De komende vier maanden worden tienduizenden Kaapse pelsrobben in Kaap Kruis (Cape Cross) en Atlas Bay in Namibië gruwelijk gedood voor hun vacht, spek en genitaliën. Vanaf 1 juli is de commerciële jacht op 80.000 zeehondenpups en 6.000 volwassen mannetjes geopend. Volledig ondersteund door de overheid, die lak heeft aan de wereldwijde afkeuring van deze misselijke en enorm gewelddadige slachtpartij. De Namibische overheid beschuldigt de zeehonden van het “leegeten van de zee” en zo verdient ze elk jaar een flinke duit aan de huiden van deze jonge pelsrobben.

bloedvergieten
De komende vier maanden worden bijna 90.000 pelsrobben op barbaarse wijze gedood in Namibië | kingjn Flickr via Compfight cc

De overheid geeft jaarlijks een vergunning af voor het doden van maar liefst 80.000 zeehondenpups en 6.000 volwassen stieren. De jonge, nog zogende, dieren worden bruut afgeslacht, nadat ze eerst gewelddadig bij hun moeder worden weggehaald. Ze worden bijeengedreven en op hun hoofd en over hun hele lichaam geslagen. Daarna worden ze – of ze nu al dood zijn of nog leven – met een mes in hun hart gestoken. Onder luid geschreeuw van hun moeders. De volwassen mannetjes worden gedood voor hun geslachtsdelen, die worden verwerkt tot seksstimulerende middelen voor de Aziatische markt.

Doodsbange pups

Het bloedbad is een verschrikking. De zeehondenjacht in Namibië staat bekend om het enorme geweld. De jagers komen uit de armste bevolkingslaag, met grote sociale problemen, alcohol- en drugsmisbruik. Hun achtergrond is een van de oorzaken van het extreme geweld tijdens de zeehondenjacht. Als de jagers een groep zeehonden onder controle hebben, laten ze de zeehonden proberen naar zee te vluchten, terwijl ze ze neerknuppelen. Ze proberen de hoofden van de dieren te raken en ze zo te verdoven. Maar doordat er uiteraard grote paniek ontstaat onder de doodsbange pups, missen ze vaak de hoofden en knuppelen ze daardoor vele malen totdat ze de pup op de kop raken. Als ze de pup buiten westen hebben geslagen, steken ze de pup in het hart. Dit volledig in het zicht van de andere pups en de rest van de kolonie. Soms zijn de pups niet volledig verdoofd door de klap op hun hoofd, waardoor ze tijdens het steken weer bijkomen.

Vergunning voor bloedvergieten

Dit vreselijke bloedvergieten gaat maandenlang door. 139 dagen om precies te zijn, van juli tot in november. De knuppelaars hebben het vooral gemunt op de grotere pups en laten de kleinere wegkomen. Dat de sterkere pups worden gedood en de zwakkere blijven leven, kan ook gevolgen hebben op de lange termijn op de kracht van de populatie. Deze waanzinnige slachtpartij wordt volledig door de overheid ondersteund. Het Ministerie van Visserij van Namibië “beschuldigt” de pelsrobben van het leegeten van de zee en verstrekt daarom de jachtvergunningen om jaarlijks tienduizenden dieren op gruwelijke wijze te slachten. De pups worden voornamelijk gedood voor hun vacht, maar ook voor hun spek, dat net als het spek van zadelrobben wordt verkocht als voedingssupplement. De botten worden gebruikt in sieraden en van hun huiden worden laarzen gemaakt en andere luxe artikelen.

De vachten gaan veelal naar China en Rusland en leveren flink wat geld op voor de overheid. Maar volgens een onderzoek van de Bont voor Dieren levert het zeehondentoerisme in Namibië 300 procent meer op dan de jacht. De Namibische overheid houdt echter vast aan deze walgelijke industrie. ‘s Ochtends in alle vroegte vindt de slachting op het strand plaats. Met bulldozers wissen ze in rap tempo de bloedsporen uit, waarna de toeristen welkom zijn op het strand. Alsof er niets is gebeurd.

Behalve in Namibië wordt ook nog in Canada en Groenland commercieel op zeehonden gejaagd. Binnen de EU geldt vanaf 2009 een importverbod op producten van Kaapse pelsrobben.

Bronnen:

@Animals Today