Terwijl de populariteit van de sport in het Verenigd Koninkrijk afneemt, wijzen dierenorganisaties op de ernstige welzijnsproblemen die het windhondenrennen veroorzaakt. Niet alleen kost de sport jaarlijks vele hondenlevens, ook na hun sportieve loopbaan is voor de windhonden niet vanzelfsprekend een goed leven weggelegd. Een ban op de sport lijkt de enige duurzame oplossing.
Windhondenrennen was ooit een populaire sport in het Verenigd Koninkrijk, maar sinds enige jaren daalt de populariteit en sloten enkele van de meest bekende renbanen, waaronder Wimbledon en Towcester, hun deuren als gevolg van teleurstellende bezoekersaantallen. Verschillende organisaties die strijden voor dierenwelzijn, wijzen op de grote problemen gelinkt aan de sport. Ze zien de overgebleven banen het liefst zo snel mogelijk hun deuren sluiten.
Renbanen op zichzelf al gevaar voor honden
Volgens cijfers van de Greyhound Board of Great Britain (GBGB) stierven in 2018 bijna 1000 windhonden die werden gebruikt voor renwedstrijden. Deze cijfers zijn onderdeel van een gecoördineerde actie om de welzijnsstandaard binnen de hondensport te verbeteren. Ze werden naar buiten gebracht nadat Britse dierenwelzijnsorganisaties opriepen om te stoppen met het windhondenrennen.
Ondanks de intenties om te verbeteren vanuit de industrie zelf, met de GBGB die aangeeft vastbesloten te zijn om alle vermijdbare verwondingen en sterfgevallen te voorkomen, zeggen goede doelen dat hervorming zinloos is. Volgens hen zijn de ovaalvormige renbanen gevaarlijk en de belangrijkste veroorzaker van veel verwondingen bij de betrokken windhonden. Honderden honden werden in 2018 dan ook ingeslapen omdat de kosten voor hun medische behandeling te hoog zouden zijn.
Herplaatsing gepensioneerde honden vaak onmogelijk
Naast de voorgenoemde sterfgevallen werden bijna 250 windhonden vorig jaar om humane redenen geëuthanaseerd op de renbaan, stierf tal van honden een plotselinge dood en bleken nog eens 190 honden niet geschikt als huishond. Dat laatste vormt, naast de hoge risico’s op gezondheidsproblemen, een tweede nauwelijks te overzien probleem als gevolg van de rensport. Veel windhonden zijn niet in de eerste plaats getraind als huishond en voor hen kan na hun sportieve carrière niet makkelijk een geschikt thuis gevonden worden. Ongeveer een kwart van de honden die niet herplaatsbaar bleken als huishond, werd herplaatst of behouden door eigenaars en trainers. 60% ging naar non-profit instellingen die windhonden opvangen.
Trudy Baker is coördinator van Greyt Exploitations, een organisatie die opkomt voor de belangen van windhonden uit de sportindustrie. Volgens haar verblijven veel honden ook na hun pensioen nog in een commerciële omgeving:
“Honden die bij de GBGB staan geregistreerd als ‘gepensioneerd’,…worden gebruikt voor de fok, geforceerd om op regelmatige basis bloed te doneren of wachten tot ze kunnen worden herplaatst.”
Volgens Baker komt het ook regelmatig voor dat dieren worden verkocht of weggegeven aan fokprogramma’s, of in het buitenland opnieuw worden gebruikt om mee te rennen. Sommige dieren worden zelfs gebruikt voor onderzoek en om te ontleden. Ze voegt toe:
“Geen enkele vorm van toezeggingen op het gebied van welzijn kan daarbij een oplossing bieden voor het lijden en het sterven van honden die racen op gevaarlijke renbanen.”
Sluiten renbanen enige oplossing tegen voortdurend dierenleed
Ook Chris Luffingham van de League Against Cruel Sports zegt dat het racen met windhonden inherent onveilig is en elk jaar weer verantwoordelijk voor de dood van duizenden dieren in het Verenigd Koninkrijk alleen:
“De industrie faalt er steeds opnieuw in om haar beloften na te komen en welzijn op de eerste plaats te zetten. Wat de honden echt nodig hebben is dat de sport wordt uitgefaseerd en dat er voor de honden een goed thuis wordt gevonden waar ze een lang en gezond leven kunnen leiden.”
Om echt te kunnen vaststellen op welke manier het welzijn van de honden kan worden gegarandeerd, is volgens de Britse minister van dierenwelzijn David Rutley transparantie belangrijk. Hij wil bovendien dat meer honden een nieuw thuis vinden nadat ze zijn gestopt op de renbaan.
Een oplossing van dit probleem lijkt er op de korte termijn dus nog niet te komen, maar wel is het een goed teken dat steeds meer partijen zich bewust zijn van de misstanden in de hondensport. Nu de sport aan populariteit inboet kan het laatste zetje richting het sluiten van alle renbanen wellicht gegeven worden door zo veel mogelijk mensen te informeren over de negatieve gevolgen die het voor de honden oplevert.
Bron:
©Animalstoday.nl Merel Roks
