Het grootste dier wat ooit geleefd heeft, de blauwe vinvis. Alles is enorm aan deze kolos en als hij een grote boodschap moet doen, doet hij dat… nou ja, ook groots.
Laat dit nu net vastgelegd zijn door Eddie Kisfaludy, een marien bioloog, die vanuit de lucht een groep van 40 blauwe vinvissen volgde.
Het water zat vol met plankton en de vinvissen hadden het zich goed laten smaken, dat was dan ook duidelijk te zien aan de ontlasting van één van hen, wat Kisfaludy vervolgens fotografeerde. De oranje tint van het plankton is duidelijk te onderscheiden en de omvang van de wolk walvispoep is bijna gelijk aan de vinvis zelf.
Marien biologen roepen al langer dat walvissen de ondergewaardeerde tuinders van de oceanen zijn. Hun ontlasting speelt een enorm belangrijke rol in de voedsel en koolstof kringlopen van de waterwereld.
Joe Roman, bioloog aan de universiteit van Vermont zegt naar aanleiding van de foto van Kisfaludy:
“Walvissen en andere zeezoogdieren bemesten het oppervlaktewater. Dit resulteert in meer plankton, meer vis en meer walvissen.”
Naar aanleiding van eerder onderzoek naar de ontlasting van bultruggen ontwikkelde Roman in samenwerking met zoöloog James McCarthy een model wat zij de “whale pump” noemen. Dit beschrijft hoe walvissen door middel van hun ontlasting het oppervlaktewater voorzien van stikstof, wat weer de groei van plankton en dus al wat zich daar mee voedt stimuleert. Er vindt dus echte bemesting plaats, wat door de substantie van de walvispoep (vlokkerig en het blijft drijven) en de grote hoeveelheden (grote dieren, veel ontlasting) enorm goed werkt.
Roman en McCarthy hebben berekend dat voor de commerciële walvisjacht, de “whale pump” verantwoordelijk was voor drie keer zoveel distributie van stikstof in de Golf van Maine dan door andere atmosferische bronnen.
Plankton groeit onder invloed van die stikstof en absorbeert dan weer koolstofdioxide, wat verantwoordelijk is voor klimaatverandering en neemt het uiteindelijk mee naar de zeebodem. Dit gegeven is ook de inspiratie achter de geo-engineer techniek ijzerbemesting. Iets wat ontwikkeld is om wat tegen klimaatverandering te doen. Zo bezien zijn walvissen dus niet alleen tuinders, maar ook nog eens zeer begaafde geo-engineers.
Wat de onderzoeken natuurlijk vooral overduidelijk laten zien is hoe hard de wereld deze dieren nodig heeft. Er was eens een tijd dat er maar liefst 200.000 blauwe vinvissen rondzwommen in de oceaan bij Antarctica alleen. Nu zwemmen er misschien nog een kleine 8.000 over de hele wereld. Misschien zou klimaatverandering bij een gezonde, normale populatie walvissen wel een veel minder groot probleem zijn geweest en wellicht niet eens hebben bestaan. Helaas… Dat is niet het geval.
Des te belangrijker is het om deze prachtige, grote, vriendelijke reuzen van het water te beschermen en populaties de kans te geven zich te herstellen.
Bron ©PiepVandaag.nl
