Het is zaterdag, het regent en het is niet al te koud buiten. Perfect weer om padden te redden! Dat komt goed uit want op het rooster van vrijwilligers die padden en andere amfibieën helpen oversteken, is het vanavond weer mijn beurt om een handje mee te helpen.
Er zijn twee wegen in Epse waar de vrijwilligers elk voorjaar helpen bij de paddentrek. Met mijn onbekende collega heb ik op een plek in Epse afgesproken om 19.00 uur. Het tijdstip dat het schemerig begint te worden en de beestjes gaan lopen. Op dit traject van ongeveer 2 km heb je de auto wel nodig. Niet alleen omdat het qua afstand met 2 vrijwilligers niet te lopen is, maar meer omdat de auto als zaklamp dient om de weg te beschijnen. In dit buitengebied is het namelijk aardedonker zonder straatverlichting.
Mijn collega-vrijwilligster rijdt met knipperlichten stapvoets over het traject en bij elke pad en kikker die we op de weg zien zitten, spring ik uit de auto om ze vervolgens op te pakken en naar de overkant te brengen. Dit moet overigens wel de kant op zijn waar de neus van het beestje naar toe gericht is. De amfibieën gaan terug naar de plek (een water) waar ze geboren zijn om daar te paaien.
Op sommige stukken van de weg kan het zijn dat de dieren beiden kanten op trekken. Het mooiste zijn de “dubbeldekkers” waarbij het mannetje op de rug van het grotere vrouwtje zit en ze samen oversteken. Bij het oppakken maken ze grappige geluidjes in je hand. Het is soms wel lastig om het verschil tussen kikkers en padden te zien en tel je sommige kikkers mee als pad.
Op een drukke avond heb je geen tijd om weer in de auto te zitten en blijf je voor de auto uitrennen en is het zaak om zo snel mogelijk alle padden en kikkers te redden die je ziet zitten. Je wil zoveel mogelijk redden voor het verkeer dat over dezelfde weg rijdt en zich vaak niet bewust is van deze oversteek en daardoor ongemerkt vele doden maakt. De bestuurster in de auto telt de dieren die in veiligheid naar de overkant zijn gebracht, maar ook de dode exemplaren. Eenmaal buiten is het ook beter te zien dat er ook veel salamanders mee doen aan de oversteek. Deze dieren zijn vanuit de auto niet te zien en vormen dus ook voor de paddenredders een makkelijk slachtoffer…
Door de fluoriderende hesjes die wij dragen en de auto met knipperlichten heeft het verkeer wel in de gaten dat er rustig gereden moet worden. Maar als wij eenmaal zijn ingehaald, wordt de vaart er weer ingezet met alle gevolgen van dien. Het traject rijden we een aantal keren heen en weer. In de tussentijd zijn er exemplaren zelf heelhuids naar de overkant gekomen, maar ook veel slachtoffers gevallen. Op het andere traject is ook nog een scherm langs de rand van een gebied geplaatst en daar zitten emmers in de grond. De kikkers en padden die hier massaal willen oversteken vallen in de emmers en worden hier ’s ochtends en ’s avonds uit gered. Dit om te voorkomen dat ze zelf oversteken en massaal overreden worden. In de emmer staat een stok, zodat andere dieren als muizen en insecten er zelf uit kunnen klimmen.
Om 21.30 uur wordt het op deze binnendoorweg beduidend rustiger. Wij besluiten om er een eind aan te breien en om lekker naar huis te gaan. Op weg naar huis helpen we nog wat padden oversteken en daarna komen we met een voldaan gevoel en warm van het rennen thuis. De score van vanavond: 238 padden, 45 dode exemplaren, 8 kikkers en 12 salamanders overgezet. Wat een topscore en het voelt ook aan als topsport! Ik kan iedereen aanbevelen die van dieren houdt zich als vrijwilliger aan te melden bij een plaatselijke amfibiewerkgroep. Het is dankbaar en leuk werk! Ik kijk nu alweer uit naar de avond dat ik weer ga helpen.
©PiepVandaag.nl Nicole Brinker
