Om te proberen een hondje “Rex”, weg te halen bij een gezin vertrekken we op deze mooie zonnige herfstdag, met een klein team naar de achterhoek.
Het verhaal achter deze hond en het gezin waar het hondje zich bevindt is niet meteen duidelijk.
Er doen namelijk een aantal verhalen de ronde. Het gaat om een gezin, met 3 kinderen, dat in de schuldhulpverlening terecht is gekomen. Er zijn een aantal klachten van geluidsoverlast, binnen gekomen bij het gezin zelf van mensen uit de buurt. Ook zijn de woningbouwvereniging en de politie, meerdere malen aan de deur geweest in verband met geluidsoverlast. Uit de verhalen blijkt dat de hond weinig tot niet wordt uitgelaten maar af en toe in de tuin verblijft, dat de hond mishandeld wordt, regelmatig opgesloten zit in de badkamer en erg vermagerd is.
De woningbouwvereniging heeft uiteindelijk een ultimatum gesteld: de hond moet voor een bepaalde tijd weg zijn. Maar hoe dat geregeld moet worden? Het asiel blijkt geen optie in verband met de afstandskosten die het gezin niet op kan brengen en zo blijft het alleen bij klachten en geen oplossingen…
Het Pack Leader Rescue Team is ingeschakeld door een buurtbewoner die zich zorgen maakte over de gezondheid van de hond. En gezien de verhalen die de ronde doen zeker terecht. Dat Rex uit deze situatie weg moet is duidelijk. Omdat geen enkele instantie nu stappen lijkt te ondernemen maken een aantal buurtbewoners zich zorgen om wat er nu met het hondje gaat gebeuren als de datum van het ultimatum bereikt is. Helaas zou het voor mij ook niet de eerste keer zijn dat ik een dode hond uit het water moet vissen, dus kan me de zorg goed voorstellen. Waar overigens achteraf dan blijkt dat het voorkomen had kunnen worden als er wat daadkrachtiger was opgetreden, mensen kunnen immers rare dingen doen als ze het idee hebben met de rug tegen de muur te worden gezet.
Als we binnenkomen komen is het geblaf al duidelijk te horen, het hondje zit in een bijkeukentje vanaf een bank naar binnen te kijken en te blaffen. Na het gesprek met de eigenaren kunnen we “Rex” buiten gaan bezoeken. Uit het verhaal van het gezin blijkt dat de hond naar de kinderen en bezoekers bijt en daarom mag de hond niet binnen, één van de kinderen zegt ook de hond te slaan. Tijdens het gesprek geeft het gezin toe dat ze gezien de omstandigheden niet in staat zijn om goed en eerlijk voor het hondje te zorgen. Dat blijkt onder andere uit het feit dat “Rex” na de puppy enting niet meer is geënt en niet meer door een dierenarts is nagekeken. En hij is toch al bijna drie jaar. Het kost gelukkig geen moeite om de afstandsverklaringen te laten tekenen.
Op naar buiten om poolshoogte te nemen…
De vraag is zou hij ons aanvallen, bijten of juist vluchten? Er zit maar een manier op om daar achter te komen want de baasjes weten niet goed wat hij zal doen, bijten zou best kunnen volgens de hen.
Het hondje blijkt juist erg angstig en vlucht weg, maar is ook net zo snel weer terug om eens te kijken wie die vreemde mensen in zijn tuin wel niet zijn. Een hele rustige benadering wil niet meteen tot succes lijden, er staat namelijk een mooi schuilobject in de vorm van een hele grote trampoline in de tuin. Rust is belangrijk voor “Rex” maar de ervaring leert dat het ook belangrijk is om na afspraken met eigenaren niet te lang bezig te zijn. Door de tijdsdruk probeer ik rustig zijn halsbandje te pakken, maar dat is nog teveel voor “Rex” even heel snel mijn vingers weghalen was wel nodig. Ik zorg ervoor dat “Rex” terugloopt naar het bijkeukentje en doe de deur dicht. Met angstige oogjes en spanning in zijn lijfje kijkt hij me aan maar laat toe dat ik rustig een lijntje bij hem om doe en hem meeneem naar de bus. Eenmaal buiten kijkt “Rex” vol spanning en angst eens rond en ziet “de wereld”, hier begint zijn nieuwe leven!
De eerste stappen naar dit nieuwe leven zijn gezet, weg uit de stressvolle situatie en op naar rust, verzorging en aandacht, morgen naar de dierenarts en niet te vergeten een nieuwe naam; Twix is klaar voor een nieuw begin.
Twix is gelijk geënt en nagekeken door de dierenarts en loopt nu tussen de Guardians in en kan weer hond worden… of hij straks een Guardian mag blijven en mee gaat werken of dat we een gouden mandje voor hem gaan zoeken zal de toekomst uitwijzen.
©PiepVandaag.nl Bert van Straten, Pack Leader
2 Comments
Comments are closed.
Is de zwart/witte een bordercollie of een halve bordercollie, dan vind ik het knap dat het goed gaat met die 2 herdershonden.
Wij hebben 2 bordercollies, maar als we een loslopende herder tegenkomen word de jongste altijd gebeten door de herder, al meerdere keren gebeurd, ook wel 4 verschillende herders en dan ook nog gewoon doorbijten.
Mijn beide borders horen bij mijn roedel dus voel ik mij ook aangevallen en dreig de eigenaren helaas dan dat de volgende keer de herder met mij te doen krijgt, mocht hij weer gaan bijten.
Wat een geweldig mooie actie weer Bert!!! Hoor graag wat er uiteindelijke met Twix gaat gebeuren. Succes voor nu!