Dit is het laatste dagboekdeel dat verschijnt over Winnie. Ik zou heel graag nog lang door willen schrijven over Winnie, maar dat kan niet. Winnie is er niet meer.
Ik heb heel erg gehoopt dat Winnie beter zou worden. Heb hem nog heel veel lekkere hapjes voorgezet. Cherrytomaatjes waren favoriet, maar ook sla en scharrelgraan gingen er nog heel graag bij Winnie in tijdens zijn laatste dagen. En een gekookt eitje afkomstig van de geredde kippen. Van het eigeel bleef hij tot een paar minuten voor zijn dood nog snoepen. Ik heb heel wat gehuild en doe het nog. Winnie is zo tot mijn leven gaan behoren, hij was zo’n verrijking. Ik wilde hem niet kwijt. Ik was bang om hem te verliezen.
Geen kracht meer
In de afgelopen dagen kon Winnie niet meer op zijn poten staan. Hij had geen kracht meer in zijn spieren. Hij kon alleen nog maar schuifelen en dat koste hem veel moeite. Hij kon nog erg genieten van eten en genoot er ook van om op de bank bij mij te zitten en gestreeld te worden. Hij kon zich daar helemaal aan overgeven.
Gisteravond kreeg Winnie het benauwd. En dat ging niet over, hij bleef naar adem happen. Toen was er geen keuze meer en ben ik met Winnie vanmorgen naar de dierenarts gegaan. De dierenarts luisterde naar Winnie’s hart; zijn hartslag was zwak en onregelmatig. Door het liggen van de afgelopen dagen begonnen er op zijn poten al ligplekken te ontstaan. Winnie is heel rustig ingeslapen. Morgen krijgt Winnie een waardige begrafenis in mijn tuin en de geredde legkippen zullen die samen met haan Nicolaj bijwonen.
Bekijk de beelden waarin Winnie zijn laatste rustplaats krijgt, daar waar hij thuishoort: bij de andere geredde kippen:
Mooie haan
Winnie is maar 19 weken oud geworden. Hij begon net een mooie haan te worden. Hij kreeg nog heel veel nieuwe veren. Hij kon niet ouder worden omdat hij zo gefokt is om in korte tijd heel snel te groeien. Zo snel dat zijn spieren zijn lichaam niet meer kunnen dragen en zijn hart letterlijk door dat enorme gewicht zijn lichaam niet meer kan geven wat nodig is.
Toen ik Winnie kreeg was hij net gered van de slacht en pas zes weken oud. Hij kon nauwelijks lopen. Het is triest dat hij 13 weken later ook weer zo eindigt met een gewicht van 5,5 kilo. Winnie was slechts één van die 536 miljoen vleeskuikens die jaarlijks in zes weken tijd in ons land worden vetgemest. Maar Winnie kreeg, in tegenstelling tot al die vele miljoenen kuikens, een gezicht. Hij bleek een enorm lief, gezellig en aanhankelijk kuiken te zijn dat zich langzaam ontwikkelde tot een haan. Een persoonlijkheid had Winnie om U tegen te zeggen. Om respect voor te hebben.
Wie zijn wij
Al die 536 miljoen vleeskuikens en die 7,5 miljoen ouderdieren verdwijnen, na een ongelofelijk ellendig leven gehad te hebben, anoniem in het slachthuis om volstrekt onnodig enkel voor de lekkere trek in het koelvak van de supermarkt te belanden. Terwijl dat allemaal dieren zijn die net als Winnie een eigen persoonlijkheid hebben en lief en grappig kunnen zijn. Maar belangrijker nog: dieren die net zoals jij en ik een leuk en waardig leven willen hebben. Wie zijn wij dat wij hen dat aandoen?
Dankjewel Winnie
Winnie, mijn laatste woorden in dit dagboek zijn speciaal voor jou: dankjewel voor dat je er was en dat ik je heb mogen leren kennen. Je was een mooie, lieve en bijzondere haan. Dankjewel voor wat je me gegeven hebt. Je was een verrijking in mijn leven. Ik zal je heel erg missen. Maar ben erg blij dat ik je gekend heb.
Help Winnie!
Wil jij nog wat doen voor Winnie ter nagedachtenis? Help dan mee om er voor te zorgen dat zijn petitie door heel veel mensen ondertekend wordt. Want al is Winnie nu niet meer hier, zijn strijd voor een goed en kipwaardig leven voor zijn soortgenoten is nog lang niet voorbij.
Afscheid
Hieronder de laatste filmpjes met Winnie in de hoofdrol. Helaas zijn het geen vrolijke beelden. In het eerste filmpje kun je zien hoe Winnie het benauwd heeft:
Vogeldierenarts Rob van Dierenkliniek IJburglaan in Amsterdam luistert naar Winnie’s hart:
Het moeilijke besluit is gevallen. Winnie wordt uit zijn lijden verlost:
Namens de redactie van PiepVandaag.nl en alle lezers heel veel sterkte voor Sandra van Red een Legkip, die ons de afgelopen weken heeft laten meeleven met het wel en wee van Winnie.
Red een Legkip ©PiepVandaag.nl
18 Comments
Comments are closed.
Zo sneu……de kans gekregen, maar door de wens van de mensen veel te snel gegroeid…..
Winnie heeft mijn ogen nog meer geopend….nu lekker rusten Winnie!
Wat ik wel nog even kwijt wil: wat een fantastisch lieve dierenarts!
Heel triest. Ik wens Winnie’s eigenaar heel veel sterkte en ik vind het fantastisch dat zij hem zo goed heeft verzorgd. Het is zo moeilijk vechten tegen de decadentie van deze maatschappij, waarin een dier een ding is. Maar Winnie heeft respect gekregen. En recht op een goed leven! Een waardig einde. Hoe triest ook. Hij is gezien!
Wat een treurig verhaal. Maar ook zo beschamend dat er zo oneindig veel Winnies bestaan.
Ik had vier Winnies. Vier dames dan. Ik heb ze voor zo ver mogelijk van het leven laten genieten en toen hun poten hun gewicht niet meer konden dragen in laten slapen. Nu heb ik drie dames uit de eierindustrie. Wat zijn ze leuk! Inmiddels helemaal weer in de veren!
Arme winnie, zo benauwd aan t einde van zijn leven
Ik hoop zo dat er iets gedaan wordt aan die horrorindustrie! Dank aan iedereen die opkomt voor de dieren zoals winnie!
Arme Winnie,
Ik genoot van zijn dagboek.
Moet echt even een traantje wegpinken.
Wat jammer net nu het goede leven mocht beginnen. Weg met de bio industrie… Goed gedaan baas van Winnie.
Zo vreselijk! :-( Bedankt dat Winnie toch nog liefde en vrijheid heeft mogen voelen. Rust zacht lieve Winnie <3
Fijn dat je dan toch nog een mooi leven aan Winnie hebt kunnen bieden. Ondanks de slechte start van het arme beestje.
Dit is verschrikkelijk wat mensen dieren aandoen. Of het dingen zijn, mensen noemen dieren producten. Sorry Winnie jij en en miljoenen andere dieren verdienen beter, ik heb moeten huilen, wat een dierenleed!! Thea
De hele bio industrie is te walgelijk voor woorden. Dit moet echt stoppen. Veel mensen zijn onbeschaafd, terwijl ze denken dat ze beschaafd zijn. Word wakker en kom in aktie tegen de bio industrie!!!
Ach wat sneu. Hij had een perfecte basis gekregen voor een nieuwe kans op een goed leven, maar helaas was zijn eerste basis al fout gevormd. Je hebt met Winnie een gezicht gegeven aan alle vleeskuikens. Daar heb je hier en daar misschien toch weer bewustwording mee gekweekt. Sterkte.
RIP Winnie Je zult gemist worden. Door jou werd eens te meer duidelijk dat het vlees wat bij veel mensen op bord ligt een levend, ademend wezen is geweest. Met een persoonlijkheid en bovenal en belangrijkst, met gevoelens.
We zullen jouw verhaal blijven vertellen opdat je familie net als jij ook ooit de kans krijgen op een kipwaardiger bestaan
Thank you for sharing Winnie’s diary. I always enjoyed
the updates and am so sad (but not surprised) that Winnie could not carry on anymore. Thank you for allowing us to be part of his very special life and may we learn much from it.
De hele veehouderij is een grove schande en laat zien hoe walgelijk, egoistisch en hebzuchtig de overgrote deel van de mensheid is, maar vooral ook dom.
Wil men vlees eten, dan eet je de gestorven familieleden maar op, bon apetit.
Je bent een goede stem geweest voor al die vleeskuikens. Ik weet zeker dat er door jou weer heel veel mensen na zijn gaan denken, en hun leven hebben gebeterd. Dank jewel Winnie! Scharrel maar lekker daar waar je nu bent. Geen last meer van je lijf. Sterkte voor iedereen die van je hield. Ook ik heb een traantje gelaten. Rust zacht. En hopelijk komt de mensheid met behulp van jou verhaal tot inzicht. <3
Sterkte voor ‘de familie’ We hebben je GEZIEN Winny en dat is meer dan we van de meeste kuikens uit deze rotte industrie kunnen zeggen. Rust zacht. Ik hoop van harte dat jij met je korte leven toch veel mensen hebt kunnen raken! <3
Ach nee, RIP Winnie.
Wij hebben genoten van je dagboek, je hebt iedereen laten weten hoe afschuwelijk er met vleeskuikens om wordt gegaan, jammer dat het niet langer mocht duren.