In 2005 was er in Gaza een tekort aan katten. Katten zijn hier erg waardevol, vanwege hun onstilbare honger naar de knaagdieren die de stortplaatsen bevolken. Kinderen waren doodsbang voor de ratten met soms afmetingen van hazen en de regering besloot rattengif in te zetten. Deze was echter zo sterk, dat ook de katten het onderspit delfden.
Hierdoor besloot de regering een andere koers. Ze loofden $100 voor iedereen die hen katten kon brengen, aangezien dat een betere oplossing zou zijn iets aan de overlast van de muizen en ratten te doen. Mede door de waarde die de regering op de kat plakte, maar ook door de charme van de kat zelf natuurlijk, gingen de inwoners van Gaza hun katten op handen dragen. Dit resulteerde in het feit dat halverwege 2009 katten en masse de straten bevolkten en ieder huishouden wel een kat of twee had rondlopen. Gaza is/was een gebied waar veel gevochten wordt tussen Palestijnen en Israeliërs. Hoe de mensen omgaan met hun katten is een verademing, zoveel liefde en respect.
De liefde voor katten heeft ook een religieuze lading. Dit heeft te maken met de verhalen over één van de metgezellen van de profeet Mohammed, Abu Horayrah, wat zich laat vertalen naar ‘man met de kitten’. Abu Horayrah zou namelijk te allen tijden een kat op zijn schouder hebben gehad. Er bestaat zelfs een passage dat “De boodschapper van Allah zei: Een vrouw is de hel binnen gegaan, omdat zij een kat vastbond en niet te eten gaf, noch gaf ze hem de vrijheid het ongedierte van de aarde te eten.”
Volgens Islamitisch gebruik mag je een hond of kat ook nooit kopen of verkopen. Je mag ze enkel ontvangen als cadeau.
In Gaza vandaag de dag zijn de katten vrij ieder huis binnen te lopen en kunnen ze er op rekenen overal wat te eten te krijgen. Kinderen voeren de katten met lepels, terwijl moeders toekijken op de vriendschap tussen kind en kat, blij dat ze op deze manier kunnen leren voor een andere levend wezen te zorgen.
Bron ©PiepVandaag.nl Franca Krijnsen
