De barbaarse prijs van de winterjas 

VEREN WORDEN VAN VOGELRUGGEN AFGESCHEURD
GAPENDE WONDEN WORDEN ZONDER VERDOVING DICHTGENAAID:
DE BARBAARSE PRIJS VAN JE WINTERJAS

Dit is wat je deze winter moet dragen! Giorgio Amani en Ralph Lauren verkopen de designmodellen, ze hebben in de glossy modetijdschriften gestaan en in winkels als Benetton, Marks & Spencer en Gap gaan ze als warme broodjes over de toonbank: het donsjack is momenteel enorm populair, maar vraag je, voordat je de stad in rent en er een gaat kopen, alsjeblieft eens af hoe wreed zo’n jas is! Een recent artikel, dat in Mail Online verscheen, laat de donkere kant van de donsindustrie zien, waarbij grote aantallen vogels, voornamelijk ganzen, vreselijk moeten lijden voor de nieuwste mode.

Veren worden van levende vogels afgescheurd, wat tot bloedende en pijnlijke wonden leidt. Andere veren zijn bijproduct van de foie gras industrie, die zo wreed is dat hij in Groot-Brittanië verboden is (In Nederland is het vetmesten van ganzen voor foie gras verboden, maar er wordt jaarlijks wel enige tienduizenden kilo’s uit het buitenland geïmporteerd, redactie). De beste kwaliteit dons, die de producenten dus ook het meeste geld oplevert, wordt handmatig van levende vogels geplukt. Dat komt omdat mechanisch plukken van dode vogels de kwaliteit negatief beïnvloedt. Dons van hoge kwaliteit, waarbij, in tegenstelling tot de langere veren van de rug, de vleugels en de nek, de zachtste veren van de borst komen, levert tot wel € 27,- per kilo op. Voor dons dat van geslachte vogels afkomstig is krijg je maar € 2,-. De prijs die de vogel moet betalen is echter vele malen hoger: van de levende hel van hun korte leventjes is herhaaldelijk verslag gedaan door Marcus Müller, 34 jaar en onderzoeker van de dierenwelzijnsorganisatie Four Paws, die er jarenlang aan heeft gewerkt om de wreedheid van de donsindustrie aan te tonen. Hij heeft zelf de beestachtigheden van de Hongaarse plukploegen gezien: mannen en vrouwen die van farm naar farm trekken om de levende vogels van hun dons te ontdoen.

Grijze ganzen, die voor foie gras worden gefokt, worden één of twee maal geplukt, vóórdat ze, 12 weken oud, worden geslacht. Witte ganzen, die voor vlees worden gefokt, worden tot drie maal geplukt vóórdat ze, ongeveer 26 weken oud, worden geslacht.

Marcus Müller: “De mannen en vrouwen van de plukploegen werken volkomen gevoelloos. Ze pakken, als ze de veren uitrukken, de doodsbange ganzen bij de vleugels of bij de poten op, die daarbij soms worden gebroken, maar altijd pijn worden gedaan. Als ze klaar zijn en de vogels bloeden, dan worden de wonden met naald en draad, zonder verdoving, globaal gehecht. Na ongeveer vijf weken zijn de veren weer aangegroeid en dan gaan de vogels opnieuw door deze hel. En alleen maar omdat je een leuke winterjas wilt hebben.”

De plukploegen “oogsten” per gans normaliter ongeveer 150 gram dons, wat voldoende is voor een gemiddeld donskussen. Voor een jas heb je drie of vier vogels nodig.

De Europese Dons & Veren Organisatie EDFA, die de industrie vertegenwoordigt, zegt dat het binnenkort met een “ethisch certificeringsschema” komt. Zij beweert dat slechts 2 % van de veren afkomstig is van  “levend plukken” en dat zij deze praktijk veroordeelt. De andere 98 %  komt uit de voedingsindustrie, waarvan natuurlijk veel ganzen voor de productie van foie gras dwangvoeding hebben moeten ondergaan.

Volgens Marcus Müller is in Hongarije, waar het meeste Europese dons vandaan komt,  levend plukken de norm, zoals hij op een rondreis deze maand zelf waarnam:

“Dat getal van 98 % is verlakkerij. Alleen ganzen worden levend geplukt, maar de industrie heeft het altijd over de totale donsproductie, en dat omvat ook één tot twee miljard eenden op de wereld die na de slacht worden geplukt. Daarom klopt het dat verreweg de meeste vogels niet levend worden geplukt. Maar voor ganzen is het getal zeer hoog”. 

Zelfs fabrikanten die beweren dat ze geen dons van levend geplukte ganzen gebruiken kunnen daar niet 100 % zeker van zijn:

“De plukploegen trekken van farm tot farm om de vogels te plukken. Daarna worden de veren aan tussenpersonen verkocht die, afhankelijk van wat hun klanten vragen, levend geplukte veren vermengen met veren afkomstig van geslachte vogels.

Een bepaalde tussenpersoon legde mij uit dat het een beetje op de drugshandel lijkt: je kunt beginnen met een zuiver product van hoge kwaliteit, maar als je het vermengt met spul van mindere kwaliteit dan kun je uiteindelijk verschillende soorten product van verschillende kwaliteit maken. Het is voor de fabrikanten onmogelijk om er zeker van te zijn dat hun dons niet afkomstig is van vogels die mishandeld zijn”.

Dit gaat ook op voor de meeste dons en veertjes die worden toegepast in de z.g. “natuurlijke” vullingen” van kussens en quilts die in Groot-Brittanië worden verkocht.

De vogels die niet levend worden geplukt lijden ook verschrikkelijk. De wreedheden in de foie gras-productie zijn genoegzaam bekend: een paar keer per dag krijgen ze buizen door hun keel geramd om ze gedwongen te kunnen voeren, tot hun lever tot tien maal de normale grootte is opgezwollen. Tenslotte wordt hun keel doorgesneden. De productie van foie gras is in veel landen, waaronder Oostenrijk, Duitsland, Tsjechoslowakije, Noorwegen, Polen, Nederland, Luxemburg, Zwitserland, Denemarken, Israël, Zuid Afrika en de meeste staten van Noord Amerika verboden. Ook in Groot-Brittanië wordt de productie door dierenwelzijnswetgeving verboden, maar het is wel legaal om het te verkopen. Hoewel het grootste gedeelte van het winkelende publiek er niet over zou piekeren om foie gras te kopen, lijkt het zich er niet bewust van te zijn dat de op het eerste gezicht onschuldige donsvulling van hun jack een bijproduct van de vreselijke foie gras-industrie is.

Dus: als je een donsjack wil kopen, hoe kom je er dan achter wat er in zit?

De afgelopen week bezocht Steve Boggan, de auteur van dit artikel in Mail Online, een aantal Britse winkels en vond donsjacks van Giorgio Armani, Ralph Lauren, Benetton, Gap, Patagonia, The North Face, Rag, Marks & Spencer, Puffa en Tommy Hilfiger.

Hij vroeg bij elk merk naar het gevoerde beleid op het gebied van dons. De antwoorden, en soms het ontbreken daarvan, waren veelzeggend.

Ralph Lauren, Puffa, Armani en Tommy Hilfiger gaven alle vier geen antwoord. Rab, dat hoogwaardige kleding voor expedities maakt, zei:

“We doen ons uiterste best om ethisch verantwoord dons te gebruiken, maar de complexiteit en de schaalgrootte van de toevoerketen van het dons maakt 100 % garantie bijna onmogelijk. Het zou niet eerlijk en misleidend zijn om iets anders te verklaren”.

Benetton wilde alleen zeggen dat hun dons afkomstig was van geslachte dieren. Een woordvoerder van Gap zei: “Wij gebruiken geen levend geplukt dons of veren”, maar verhelderde niet of dat van de voedingsindustrie afkomstig was.

Afgelopen februari werden The North Face en Patagonia in verlegenheid gebracht toen Four Paws bewees dat het dons uit hun kleding afkomstig was van vogels die in Hongarije met dwangvoeding waren gevoed, in tegenstelling tot geruststellende verklaringen die waren afgegeven door hun leverancier Allied Feather & Down, de in de V.S. gevestigde grootste leverancier ter wereld. Maar negen maanden verder zijn The North Face en Patagonia nog steeds niet in staat om te verklaren dat hun kleding volledig zonder dierenleed is gefabriceerd. Patagonia’s milieumanager Isabelle Susini van Patagonia verklaarde wel dat haar firma het probleem probeert op te lossen:

“De toevoerketen is zo ingewikkeld dat het erg moeilijk is om de bron van je dons precies te kennen. De vogels groeien op verschillende boerderijen op, dus het is mogelijk dat er, vóór de slacht, meerdere stappen zijn. daarna gaan hun dons en veren via kopers en bewerkers, die ze weer doorverkopen aan leveranciers, uiteindelijk naar de fabrikanten. Dit alles maakt het erg moeilijk om te traceren en het betekent dat men niet 100 % zeker kan zijn van wat voor product men koopt. Wel zijn we momenteel aan het plannen dat we vanaf het volgend jaar wat kleding hebben waarvan we echt kunnen garanderen dat die niet afkomstig is van dieren die levend zijn geplukt of dwangvoeding hebben gekregen.

Het eerste wat we ons realiseerden, was dat we onze leverancier niet noodzakelijkerwijs op zijn woord hoeven te geloven; je moet je eigen toevoerketen controleren.

Momenteel zou ik zeggen dat het bijna onmogelijk is om donsproducten te kopen waarvan je zeker bent dat er geen dierenleed mee gepaard is gegaan”.

Daniel Uretsky, manager bij Allied Feather & Down, verklaart dat zijn bedrijf nooit materiaal heeft ingekocht terwijl het er kennis van had dat het van levend plukken afkomstig was. Maar hij voegt er meteen aan toe: “Echter, omdat wij volledig transparant willen zijn naar onze klanten, en omdat we niet elke afzonderlijke stap van de toevoerketen controleren, kunnen we momenteel geen 100 % garantie geven”.

Alleen Marks & Spencer heeft er het volste vertrouwen in dat zijn donsproducten zonder dierenleed worden vervaardigd:

“Wij hanteren robuuste controlesystemen waardoor we wreedheden kunnen uitsluiten, en we betrekken geen producten uit Hongarije. Al onze leveranciers die zaken met ons willen doen  moeten zich aan strenge eisen voor wat betreft hun bronnen houden, en we controleren onze leveranciers regelmatig en werken nauw met hen samen in hun eigen toevoerketens. Wij hebben maar twee leveranciers, die beide in Groot-Brittanië gevestigd zijn, en we kennen hen en hun toevoerketens binnenstebuiten”.

Vooralsnog lijkt het er in Groot-Brittanië dus op dat je maar naar één winkel kunt gaan als je een donsjack zonder bijbehorend dierenleed wilt kopen.

Maar zelfs dan zou je nog eens wat dieper kunnen nadenken.

Marcus Müller:

“Mensen die in Engeland, Frankrijk of  Duitsland wonen zouden wel gek zijn om een donsjack te kopen! Je hebt daar een vochtig klimaat en dons is zinloos als het nat wordt. Koop toch een jack met synthetische vulling. Dan blijf je warm en droog en houd je nog een schoon geweten ook!”

De redactie van PiepVandaag hoopt, gezien dit artikel, dat het Nederlands klimaat tot in lengte van jaren zo nat mag blijven als het altijd geweest is!

Bron: Daily Mail ©PiepVandaag.nl Jeanco Lapierre Armande