Canada opent vandaag het seizoen voor de commerciële jacht op zeehonden voor de kust van Newfoundland en Labrador. Dit ondanks dat er geen vraag is naar producten gemaakt van de dieren en er in maar liefst 34 landen een handelsverbod voor dergelijke producten geldt.
Vele dierenorganisaties, waaronder het IFAW vragen zich hardop af waarom de Canadese overheid belastinggeld blijft steken in een industrie waar niemand op zit te wachten en gepaard gaat met onnodig dierenleed:
“Voor het tweede jaar op rij heeft de commerciële zeehondenjacht een financiële redding nodig gehad van de overheid. De realiteit is simpelweg dat ondanks 15 jaar van investeringen, wat geleidt heeft tot het weggooien van tientallen miljoenen dollars, er geen markt is voor een zeehondenindustrie. Dit is geen korte termijn marketinguitdaging. Feit is dat in de 21e eeuw, producten gemaakt van zeehonden niet nodig zijn en met zeer toenemende mate niet langer gewenst zijn”, aldus Sheryl Fink, directeur van IFAW’s zeehondencampagne.
Vorig jaar was de waarde van de commerciële jacht 1,6 miljoen Canadese dollar (1 Canadese dollar is €0,75), terwijl er 2 miljoen Canadese dollar investering van de overheid nodig was om de jacht überhaupt te laten plaatsvinden. Dit jaar is er een lening van 3,6 miljoen Canadese dollar verleent aan de zeehondenindustrie, ten koste van bezuinigingen op onder andere toerisme.
Voor de jacht is geen quota ingesteld, maar vraag is er nauwelijks en er zal dit jaar ook minder interesse zijn van de zeehondenjagers zelf aangezien er zo weinig te verdienen valt. Ondanks dat claimt de zeehondenindustrie dat er een markt is voor zeker 100.000 zeehondenvachten en dat jagers per vacht 25 Canadese dollar zullen krijgen. Er zijn op deze openingsdag dan ook maar 26 boten uitgevaren.
Fink: “Een overheid die prioriteit maakt van het ondersteunen van een industrie waar niemand op zit te wachten, ten koste van bezuinigingen en zelfs het schrappen van banen, heeft economisch gezien geen enkel bestaansrecht. Als het geld wat nu gebruikt wordt om de industrie in stand te houden zou worden ingezet om zeehondenjagers te helpen ander werk te vinden bijvoorbeeld, zou dat een veel betere besteding zijn van de belastingbetalers’ geld.”
Een financieel overzicht:
- Aantal vergunningen voor commerciële zeehondenjacht uitgegeven: 14.000;
- Aantal zeehondenjagers 2012: 763;
- Aantal bedrijven die zeehonden verwerken in Newfoundland: 1;
- Totale waarde van de opbrengst van zeehondenproducten (vacht, vlees, olie): 1.63 miljoen Canadese dollar;
- Jaarlijkse kosten van het ministerie van visserij om de jacht te monitoren: 1 miljoen Canadese dollar;
- Kosten om tegen het verbod van zeehondenproducten in de EU te ageren: 10 miljoen Canadese dollar;
- Schade aan Canadees toerisme, andere handel en niet te vergeten Canada’s reputatie: niet in geld uit te drukken, maar logischerwijze significant.
Onbegrijpelijk dat Canada blijft volharden in het voortzetten van de zeehondenjacht die op alle fronten verlies leidt en het aller belangrijkste onnodig gruwelijk dierenleed met zich mee brengt.
Op de site van het IFAW is er de mogelijkheid een protestbrief te sturen naar de Canadese overheid. Klik hier: http://www.ifaw.org/international/get-involved/end-canadas-commercial-seal-hunt
Bronnen: IFAW & Sys-con Media ©PiepVandaag.nl
1 Comment
Comments are closed.
Het zijn net zulke stijfkoppen als die kleine groep Japanners met hun walvisjacht.
Tegen de rest van de wereld aanschoppen, dat zij zelf beslissen wanneer ze ophouden met die onzin.
MDB = Medogenloze Dwars Bungels.