Sommige vogelsoorten hebben hun eigen manier om de doden te eren, blijkt uit nieuw onderzoek. Wetenschappers ontdekten dat wanneer een westelijke struikgaai sterft, andere gaaien zich rond het individu verzamelen en lawaai maken.
Dit begrafenisachtig gedrag dient ook als een waarschuwing tegen het gevaar dat hun vriend heeft gedood, en de vogels zorgen ervoor dat ze de plaats de daaropvolgende 24 uur vermijden. Dit is niet alleen een verschijnsel bij vogels. Onlangs weigerde een door verdriet overmande giraffe haar dode baby’s te verlaten. Dit herinnert ons eraan dat veel dieren het vermogen hebben om dezelfde emoties te voelen als mensen.
Begrafenissen zijn per definitie plechtigheden ter ere van een overleden persoon, maar onderzoekers hebben onlangs iets gadeslagen wat lijkt op de aviaire versie van een begrafenis.
Teresa Iglesias en haar collega’s bestudeerden de westerse struikgaai en ontdekten dat wanneer een vogel sterft, de anderen het lichaam niet zomaar negeren. Vaak vliegen meerdere gaaien naar beneden om zich te verzamelen rond de overledene. De daaropvolgende ceremonie is niet bepaald stil.
“Ontdekking van een dode soortgenoot lokt vocalisatie uit die effectief soortgenoten aantrekt. Deze soortgenoten vocaliseren vervolgens ook, wat leidt tot een kakofonische opeenhoping,” schreven Iglesias en haar team.
Dit deel van de reactie is vergelijkbaar met hoe de vogels reageren als ze een roofdier zien, zoals een grote gehoornde uil.
De onderzoekers verklaren:
“Alle organismen hebben te kampen met het risico van letsel of overlijden. Veel dieren verminderen dit gevaar door omgevingsfactoren te beoordelen en zo gebieden met verhoogde risico’s te vermijden.”
De “begrafenissen” dienen dan ook, ten minste gedeeltelijk, als een les. Omdat de vogels niet per se weten wat er met hun gevederde vriend is gebeurd, lijken ze zich meer te richten op het gebied, en associëren dit gebied tijdelijk met gevaar.
De onderzoekers merkten op dat de levende vogels voor een periode van ten minste 24 uur niet foerageren op de plaats waar ze de overleden vogel gevonden hebben.
Eerder onderzoek suggereert dat giraffen en olifanten ook ceremonies houden voor hun doden. Als dat zo is, zijn er misschien gedeelde factoren met mensen en vogels. De groepssaamhorigheid en sociale binding verstevigen lijken belangrijke voordelen te zijn. Daarnaast leren ze natuurlijk hoe ze (indien mogelijk) het gevaar kunnen voorkomen dat hun soortgenoot heeft gedood.
Dat dieren ook voor hun baasje rouwen blijkt wel uit dit eerder verschenen nieuwsbericht.
Bron ©PiepVandaag.nl Isabelle Oostendorp
1 Comment
Comments are closed.
Het raarste vind ik eigenlijk dat “de wetenschap” dit ontdekt heeft. Mensen met Konijnen weten dit allang, bijvoorbeeld, Als een Konijn zijn partner doodgaat blijft hij (zij) er een tijd bij, sommigen rijden er zelfs nog op. Mij lijkt dat een manier om zeker te weten dat er echt niets meer gebeurt, ergo hun partner dood is. Het zou me niet verbazen als wilde Konijnen hetzelfde gedrag vertonen.
Overigens kan een tam Konijn zelfs stoppen met eten door het van slag raken, zaak om zsm een nieuw vriendje te zoeken!