermarkten met een dierenwelzijnskeurmerk, zoals Label Rouge of Biologisch. De huiden worden verkocht aan merken als Gucci, Hermès en Chanel.

Het dierenleed op de beelden is extreem. Te zien is onder andere dat bij een kalf onverdoofd de hals wordt doorgesneden. Tijd om leeg te bloeden krijgt het dier niet. Enkele seconden na de snede roteert de fixatiebox en zet het dier weer rechtop. Wat volgt is een doodstrijd waarbij het bloed terugloopt in de slokdarm waardoor het dier het gevoel krijgt te stikken. De wondeinden komen op elkaar, wat zeer veel pijn veroorzaakt. Ook is er een dier te zien dat bij bewustzijn en met half doorgesneden keel op de transportband belandt, waarna het aan een poot wordt opgetakeld om te worden geslacht.

Het slachtproces gaat structureel fout. Halssnedes worden te vaak of juist te kort uitgevoerd. Bij het verdoofd slachten faalt de apparatuur regelmatig, waardoor dieren het slachten bij bewustzijn ervaren. Behalve de slachters zelf, blijven ook de aanwezige veeartsen en toezichthouders in gebreke. Wettelijk zijn zij verplicht om te controleren of de dieren het bewustzijn hebben verloren voordat het slachtproces begint. Ook verzuimen zij om in te grijpen wanneer slachthandelingen worden uitgevoerd bij niet (goed) verdoofde dieren, eveneens een wettelijke verplichting.

Onderstaand de zeer schokkende beelden gepubliceerd door L214:
.

.
Het Nederlandse Eyes on Animals ontving de beelden van L214 omdat de slachterij onder Nederlands management staat. Eyes on Animals zet zich voornamelijk in Europa, maar ook in Turkije en Ghana, in voor het lot van landbouwdieren. De organisatie zoekt actief de samenwerking met alle spelers in vleesindustrie – van transport tot slachthuis – om het lijden van dieren te minimaliseren.

Directeur Lesley Moffat van Eyes on Animals licht toe:

“Bijna wekelijks verschijnen er nieuwe beelden van zogenaamde ‘incidenten’ bij slachthuizen. Het is blijkbaar echt een structureel probleem en het is tijd dat de sector dit onder ogen ziet en haar bedrijfsvoering aanpast. De beelden zijn afkomstig van een bedrijf dat over meer dan voldoende kennis en financiële middelen beschikt om het wel goed te doen. Er is totaal geen excuus voor het wangedrag van de werknemers en de grove fouten die er worden gemaakt. Qua dierenwelzijn is de slachtsector de zwakste schakel van de vleesindustrie.”

Madelaine Looije, inspecteur van Eyes on Animals vult aan:

“Keurmerken voor een beter leven van landbouwdieren schieten als paddenstoelen uit de grond, maar de slachterijwereld blijft achter. De misstanden op de beelden zijn voor ons geen verrassing. Wij inspecteren regelmatig slachthuizen en zien dit al jarenlang op veel plekken. De tijdsdruk is enorm, het verloop groot, het werk zwaar en gevaarlijk en de empathie voor de dieren is vaak veel te laag. Alles moet tegen zo laag mogelijke kosten en het blijkt dat de industrie hierin op onacceptabele wijze is doorgeslagen. De huidige bedrijfsvoering in slachthuizen leidt tot een zeer ongezonde bedrijfscultuur met veel extreem dierenleed tot gevolg. En dat terwijl uit alle trends blijkt dat de consument dierenwelzijn belangrijk vindt en bereid is ervoor te betalen.”

Lesley Moffat besluit:

“Het tijdperk van industriële slachterijen, waar elke dag honderden of zelfs duizenden dieren door heen worden gejaagd worden is wat ons betreft voorbij. Zelfs bij welwillende spelers kost elke stap om dierenleed enigszins te verminderen, ontzettend veel tijd en energie. Dit immense dierenleed moet echter nu stoppen. De sector moet dit belangrijke thema zelf ter hand nemen en niet over laten aan de NGO’s, toezichthouders of consumenten.”

Bron:

• Persbericht Eyes on Animals