In het Schotse regenwoud van Knapdale blijkt de herintroductie van bevers 15 jaar geleden onverwacht positieve gevolgen te hebben voor de bedreigde woelrat. Experts melden dat de dammen van bevers meer schuilplaatsen hebben gecreëerd voor deze knaagdieren, waardoor ze weer kunnen floreren.
De herintroductie van bevers in Schotland begon in 2009 met een proef in Knapdale, Argyll. Dit volgde op een aankondiging in 2008 dat tot 20 bevers zouden worden vrijgelaten in dit afgelegen, dunbevolkte gebied dat alleen te voet of per fiets toegankelijk is voor het publiek. John Taylor, regiomanager bij Forestry and Land Scotland (FLS), legt uit:
“De bevers hebben een nieuwe habitat gecreëerd langs de waterlopen. Ze hebben de overgang tussen water en land complexer gemaakt, wat uitstekend kan zijn voor woelratten.”
Deze nieuwe leefomgeving biedt de woelratten meer bescherming tegen roofdieren zoals de Amerikaanse nerts. De complexere waterkanten maken het voor nertsen moeilijker om de holen van woelratten te vinden en binnen te dringen.
De woelrat als eco-ingenieur
Pete Creech, natuurbeheerder bij de Heart of Argyll Wildlife Organisation, voegt toe dat bevers betere ‘ingenieurs’ zijn dan mensen als het gaat om het creëren van wetlands. Hij benadrukt ook de rol van woelratten zelf als ‘eco-ingenieurs’. Hun graasgedrag biedt ruimte aan een grotere diversiteit aan wilde bloemen. Door te graven brengen ze bodemnutriënten naar de oppervlakte.
De onverwachte samenwerking tussen bevers en woelratten biedt hoop voor het herstel van de biodiversiteit in het gebied. De woelrat, ooit talrijk in Schotland, behoort nu tot de meest bedreigde inheemse diersoorten van het land.
Ondanks de zorgen tonen de resultaten in Knapdale aan hoe het herstel van één soort positieve effecten kan hebben op het hele ecosysteem. De bevers waren in de 16e eeuw uitgeroeid door de jacht, maar hun terugkeer lijkt nu bij te dragen aan een gezondere en gevarieerde habitat.
Bron:
©AnmalsToday.nl Sanjay Ghosh
