De bruinvisslachting waar je niemand over hoort 

Ieder jaar weer gaan vele vrijwilligers, vanuit de hele wereld naar Japan om te protesteren tegen het bloedbad dat wordt aangericht onder dolfijnen en grienden. Dankzij de documentaire ‘The Cove‘ weet de hele wereld wat voor gruwelpraktijken zich afspelen in Taiji en wordt het verzet groter en groter en leidt dit er hopelijk uiteindelijk toe dat het stopt. 

Grootste slachtpartij

Toch zijn er maar weinigen op de hoogte van de jaarlijkse slachting onder Dalls bruinvissen, een kleine zwartwitte walvisachtige, die zich voltrekt in Iwate zo’n 500 kilometer ten noorden van Taiji. Tot 2011 vond hier ieder jaar de grootste slachtpartij onder walvisachtigen ter wereld plaats. De aardbeving en de daaropvolgende tsunami verwoestten in 2011 niet alleen vele kustplaatsen, maar ook een groot deel van de vissersvloot.

Heel even leek het er dan ook op dat er een einde was gekomen aan de gruwelijkheden. Niets bleek minder waar. Al gauw verschenen weer boten, weliswaar minder groot in aantal, maar toch werden er weer een paar honderd dieren zonder pardon de dood ingejaagd door Japanse vissers.

Afgelopen seizoen, tussen november 2012 en april 2013 zijn veel meer boten gesignaleerd en werden zeker 1200 bruinvissen afgeslacht, aldus Clare Perry, medewerkster bij de Environmental Investigation Agency (EIA).

Het is onmogelijk te voorspellen of de Japanse vissers weer terug zullen keren tot het niveau van voor 2011, maar de kans bestaat. In seizoen 2009/2010 werden door de Japanners 9129 Dalls bruinvissen gedood met handharpoenen. Dit is zeven keer meer dan de 1242 dolfijnen, grienden, zwarte zwaardwalvissen, allen dolfijnachtigen die in Taiji in dat seizoen werden afgeslacht.

IWC

Vlees van de Dalls bruinvis werd vaak geconsumeerd als vervanging voor het toentertijd duurdere walvisvlees. In 1986 werden zo’n 16.000 bruinvissen gevangen, in dat jaar verbood de International Whaling Commission (IWC) de jacht op de grote walvissen compleet. In 1988, twee jaar na het ingestelde verbod was het aantal afgeslachte Dalls bruinvissen maar liefst gestegen naar 40.000. Japan ging van de grote walvissen net zo makkelijk over op de kleinere walvisachtigen.

Mannelijke volwassen Dalls bruinvissen kunnen een gewicht bereiken van ongeveer 230 kilo. Dalls bruinvissen zijn de grootste van de zes verschillende bruinvissoorten die er zijn. Bruinvissen zijn eigenlijk meer verwant aan beloega’s, evolutionair gezien, dan aan tuimelaars. Ze zijn vernoemd naar de Amerikaan William H. Dall die de dieren voor het eerst waarnam en worden door hun zwartwitte kleurstelling nogal eens aangezien voor hyperactieve jonge orka’s.

Bruinvissen worden in tegenstelling tot dolfijnen in Taiji niet levend weggevangen voor een leven als circusact in een dolfinarium. Ze zijn voor die economische doelstelling niet geschikt. De dieren zijn namelijk niet te trainen, minder elegant en acrobatisch dan dolfijnen. Dr. Naomi Rose, medewerkster van het Animal Welfare Institute (AWI) zegt:

“Bruinvissen zullen gevangenschap waarschijnlijk niet overleven. Dalls houden van open water, kunnen snel zwemmen en zijn buitengewoon sociaal voor bruinvissen. Wat zij fysiek nodig hebben kan niet worden gefaciliteerd in gevangenschap.”

Dat is misschien ook een reden waarom deze slachtingen zo lang hebben plaatsgehad (en nog) zonder dat een haan ernaar kraaide. Er zijn geen beelden van overduidelijk drama (zoals bij The Cove), waarbij families uiteengerukt worden en kalfjes bij moeders worden weggevangen met als doel een leven in een tank.

Jacht op grote walvissoorten

“Japan heeft een lange geschiedenis van jacht op de kleine en middelgrote walvisachtigen”, vertelt Sue Fisher, consultant bij het AWI. Zij vervolgt haar verhaal: “De jacht van Japan op de grote walvissoorten is pas begonnen na de Tweede Wereldoorlog, op voorstel van de Verenigde Staten. Op deze manier kon Japan op grote schaal aan eiwitten komen.”

De jacht op de grote walvissen maakte grotendeels een eind aan de traditionele jacht op de kleinere walvisachtigen, maar een aantal bleven bestaan, niet alleen in Taiji en Iwate, maar ook bij Hokkaido, Miyagi, Okinawa en Chiba, waar in 2009-2010 nog eens 537 walvisachtigen werden afgeslacht. Mannen in powerboten trekken naar de open zee met handharpoenen en doden de dieren. Dalls vinden het tragisch genoeg ook nog eens geweldig om aan de boeg van boten mee te zwemmen, speels als ze zijn.

Waar blijft de publieke afkeuring?

De jacht op Dalls bruinvissen is veel minder bekend bij het grote publiek dan de slachtpartijen van Taiji en de Faeröer eilanden.  De jacht vindt plaats op open zee met kleine bootjes met meestal twee mensen aan boord. Niemand ziet dat de dieren daadwerkelijk worden gedood en ze gaan direct op ijs. Het heeft bij langer na niet de grafische beelden als Taiji.

Volgens Mark Palmer van Earth Island Institute’s Dolphin Project is het daarom logischer dat de aandacht uitgaat naar de slachtpartijen op Taiji. Helemaal als de Japanners ook nog eens gaan inzien dat ze dolfijnenvlees helemaal niet zouden moeten eten vanwege de aanwezigheid van zeer schadelijke stoffen als kwik. Wanneer om die reden de slachtingen bij Taiji verboden zouden worden, betekent dat ook het einde voor Iwate en de andere jachten.

De slachtingen in Iwate worden daarentegen daarmee niet vergeten door Ric O’Barry’s Save Japan Dolphins of Paul Watson’s Sea Shepherd. O’Barry vertelt:

“In maart 2011 hebben wij één van onze medewerkers, Brian Barnes, samen met Scott West van Sea Shepherd en vrijwilliger Tarah Millen gestuurd om onderzoek te doen naar de jacht in Iwate.”

Onderzoek

Barnes, West en Millen bezochten de haven van Otsuchi, waar bruinvissen verder verwerkt worden. Zij maakten onder andere foto’s van de dertien vissersboten, onder toeziend oog van de gealarmeerde Japanse politie. De volgende dag werden geen bruinvissen afgeslacht in het zicht van de actievoerders. Wel zagen zij overal karkassen van gedode dieren. In kratten werd het vlees afgevoerd naar diverse afnemers.

Uitgerekend tijdens dit bezoek en midden in hun onderzoek werden de vrijwilligers opgeschrikt door dé aardbeving en daaropvolgende tsunami. Ternauwernood konden zij het vege lijf redden. De hele kustlijn werd verwoest . Hetzelfde gold voor de industrie rondom de jacht op de bruinvissen van Iwate.

De actievoerders van Save Japan Dolphins en Sea Shepherd  zijn bang dat de jacht op de Dalls bruinvis zal herstellen. In de nasleep van de aardbeving en de tsunami vond ook nog een enorme nucleaire ramp plaatsin Fukushima, met alle gevolgen van dien. Veel zeeleven is radioactief besmet.

De Japanse regering heeft verschillende walisachtigen getest op aanwezigheid van radioactiviteit. Dergelijke tests zijn niet uitgevoerd op Dalls bruinvissen, maar de kans is natuurlijk groot dat ook deze dieren besmet zijn.

Maar het lijkt allemaal een kwestie van tijd. De beschermingsorgansiaties maken zich dan ook op voor het moment dat de vloot en de jacht zich herstelt. Het IWC, EIA, AWI, de Whale and Dolphin Conservation, maar ook Save Japan Dolphins en Sea Shepherd zullen internationaal aandacht blijven vragen en de Japanse jacht op walvisachtigen blijven aanvechten.

Barnes zegt:

“We hebben altijd in de planning gehad dat als we de slachting in Taiji kunnen stoppen, de aandacht succesvol verlegd kan worden naar de jachten ten noorden ervan.”

Scott West van Sea Shepherd acht Taiji een schakelpunt:

“Het is exemplarisch voor de brute hebzucht van de Japanse overheid. Wanneer Japan stopt met de jacht in Taiji, is de kans erg groot dat alle jachten in Japan zullen stoppen.”

Bron ©PiepVandaag.nl Walter Eijndhoven