Bárbara Hernández zwemt een afstand van 1,6 kilometer om bewustwording van klimaatverandering te creëren, met name van het belang van oceaanbehoud. De Chileense zwemster zal alvorens een documentaire opnemen over de waarde van Antarctica en de fauna die er leeft.
Zwemster Bárbara Hernández, ook wel bekend als de ´ijsmeermin´, zal deze week bij goed weer het ijskoude water betreden aan de Antarctische zeeën. Hierbij zal ze een afstand van 1,6 km zwemmen, waarbij ze haar lichaam tot de uiterste weerstand pusht. Ze zal namelijk te water gaan zonder neopreen wetsuit, dat haar normaliter zou beschermen tegen de extreem lage temperaturen van nog geen 1 graad Celsius. Hierin heeft ze zich de afgelopen acht jaar van haar twintig jaar durende training in gespecialiseerd. Toch zegt ze dat de grootste uitdaging mentaal is.
Nicknamed ‘the ice mermaid,’ Chile's Barbara Hernandez broke two world records by swimming one nautical mile between the Pacific and Atlantic Oceans and for being the first person to swim three nautical miles between both oceans pic.twitter.com/cKNAFLFBSR
— Reuters (@Reuters) June 18, 2022
Met deze actie wil Hernández de wereld waarschuwen voor de ernst van de huidige klimaatcrisis. Ze benadrukt het belang van een gezonde oceaan en de bescherming van Antarctica en de fauna die daar leeft. Bárbara Hernández:
“Deze sportieve mijlpaal is een gelegenheid om te praten over klimaatverandering, het belang van zorg voor de oceanen en de noodzaak van beschermde maritieme zones in Antarctica.”
Behoud fauna
Daarnaast wil ze ook aandacht vragen bij de Commissie voor de instandhouding van het levende rijkdommen in de Antarctische wateren (CCAMLR), om te stemmen voor de creatie van nieuwe beschermde gebieden in Antarctica. Antarctic and Southern Ocean Coalition (ASOC) en de Chileense mariene steunen haar hierin.
Voorafgaande aan de uitdaging, zal ze op het Antarctische schiereiland King George Island/ Isla Rey Jorge een documentaire filmen over de waarde van het bevroren continent en de dieren die daar leven. Enkele diersoorten die hier – al dan niet tijdelijk – voorkomen, zijn de keizerpinguïn en de adeliepinguïn, stormvogels, zeevogels, zeehonden, robben en walvissen.
Oceaanbehoud
Onze oceanen zijn aan het opwarmen en verzuren. Er ontstaan hierdoor zogenaamde dode zones waar leven niet meer mogelijk is. Een grote boosdoener die dit natuurlijke proces met miljoenen jaren versnelt is de continue watervervuiling. Vissen sterven of krijgen ziektes. Grotere dieren die deze consumeren, krijgen daardoor ook giftige stoffen binnen. Via de natuurlijke voedselketen ontstaat er op die manier een aaneenschakeling van rampen. Scheepvaart en industrieën als viskwekerijen en grillvisserijen, bevuilen het oceaanwater met hun chemicaliën en afval dat zij overboord dumpen. In de zuidelijke zeeën is er bovendien sprake van overbevissing. Vaak betreft het illegale werkzaamheden. Tot slot, zullen de natuurlijke ecosystemen in het gebied hierdoor uit balans raken. Dan zullen ijskappen smelten met een grote snelheid. Indien we deze activiteiten niet tijdig stoppen, zal er een onomkeerbaar domino-effect plaatsvinden.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Jennie Cools
