De gruwelijke Britse paardenraces 

Begin deze maand op 10 en 11 maart zijn tijdens de race in Cheltenham twee paarden omgekomen. Theatre Queen, een achtjarige merrie, viel, brak haar rug en moest worden afgemaakt. Een dag later was Rolling Star, een zesjarige ruin, het slachtoffer. Ook hij viel en overleed ter plekke aan zijn verwondingen. In de opvolgende week stierven nog vijf andere renpaarden, waarvan twee op de renbaan van Southwell.

De organisatie Animal Aid heeft in maart 2007 de Race Horse Death Watch in het leven geroepen. Haar doel is elke fatale gebeurtenis onder volbloedpaarden op de renbaan in Engeland bloot te leggen en te registreren. In de 2931 dagen dat RHDW bestaat zijn er 1249 slachtoffers te betreuren. Waarschijnlijk wordt er nog 30% van fatale ongelukken zo goed achtergehouden dat Race Horse Death Watch deze informatie en dus aantallen mist. RHDW rapporteert per paard alle informatie, dus ook wie de jockey en trainer zijn, hoeveel races het paard heeft gelopen, waar het paard in de fatale race liep, waar hij aan overleed en meer. Voorheen werden de cijfers door de paardenrace-autoriteiten angstvallig verborgen gehouden om imagoschade te beperken.

Enkele schokkende feiten:

• Animal Aid heeft 160 paarden geïdentificeerd die overleden als gevolg van het racen op Britse renbanen in 2014.
• De vijf meest moorddadige renbanen, omgerekend n.a.v. dodelijke ongelukken t.o.v. het aantal dagen dat er een race plaatsvond, waren: Wetherby, Cheltenham, Cartmel, Wincanton en Worcester.
• 14 renbanen hadden te maken met twee fatale ongelukken op een dag.
• Vier renbanen zagen twee paarden gedurende een dag racen op twee gelegenheden verongelukken.
• Er waren meerdere doden op de vooraanstaande National Hunt en Flat racing festivals: Cheltenham en Royal Ascot.
• De vijf banen met het hoogste dodenaantal in 2014 waren: Southwell All-Weather (9 doden), Wetherby (9), Cheltenham (8), Worcester (8) en Wincanton (6).
• De meest dodelijke renbanen in relatie tot hun racediscipline waren: Wetherby en Cheltenham in National Hunt (jump) racing; Ascot op de vlakke baan; en Southwell’s All Weather track.
• 38 van de 40 National Hunt renbanen hadden tenminste een dodelijk slachtoffer.
• 24 van de 32 vlakke grasbanen zagen paarden dodelijk verongelukken.
• Alle vier All Weather banen hadden met ongelukken met dodelijke afloop te maken.
• Er was een extreme variatie in de dodelijke aantallen op de verschillende renbanen.

In 2013 waren er 131 dodelijke ongevallen op Britse renbanen bekend bij RHDW. In 2014 stond de teller op 160. De British Horseracing Authority beweert dat er minder dodelijke ongelukken waren de afgelopen jaren. Hier kan ze echter geen betrouwbare statistieke onderbouwing bij laten zien. De RHDW onderzoekt elk geval zeer nauwgezet, haar aantallen zijn betrouwbaar en helaas is dit aantal nog lager dan het werkelijke.

Alarmerend
Op Wetherby en Cheltenham (renbanen met hindernissen) is de grootste kans te verongelukken als paard, gevolgd door Royal Ascot (vlakke grasbaan race) en Southwell (vlakke kunstbaan). The Royal Ascot meeting, een van wereld’s meest prestigieuse paardenrenevenementen, trekt de fitste en best presterende vlakke baanrenpaarden ter wereld aan. Op deze eersteklas baan lieten vier paarden het leven tijdens vijf rendagen in juni 2014. Dit zou minder verbazingwekkend, hoewel nog steeds verschrikkelijk, zijn als het een renbaan met hindernissen zou zijn. Dat deze dodelijke ongelukken gebeuren op een gerenommeerde vlakke grasbaan is op z’n minst alarmerend. Het feit dat het baanmanagement vrij is weten te blijven van kritiek in de media en, nog belangrijker, van de British Horse Association, die claimt paardenwelzijn als prioriteit te hebben, is zacht gezegd schokkend te noemen. Ook Southwell’s All Weather flat course, die minder toppaarden en minder publiek trekt, staat in 2014 garant voor vier sterfgevallen op de renbaan met hindernissen.

De absolute meerderheid van de dodelijke ongelukken, gerapporteerd door Deathwatch, was het gevolg van spierbeschadigingen. Dat wil zeggen, botten waren gebroken en pezen beschadigd. Negen paarden werden gerapporteerd als ‘ingestort en overleden’, als gevolg van een hartaanval of cardiovasculair falen. Zij stierven tijdens de race of kort daarna. Twee paarden stierven als gevolg van een incident in de starthekken, beide op Southwell.

Fysieke en mentale grenzen
Paarden sterven op verschillende manieren op de Britse renbanen. Dit is het gevolg van: ongeschikte renbaancondities, onkunde om in te spelen op de aanwezige condities of paarden die teveel races achter de kiezen hebben. Deze factoren duwen dieren over hun fysieke en mentale grenzen en dit kan resulteren in fatale pees- of cardiovasculaire verwondingen.

Er zijn duidelijke factoren die de kans op ongelukken verhogen, dit zijn: moe van zweepslagen, uitgeputte paarden in het laatste deel van de race en jockeys die hun paarden over de laatste hindernissen blijven jagen terwijl ze niet meer bij de kop lopen. Hieraan kan worden toegevoegd: ongeschikte/slechte renbaanondergrond, snelheid en beweging, renafstanden, vaste/gevaarlijke omheining of slecht gepositioneerde hindernissen en een gebrek aan vertrouwen bij het paard.

Zelfvertrouwen beschadigd
Het is wetenschappelijk aangetoond dat eerdere vallen in races het zelfvertrouwen van het paard beschadigen en dit fatale consequenties kan hebben in toekomstige races. Ook het teveel laten racen van renpaarden zorgt regelmatig voor een dodelijke afloop. Renpaarden hebben gemiddeld drie weken nodig om volledig te herstellen van een race. Deze rust wordt hen vaak niet gegund. Als het management, de veterinair verantwoordelijken en de keurmeester hier strenger mee om zouden gaan, zou veel leed voorkomen kunnen worden.

Op bijvoorbeeld Cheltenham is de kans dat een paard dodelijk verongelukt per racedag maar liefst 50%, kijkend naar de statistieken van 2014. Tijdens 16 dagen racen verongelukten acht paarden. Een trieste uitslag, waar men een duidelijke conclusie uit kan trekken: dierenwelzijn is hier heel ver te zoeken en dit past zeker niet meer in de huidige tijd en maatschappij.

Animal Aid Director Andrew Tyler:

“De Britse paardenraces beweren vaak dat ze tot de best gereguleerde activiteiten behoren, met veel aandacht voor dierenwelzijn. Toch worden paarden ingezet voor een sport met een hoog risico op verwondingen, tot de dood aan toe. Bij een gemiddeld concours hippique is de kans op een fataliteit 20 procent. Bij sommige evenementen is dat percentage zelfs tweemaal zo hoog. Het is dan ook niet verbazend dat in 2014 tijdens paardenraces zeker 160 paarden het leven lieten, en de kans is groot dat dit aantal in werkelijkheid nog veel hoger ligt. Het is schandalig om paarden aan deze praktijken bloot te stellen. In de wetgeving van 2006 om dierenleed te voorkomen, de Animal Welfare Act, staat niet voor niets dat ‘zij die verantwoordelijk zijn voor dieren erop moeten toezien dat ze beschermd worden tegen pijn, lijden en verwondingen’. Maar dit is beslist niet het geval.”

Bronnen: Animal Aid, Horse Death Watch ©PiepVandaag.nl Ildiko Bischot