Na onderzoek in 12 verschillende gebieden, blijkt dat diepe zeebezinksels een soort van bassin voor substantiële hoeveelheden kleine stukjes plastic zijn.
Wetenschappers denken het mysterie van waar duizenden tonnen verdwenen kleine plastic deeltjes eindigen, opgelost te hebben. Het antwoord is: in de modder en het zand van de oceaanbodem.
Voorheen begrepen onderzoekers niet waarom ze zoveel minder plastic aan de oppervlakte van de oceaan terugvonden dan verwacht, maar een studie door een Brits en Spaans team concludeerde dat diepe zeebezinksels als een soort bassin voor zulke “microplastics” dienen.
Tussen 2001 en 2012 zijn er monsters verzameld in de Atlantische en Indische Oceaan en de Middellandse Zee. Hierdoor werden behoorlijke hoeveelheden microplastics (stukjes plastic kleiner dan 1 mm lengte) ontdekt, opeengehoopt in de diepte van de oceaan.
De kleine plastic deeltjes werden gevonden op een diepte tussen de 300 en 3.000 meter en de hoeveelheden waren 1.000 maal groter dan de hoeveelheden gevonden aan de oppervlakte.
Op basis van een zeer recente studie, kunnen we ervan uitgaan dat er meer dan 5 ton aan stukjes plastic in ’s werelds oceanen ligt met een totaal gewicht van ongeveer 269.000 ton. Maar de onderzoekers, die tientallen duizenden stukjes plastic verzamelden en daaruit afleidden hoeveel er over de hele wereld gevonden zouden worden, waarschuwden dat deze hoeveelheid slechts 0,1% van de jaarlijkse wereldwijde productie van plastic is.
Studie wijst uit dat deze vervuiler in alle oceanen ruim vertegenwoordigd is. Verder laat de grote variatie van ontdekte types van polymeer zien, dat de opeenhoping en afzetting van microfibers in de diepe zee complex zijn en dat deze voortkomen uit een verscheidenheid van huiselijk en industrieel afval.
Het is heel lastig om een grote boosdoener aan te wijzen. Als je om je heen kijkt is praktisch alles een potentiële bron van waar dit afval vandaan komt: computers, tassen, bekertjes, kleding…. Al deze dingen eindigen veelal in de oceaan.
De overvloed aan plastic op zulke dieptes heeft potentiële negatieve effecten voor het leven onder water, al is hiervoor nog meer studie nodig. Een van de onderzoekers zegt hierover:
“Een reeks organismen staan erom bekend microplastics in te slikken en we zijn bezorgd dat dit fysieke en/of giftige schade zou kunnen toebrengen.”
Bron ©PiepVandaag.nl Ildiko Bischot
5 Comments
Comments are closed.
Verbeter de wereld begin bij jezelf , schrijven we allemaal tikkend op een kunststof toetsenbord. Drinkend aan een plastic flesje water terwijl we een boterham nemen uit ons boterhammen tuutje.
Tja ..en nou? ik weet het niet jullie?
Ik erger me ook dood aan al die ballonnen/wensballonnen die vaak met festiviteiten worden opgelaten met duizenden tegelijk, dat komt allemaal in de natuur terecht met alle gevolgen van dien…….het zou al een mooie start zijn om daarmee te stoppen !
Ik wilde even op wat fouten wijzen:
Op basis van een zeer recente studie, kunnen we ervan uitgaan dat er meer dan 5 ton aan stukjes plastic in ’s werelds oceanen ligt met een totaal gewicht van ongeveer 269.000 ton.
Hoe komen we van 5 ton naar 269.000 ton?
Een reeks organismen staan erom bekend microplastics in te slikken en we zijn bezorgd dat dit fysieke en/of giftige schade zou kunnen toebrengen.”
Gif veroorzaakt fysieke schade, wat is giftige schade?
De oplossing zit in het feit dat met 1kw/uur een kilo plastic is om te zetten in een liter diesel.
En we blijven maar enorme hoeveelheden plastic troep fabriceren.
Vrees dat het lampje pas wil gaan branden als er geen stroom meer is.
Het is net als met de gezondheid van de meeste mensen. Ze eten en leven ongezond net zolang tot zij een hartinfarct krijgen en dan worden zij zich vaak pas bewust dat zij gezonder moeten gaan leven. Blijkbaar wacht de mensheid tot het echt mis gaat en wordt dan misschien eindelijk een keer wakker. De meesten gaan vooralsnog gewoon lekker door met hun destructieve gedrag waardoor de wereld steeds meer vervuilt en afgebroken wordt.