Salamipolitiek, u kent het vast wel. Plakje voor plakje, beetje bij beetje de omgeving zo manipuleren dat ze het niet in de gaten hebben wat er gebeurt. Nu de RAD was afgeschaft omdat het niet effectief bleek te zijn in de praktijk dachten we dat de Stafford’s, Pittbulls, Rottweilers etc. weer veilig waren. Maar helaas, niets is minder waar!
Op allerlei slinkse wijzen wordt geprobeerd om deze rassen weer uit het straatbeeld te doen verdwijnen. De politiek correcte hondenmens (de zogenaamde PCH’s) heeft immers besloten dat A: er gevaarlijke honden zijn, die noemen we nu in de salamipolitiek hoog-risico honden en B: het zijn altijd en allemaal asociale domme baasjes die zoiets als pennisverlenger willen hebben. U heeft Stafford dus u wordt zonder pardon in het hokje van de vervelende onverantwoordelijke kleine piemeltjesmens gehoekt. U ziet, racisme en discriminatie is de politiek correcte hondenmens niet vreemd. En gaat u er maar vanuit dat zij hun zin gaan krijgen, straks geen Stafford’s en Pitbull’s, en pak hem beet een stuk of 30 andere rassen meer. Mensen kunnen straks kiezen uit hondenras A, A of A, en u moet dan verplicht een cursus doen. Ook daar kunt u dan weer kiezen uit hondenschool A, A of A. Voor je het weet lopen we ook allemaal in dezelfde kleren rond. Een cultuur als een soort communistische dwangbuis met een vleugje Noord-Koreaanse vrijheid…
Het gevaar van mensen zonder zelfkritiek.
Het gevaar van de politiek correcte hondenmens (de PCH) is dat zij geen zelfkritiek hebben; deze gave of karakter trek ontbreekt geheel. Het gevolg is dat alleen hun eigen overtuiging de juiste is. Een enorme voorliefde voor zichzelf en de eigen denkbeelden heeft zich meester gemaakt van hun persoonlijkheid. ’s Avonds voor het slapen gaan kijken ze nog even vol liefde naar hun eigen fatsoenlijke spiegelbeeld en wensen dat iedereen op aarde zo was als dat zij waren en zich aan zou passen aan hun overtuigingen. Bij honden zouden we zoiets ‘onderwerpen aan’ noemen denk ik..
De R.A.D – 2.0!
Het lobbyen gaat ondertussen onverminderd door. Tijdens allerlei besloten bijeenkomsten wordt de salamipolitiek volledig tot in detail uitgewerkt om het rassenverbod, het houderschapsbewijs en keurmerken erdoor te drukken. Ziet u het al gebeuren? Je loopt lekker op straat met je sociale en goed opgevoede Stafford of Mechelse Herder en daar staat hij ineens…..de controleur! “Houderschapsbewijs!!”, wordt er uw kant op gecommandeerd. “Uehm ik ben niet zo goed in leren en nu al twee keer voor het theorie gedeelte gezakt, maar voor de praktijk scoor ik altijd ruim voldoende hoor!”, vertelt u, hopend op begrip. Helaas het busje komt al de straat in gereden, mannen in uniform stappen uit, gewapend met vangstokken. Want tja, u heeft een gevaarlijke, iedereen dood willen knuffelen, zachtaardige grappige clown van een Stafford, dus zei nemen geen risico. In hun belevingswereld, gestuurd door de PCH (politiek correcte hondenmens), is uw hond een gevaarlijk ras, dus volgt langdurige inbeslagname, gedragstesten waar u niet bij mag zijn en uiteindelijk euthanasie. Oh, voor de duidelijkheid: alle kosten voor dit gebeuren worden natuurlijk op u verhaald, een soort RAD 2.0. En zo zijn we straks weer terug bij af!
Nog meer inbeslagname en gedode honden?
Niet als het aan mij ligt! Het belangrijkste wapen om onze honden te verdedigen tegen al deze vrijheid wegnemende en zelfs dodende en uitroeiende maatregelen is kennis van de realiteit, kennis van gedragswetenschappen en een forse dosis ervaring in de praktijk.
We hebben de plakjes salami de afgelopen jaren voorbij zien komen in allerlei vormen. Op allerlei manieren werd en wordt er informatie gedeeld om langzaam iedereen het idee te geven dat het niet anders meer kan. Vandaar dat men altijd zo blij is als er weer een kind wordt gebeten door een ‘hoog-risico hond’, als een kind door een niet hoog-risico hond wordt gebeten dan hoort u daar immers bar weinig van.
De Feiten versus de Salamipolitiek!
U kent de artikelen wel waarin men preekt over dat er in andere landen allang rassen zijn verboden, houderschapsbewijzen verplicht zijn en dat men daarmee de indruk wekt dat wij als domme Nederlanders achterlopen. Blijkbaar is dat iets in een ander land al verplicht is genoeg argument om het hier dan ook te verplichten!? Wie een beetje algemene ontwikkeling heeft over het reilen en zeilen op deze aardbol weet dat zoiets een hele enge gedachte kan zijn.
Oké, zullen we eens iets eng doen? Echt even heel erg eng en gevaarlijk? In het belang van de veiligheid van onze honden? Durven we het aan, u en ik samen, de stap maken tegen de wil van de PCH (politiek correcte hondenmens) in? Oké, daar gaan we dan! We gaan de realiteit en de feiten benoemen, gewoon simpelweg de keiharde feiten en de snoeiharde realiteit. Het kost overigens weinig moeite om de feiten boven water te krijgen, simpelweg omdat het allemaal al bekend is. Maar hier zijn ze dan, de gevolgen in de Realiteit! van het invoeren van rassen verbieden en houderschapsbewijzen.
Zomaar wat info uit onderzoeken en media (klik op afbeelding voor groter formaat):
De echte cijfers!
In bovenstaand schema is duidelijk te zien dat alle maatregelen in verschillende landen totaal geen zin hebben, sterker nog het doorschieten van de opvoedcultuur naar de laissez-Faire methode toont juist de zeer schadelijke gevolgen. Laat ik Zwitserland er eens uitlichten. Daar hebben we gebieden waar ze alles hebben, 30 rassen verboden (de zogenaamde hoog-risico honden), verplichte cursussen en keurmerken. En een goed overheidsonderzoek naar de bijtincidenten over meerdere jaren. Zit u stevig in uw stoel?
Het gevolg is dat het aantal bijtincidenten met ruim 12 procent is toegenomen, ja u leest het goed toegenomen!! In Zwitserse kanton’s Sankt Gallen en Solothurn waar zo’n beetje alle hoog-risico rassen verboden en cursussen verlicht zijn, zijn de bijtincidenten zelfs met respectievelijk 40 procent en met 90 procent toegenomen.
In het kanton Glarus hebben ze geen rassen verboden, geen verlichte vergunning en daar zijn de bijtincidenten met bijna 30 procent afgenomen!! In Appenzell Innerrhoden geen restricties en ook daar zien we dat bijtincidenten met ruim 40 procent zijn afgenomen! In het kanton Appenzell Ausserrhoden dito en ook daar met 15 procent afgenomen!
Opvoedcultuur is de oplossing!
Goh, als je het gewoon overlaat aan de mensen zelf en trainers die het wel snappen dan worden er dus minder kinderen gebeten. Je zou bijna denken dat zoiets fijn zou moeten zijn. Maar ja, wij zijn niet politiek correct hè, dat is wel jammer voor die kinderen die anders niet waren gebeten… Maar tegen cognitieve dissonantie is helaas niet te vechten. De PCH zal ten allen tijde zijn overtuigingen, indien nodig ten koste van u en uw honden/dieren, blijven verkopen, ook als de feiten anders spreken.
Gedrag komt voort uit een opvoedcultuur. Net zoals het gedrag van de Vomar Boys weinig te maken heeft met ras, afkomst of geloof, heeft het vooral te maken met opvoedcultuur of een gebrek daaraan. Net zoals dat bij anderen het gevolg is dat ze ruimte krijgen om in zichzelf te snijden, en dat ze niet meer weerbaar zijn om met kritiek om te gaan ook een forse schade is van een (vrije) opvoedcultuur.
Logisch dat in de genoemde landen de bijtincidenten toenemen als je een opvoedcultuur creëert die gebaseerd is op de laissez-Faire methode, het niet meer hebben van zelfkritiek en ieder andersdenkende mag uitmaken voor alles en nog wat
Laten we samen inzetten op een gezonde opvoedcultuur van onze honden, ervoor zorgen dat het sociale en weerbare dieren zijn die geen risico vormen voor de omgeving, kinderen en andere dieren. Maar die door leiderschap en opvoeden van hun baasje daar vrijheid en veiligheid voor terugkrijgen. Maar laten we vooral op de rem trappen naar de zure politiek correcte hondenmensen, die met niets anders bezig zijn dan met verbieden, verplichten en zwartmaken van anderen, terwijl hun eigen ongeremde kleine fifi, aan het einde van een flexlijn tot op het bot verwend met clickers en koekjes, de straten werkelijk terroriseren. En daar kunnen die kleine hondjes dus niets aan doen voor de duidelijkheid!
Update: Zwitserland heeft 20-9-2016 besloten om de verplichte cursussen/keurmerken af te schaffen omdat het niet werkt. Sterker nog, de problemen werden groter!! Eindelijk begint men te realiseren dat het beste wat je kunt doen is luisteren naar de mensen in het veld. Praktijktrainers krijgen de afgelopen jaren steeds meer het respect terug wat ze verdienen! Nu nog het afschaffen van de rassenwetten!
Preview: ”Wist u dat in tegenstelling tot mediaberichten de stroomband in 2017 helemaal niet wordt verboden, maar dat men er een verdienmodel aan heeft gekoppeld? En dat de lobbyisten tegen de stroomband straks vertegenwoordigt zijn als cursusaanbieder? Want geld gaat bij de PCH’s in tegenstelling tot dierenwelzijn wel gewoon voor principes…”
©PiepVandaag.nl Bert van Straten, oprichter en eigenaar van Pack Leader
21 Comments
Comments are closed.
Ik heb een nare ervaring met Amerikaanse stafford vorig jaar jullie hondje van schoonzus dood gebeten door 1 in sneek .hij heeft nog 2.5 uur op ok gelegen maar was niet te redden.stafford bij gevecht in beslag genomen .binnen 2 uur liep hij alweer gemuilkorfd en al op straat met eigenaar.zelf waargenomen dat hij koffieshop in ging.verhaal gehaald bij politie kregen we te horen agent honden rigide vond hem niet gevaarlijk.het hondje schoonzus was malthezerleeuwtje en al 3 en bijt incident van deze hond tussen juli 2015 en augustus 2016 liep hond vaak ongekorfd rond ondanks de eis van gemeente .nu is hij van eigenaar verwisseld en in augustus heeft hij een kleinmeubelen het gezicht verwoest afgevoerd met gillende sirenes eigenaar wil geen afstand doen .hond zit nog steeds in asiel te wachten op beslissing dit is pas diep triest een hond die niet gevaarlijk is die meerdere honden zo heeft verscheurd en maar op straat blijft lopen heb zelf honden al 40 jaar weet waar ik het over heb.ps politie zei nog van bijt incident dat dit normaal honden gedrag is wat blieft .
Een PIT BULL is gefokt om te vechten in de pit. Vroeger lag in diezelfde pit een scheidsrechter met zijn gezicht naast om het gevecht te beoordelen. Elke pit die agressief naar mensen was werd afgemaakt. Een American Staffordshire terrier is een Show hond. Dit ras is de show versie van de pit bull. Als eigenaar van een pit of am staff MOET je ervaring hebben of in ieder geval studie doen. Het is niet zomaar een hond. Het aller aller belangrijkste is is dat JIJ als eigenaar de pack leader bent in alles!! Jij bepaalt alles voor de hond. Rules, boundries and limitations. Geef de hond wat ie nodig heeft. Genoeg beweging en “taken” pas op het laatst geef je hem liefde in de zin van aaien etc. Een hond is geen mens maar een dier.
ikzelf zit al 20 jr in Am staffs al voor dat mensen er überhaupt van gehoord hadden. Heb ook moeilijke honden gezien maar een stabiele eigenaar maakt een stabiele hond en gezond verstand helpt ook. Hier in nl is het probleem ook dat iedereen maar nestjes fokt en geen idee hebben van de standaard. Ik heb het geluk dat ik in USA ben geweest en daar veel geleerd heb van het ras en ook daar vandaan mijn honden geïmporteerd heb
En laten begeleiden door hondentrainers haha, dat is een goeie. Zolang jullie trainers niet op een lijn zitten, hebben de mensen en honden hier niets aan. Mijn mening is pak geen hond die je niet aan kunt, fysiek en lichamelijk. Ik zie veel mensen om mij heen met honden die ze niet aankunnen. Zo erg en beangstigend. Het blijven altijd gewoon honden met hun natuur. En ja bijtinsidenten zullen er altijd zijn, of je nou een hamster of stafford hebt.
Beste Desiree,
Lees de column nog eens en probeer de boodschap te begrijpen. Waarom zouden bouwvakkers, vaders, oma’s, schilders, ambtenaren, artsen, moslims, katholieken, columnisten, vegetariërs, monteurs etc etc en dus ook hondentrainers op één lijn Moeten zitten? Waarom zou je dan nog een tweede offerte ergens aanvragen of een second opion? Persoonlijke vind ik het een enge en benauwende gedachte dat er maar één, die je dus vooral bij de politiek correcte beweging ziet, waarheid mag zijn..brrrr
Ik wil absoluut geen etiketten opplakken of hondenbezitters in een bepaald type vastleggen, maar feit is wel dat ik 15 maanden geleden zonder enige aanleiding in mijn arm gebeten werd door een Amerikaanse Stafford. Dat ik al de vijfde was die door deze hond gebeten werd (dat was bij de politie bekend). Dat ik inmiddels 2 keer ben geopereerd omdat de zenuw in mijn arm zwaar beschadigd was. Dat de operaties niet hebben geleid tot genezing van de zenuw en ik elke dag helse (zenuw)pijn heb en zeer beperkt ben in het gebruik van mijn arm. Dat de hondeneigenaren niets hebben laten horen of geïnformeerd hebben hoe het met mij gaat. Dat ze pas na 3 brieven in 1 zinnetje toegaven dat het gebeurd was maar meedeelden dat ze niet verzekerd zijn. Dat ik nog steeds niet uitbehandeld ben en er wellicht nog een operatie wacht. Dat ik momenteel nog steeds volledig arbeidsongeschikt ben en ook mijn sporten niet meer kan beoefenen. Ik ben een echte hondenliefhebber maar loop wel voortaan met een grote boog om dit soort honden heen. De betreffende hond loopt ook nog steeds rond, men wacht zeker tot hij – ook zonder aanleiding – een kind doodbijt?
Beste Mieke,
Wat een verschrikkelijke ervaring is dat voor je geweest en helaas nog steeds! Heel veel sterkte gewenst in de toekomst en ik hoop voor je dat je arm nog meer kan herstellen, in ieder geval zo dat je pijn vrij kunt zijn!
Dat er zeker na zoveel incidenten nog niet is ingegrepen op een manier die voor veiligheid zorgt voor mens en dier, is helaas een gevolg van een niet consequente regelgeving. Er worden honden voor minder in beslag genomen. Niet dat in beslagname mijn advies zou zijn, maar wel een trainer op deze mensen zetten die bij ze ‘binnenkomt’, De manier waarop zich naar jou toe opstellen getuigt niet van het nemen van verantwoordelijkheid, en dan maak ik me ook zorgen voor de veiligheid van de omgeving maar ook van de betreffende hond. Hoe verschrikkelijke het ook is, we kunnen mi een dier niet verantwoordelijk houden voor zijn eigen gedrag. Niet een paard dat schopt, niet een mug die steekt en ook niet een hond die bijt.
Dat je door dit ongeval wantrouwen hebt naar het hele ras kan ik me ook voorstellen, dat geldt ook voor mensen die bijvoorbeeld door een Duitse Herder zijn gebeten of door een blauwe vrachtwagen zijn aangereden. Het is overigens niet mijn intentie om met het laatste voorbeeld jouw emoties te relativeren, maar ik denk dat je me wel begrijpt..
Veel sterkte met het herstel en als ik als trainer iets kan betekenen in deze situatie kunnen jij, de gemeente of de politie altijd contact met me opnemen!
Bert
Beste Mieke,
Wat er gebeurd is met jou, en die andere personen die gebeten zijn, is inderdaad verschrikkelijk en wens ik ook niemand toe. Net zoals Bert van Straten hoop ik dat er toch nog positieve ontwikkelingen voor je arm zich zullen voordoen en de pijn uiteindelijk verdwijnt.
Ik ga nu iets meer dan een jaar, op vrijwillige basis, bijna dagelijks wandelen met honden die in een dierenasiel zitten. Omdat ik elke hond zijn wandeling gun, krijg ik dan ook met verschillende rassen te doen. Onafhankelijk van welk ras merk ik steeds weer dat elke hond zijn eigen karakter heeft, net als de mens. Een karakter dat gevormd is door de omstandigheden waarin hij/zij is opgevoed. Zo is er bijvoorbeeld één hond (geen Stafford) die de neiging had uit te halen naar alles wat op wielen voorbij komt gereden. Ik ken zijn verleden niet, maar iets heeft bij hem die haat doen ontstaan, net zoals jij een angst hebt gekregen voor Staffords. Met deze hond ga ik wekelijks wandelen (ongeveer al 8 maanden) omdat hij moeilijk een nieuw baasje vindt o.w.v. dit gedrag. In het begin heeft hij mij twee keer gebeten gehad in mijn been (hier heb ik gelukkig slechts littekens aan overgehouden), en dit bleek telkens te komen omdat ik hem verkeerd corrigeerde. Maar ik heb niet opgegeven en nu is zijn agressief gedrag al geminderd (fietsers en motors mogen al voorbij komen zonder dat hij er aandacht voor heeft). Het is zelfs zo ver gekomen dat hij elke 100 meter stopt om geknuffeld te worden. Hij is dus in feite een heel lieve, aanhankelijke hond met een trauma waaraan we samen werken.
Dit was maar om aan te tonen dat ook honden bepaalde gevoelens ontwikkelen zoals een mens dat doet, en hoe wij kunnen omgaan met die gevoelens zoals wij dat ook bij andere mensen doen. De bal ligt dus in het kamp van de mens om honden met afwijkend gedrag te helpen, niet door ze op te sluiten of af te maken, nee, maar door hun de liefde en aandacht te geven die ze nodig hebben.
Nogmaals, het is niet het ras, maar de omgeving, de omstandigheden, het baasje dat het karakter van een hond vormen, maar het is wel de mens die een bepaald ras viseren om in het nieuws te zetten. Er zijn genoeg kleine honden die dagelijks hun baasje en andere mensen bijten, maar dit komt niet ter sprake omdat de gevolgen niet zo spectaculair zijn.
Ik hoop dat je dit begrijpt en ook je mening over een bepaald ras toch iets of wat verandert.
Nog veel sterkte en vriendelijke groeten,
Jurn
Ik neem vaak een kijkje op de facebooksite van http://www.bustapit.nl en lees daar zó vaak dat staffords niet met andere honden op kunnen schieten, dat is zo zonde.
Lijkt me toch sterk dat dit alleen aan de opvoeding ligt……waarom gebeurt dit zo vaak, ligt dit aan de socialisatie van dit ras in de puppytijd ?
Heel goed verwoord Bert. Ben het met je eens. De cijfers liegen er niet om dat Amstaffs en Pitbulls niet de meeste bijtincidenten veroorzaken.
Waarom weer de uitspraak vechthond hier in de reacties. Daar erger ik me altijd dood aan. Eve nu ook weer, ondanks het feit dat je hele mooie verhalen schrijft, dit ter zijde. Als we als eigenaars al van vechthonden gaan spreken…..logisch dat anderen dat opvolgen.
Mijn ervaring is dat ik meer op andere honden moet letten dat ze die van mij niet aanvallen dan andersom. Die keren zijn al niet meer te tellen. En vindt je het gek dat mijn zogenaamde vechthond als ik het toelaat en al tig keer gebeten zou zijn dan een keer zijn haren terughaalt? Nou ik niet! Alleen de schade zal groter zijn. Ik heb 2 van zulke gevaarlijke vechthonden dat ze iedereen doodknuffelen en onderdanig zijn aan iedere hond. Ze kunnen wel blaffen, maar als ze in de buurt komen is er niets aan de hand.
De trigger moet je zelf vermijden en dat is niet moeilijk.
Op pad gaan niet met de gedachte ik heb een vechthond dat alleen al zou veel schelen. Ze voelen alles feilloos aan. Zo ook die angst. En de media is gewoon Amstaff en Pitbull gek. Die komen in het nieuws. Pitbullachtige is het dan want ze weten het verschil niet. Andere honden worden vermeld als hond…. dat is zo jammer, altijd in een negatief daglicht staan. En opvoeding helpt wel mee. Heb aan een funshow meegedaan. Nou m’n oren suisden van het geblaf van de atletische honden daar. Die van mij houdt haar mond nog als ik haar corrigeer. Maar die honden worden gewoon niet gecorrigeerd. Dit is een klein voorbeeld en zo zullen er wel meer zijn. Daar kan opvoeding zeker een rol bij spelen. Een constant blaffende hond kan bij een andere hond agressie uitlokken. En de cirkel is rond.
Hoi Diane en Bert , ik zou graag van jullie willen weten hoe jullie er tegenover staan om uitlaten met muilkorf, al is het maar voor zijn eigen veiligheid en de rust die het geeft als eigenaar ?
Ik vraag dit omdat ik een kennis heb met een stafford ( 13 jaar oud ) die al stijf staat van de adrenaline als je hem gaat uitlaten en zeer gefocust is op andere honden.
Binnenshuis gaat het goed met andere honden, hij leeft samen met een mastino en tot voor kort met een bullmastiff ( had vergevorderde lymfeklierkanker ) maar buiten is het een ramp.
Het zou zo fijn zijn als hij zijn energie kwijt kan door buiten lekker te spelen met andere honden en naar mijn inziens is dat mogelijk met een muilkorf.
Hoi Monique,
Een muilkorf kan zeker als veiligheidsmiddel worden gebruikt bij een hond (ongeacht ras) waarbij je weet risico te lopen. Daar hoort wel bij dat er dan volledige controle is bij de eigenaar als het dier losloopt. Met muilkorf kan de hond in eerste instantie geen fysieke schade maken, maar wel degelijk forse gedragsschade. Een jonge hond die zich nog aan het ontwikkelen is bijvoorbeeld en te maken krijgt met ongeremde agressie loopt dan misschien wel geen fysieke schade op, maar reken maar dat de negatieve ervaring effect gaat hebben op het mentale vlak.
pfff word hier zo moe van, door een muilkorf versterk je juist agressie, juist dan raakt de hond gefrustreerd en toon je als baas alleen maar onmacht, de hond kan zich niet verdedigen etc.
HOUD alstublieft op zich als Hondengedrag wetenschapper op te stellen want dat zijn jullie NIET.
Beste Ronald,
Bedankt voor je reactie!
(ik hoop dat je inmiddels weer een beetje uit hebt kunnen rusten)
Nee een muilkorf creëert geen frustratie , als deze op een juiste en rustige wijze wordt aangeleerd.
Een ‘baas’ vertoont in mij ogen onmacht als hij er vanuit gaat dat de hond zichzelf moet verdedigen.
Mijn taak en verantwoordelijkheid is dat mij honden niet in de problemen komen en als dat toch een keer gebeurt is het mijn taak en verantwoordelijkheid om ze eruit te halen. Dus nee een hond hoeft zichzelf niet te kunnen verdedigen.
Daarnaast zou het je sieren als je wat meer begrip zou hebben voor mensen die bijvoorbeeld zo moedig zijn om een herplaatser in huis te halen en de eerste weken van training hun verantwoordelijkheid nemen naar de omgeving als blijkt dat het nodig is. En zo zijn er nog genoeg voorbeelden te bedenken waarin het een even verstandig kan zijn een muilkorf te gebruiken
Voor de volledigheid, ik ben geen hondengedrag wetenschapper, ik ben een trainer met kennis van zaken over gedragswetenschappen..
Hoi Bert,
Bedankt voor je duidelijke antwoord, hier kan ik wel wat mee.
Waarschijnlijk is het voor deze stafford te laat om hem te laten wennen aan een muilkorf, zo zonde, hij mist naar mijn mening zoveel.
Mooie en eerlijk antwoord op de reactie van Ronald, top !
Eve schrijft: “…Erkenning van genetica en het participeren op dat DNA als baas, heeft niets met opvoeding te maken..”
Voor mij heeft dat nu juist alles te maken met opvoeding! Net zoals je met een kind rekening zult moeten houden met het karakter waar het mee geboren is, en daar stem je dan je opvoeding op af.
Ik denk dat we het overigens aardig eens zijn, alleen iets anders verwoorden.
Eve schrijft: “..De zogeheten vechthond is gemaakt om te vechten. Daar doet opvoeding niets aan…”
Ja, zoals de waak en verdedigings honden ‘gemaakt’ zijn om te waken en te verdedigen. Maar toch hele fijne gezinshonden kunnen zijn bij de juiste opvoeding.
Eve schrijft: “..Het valt er niet uit te opvoeden..”
Mee eens, maar dat kan bij geen enkele karaktertrek of genetica. Karakter en genetica zijn vaste gegevens, maar hoe iemand zich daar uiteindelijk mee gaat gedragen (een persoonlijkheid ontwikkeld) is wel degelijk afhankelijk van opvoeding, omgeving, cultuur, gezondheid en ervaringen. Want karakter en genetica hebben nog steeds geen voorspellende waarde voor gedrag! Je hoeft alleen minder moeite te doen om bepaald gedrag bovenwater te krijgen en meer om het er onder te laten.
Eve schrijft: “…Je punt over opvoeding en correct gedrag als teken naar de buitenwereld gaat absoluut op voor andere rassen op deze aardkloot. Maar niet voor de door mij geliefde Staff of Pitbull. Laten we dan ook die suggestie niet wekken..”
Dat zijn er ruim 300, 300 rassen waarvan er genoeg tussen zitten die vwb ras eigenschappen een stuk lastiger zijn om deze op een veilige manier op te voeden dan de gemiddelde Pitbull of Staff. Ik wek volgens mij nergens de suggestie dat men geen rekening hoeft te houden met ras eigenschappen of dat je een Staff niet op hoeft te voeden en dat het vanzelf allemaal wel goed komt, integendeel! Of het nu gaat om een Mechelse Herder, Kangal of Akita, opvoeden, zorg voor gezondheid en welzijn en controle over bijvoorbeeld werkdriften hoort bij de verantwoordelijkheid van de eigenaar…
Goed stuk Bert!
Het negeren van andere honden is zeker geen slechte oplossing maar hoe doen jullie dat als een andere hond dat perongelug een keer bij jullie hond in de buurt komt, of als er visite komt met een hond, of als je er zelf een hond bij wil hebben, lijkt me ook zeer belangrijk te zorgen dat een hond sosiaal is. Ik heb een Stafford en een Mechelaar en heb deze altijd samen, dag en nacht, slapen in 1 bench, gaat super, al jaren. En die trgger ben ik niet bang voor, als je zorg dat je honden hun beweging en aandacht krijgen en zorgt dat jij in onbekende situaties de regisseur bent komt het allemaal goed.
Helemaal mee eens eef!!! Heb in het begin ook geprobeerd om mijn staff andere honden te laten liken, maar er kan altijd weer een trigger zijn. Negeren van andere honden gaat veel beter. Zeker op de lange termijn!!
Ik kan mij bijna geheel vinden in je blog Bert . Het punt van genetica is alleen iets wat we absoluut niet moeten onderschatten. Selectie op raseigenschappen is net zo erfelijk als de selectie op uiterlijkheden. Dus naast opvoeden, training is management minstens net zo belangrijk. Wees bewust van de ras en karaktereigenschappen van je hond en pak daar je verantwoording in.
Bert, je vliegt even uit de bocht voor wat betreft de opvoedcultuur en dan doel ik specifiek op de rassen Stafford en Pitbullaanverwanten.
Erkenning van genetica en het participeren op dat DNA als baas, heeft niets met opvoeding te maken. De zogeheten vechthond is gemaakt om te vechten. Daar doet opvoeding niets aan. Erkenning en rekening houden met dat DNA doet dat wel. M.i. zouden deze rassen dan ook alleen in handen mogen zijn van mensen die op geen enkele wijze opvoeding aan dieragressie koppelen. Het valt er niet uit te opvoeden. Omdat deze honden over een buitengewone mate van intelligentie en leergierigheid beschikken, kun je hen wel andere honden leren negeren.
Je punt over opvoeding en correct gedrag als teken naar de buitenwereld gaat absoluut op voor andere rassen op deze aardkloot. Maar niet voor de door mij geliefde Staff of Pitbull. Laten we dan ook die suggestie niet wekken.
Uitstekend verwoord…
Heel goed gezegd, als er honden verboden moeten worden, dan zijn het honden die lijden, zoals al die zielige platsnuit honden die bijna geen lucht krijgen en waarvan de baasjes niets willen weten, want zij willen een zielige hond.
Mensen hou op met het fokken van die arme bulldogjes en mopshonden.