Rabobank wereldwijd grootste financier in vee- en vleesverwerkende industrie
De Nederlandse bankensector is – na de Amerikaanse – de grootste investeerder ter wereld in de massaproductie van vlees, eieren en zuivel. Met miljarden aan ‘Nederlandse’ euro’s worden in landen als China, Thailand en Brazilië gigantische megastallen neergezet. Rabobank is de grootste investeerder in dierenleed: geen andere bank ter wereld financierde zoveel in deze industrie. Dit blijkt uit onderzoek door economisch onderzoeksbureau Profundo naar kapitaalverstrekkingen van banken van 2010 tot 2013, in opdracht van Wakker Dier. De Nederlandse banken stellen geen concrete eisen aan dierenwelzijn en investeren onder andere in bedrijven die gigantische legbatterijen met miljoenen dieren bouwen in China. Deze investeringen zijn in strijd met het eigen mvo-beleid van de banken. Wakker Dier eist vandaag per brief dat de banken zich aan de eigen regels houden en niet langer investeren in huisvestingssystemen die vanwege dierenleed in Europa verboden zijn.
MVO-beleid Rabo, ING en ABN Amro: loze woorden
Wakker Dier verwijt de Rabobank (die aan deze sector meer kapitaal verschafte dan enige andere bank ter wereld, namelijk minimaal €4,2 miljard in de afgelopen 3 jaar), de ING (nummer 9 op de ranglijst met minimaal €1,4 miljard aan verstrekt kapitaal in de afgelopen 3 jaar) en de ABN Amro (nummer 51 op de ranglijst, €225 miljoen) dat zij de mooie MVO-teksten op hun websites niet waarmaken.
Rabobank:
De Rabobank claimt dat het ‘verantwoord houden en verzorgen van dieren’ en ‘dierenwelzijn’ kernissues zijn en dat het stalsysteem aan de natuurlijke behoefte van de dieren moet voldoen. Maar deze beweringen stroken niet met de investeringen, constateert Wakker Dier: van de bedrijven waar de bank een financiële relatie mee heeft, wordt niet geëist dat zij zich zelfs maar aan de minimale EU-normen houden. Die nemen deze bedrijven alleen soms in acht, voor de uitvoer naar EU-landen. Rabo investeert onder andere in het bedrijf CPF, dat gigantische legbatterijen in China bouwt waarin miljoenen kippen minder dan een A4 ruimte per kip hebben.
Ook op andere punten komt de Rabobank niet over de brug: de bank noemt het “voeden van de wereld” een belangrijk doel, maar investeert in een industrie die grote hoeveelheden van de graan- en maisvoorraad opslokt. Immers: er worden meerdere kilo’s veevoer gebruikt om 1 kilo vlees te produceren. Daarnaast vindt Wakker Dier het vreemd dat de van oudsher ‘boerenleenbank’ de Nederlandse boeren een mes in de rug steekt door te investeren in concurrerende goedkope massaproductie van vlees in het buitenland.
ING:
ING komt er in het onderzoek niet veel beter vanaf: de bank stelt geen enkele concrete eis aan de huisvesting van vee. En hoewel ING zich erop beroept niet te investeren in ontbossing van regenwoud, steekt ze wel kapitalen in de vleesindustrie – uitgerekend een van de grootste veroorzakers van het verdwijnen van het Amazonewoud. Daarnaast maakt de bank enerzijds mooie sier met haar klimaatneutrale kantoren, terwijl anderzijds een miljard wordt geïnvesteerd in de massaproductie van vlees: door de uitstoot van broeikasgassen een van de grootste veroorzakers van klimaatverandering.
ABN Amro:
ABN Amro zegt in zijn kredietbeleid over veehouderijen:
“Klanten in de landbouw en veeteelt sector zouden de toepasselijke lokale wet- en regelgeving met betrekking tot dierenwelzijn moeten naleven; (en) huisvesting moeten hebben dat het welzijn van vee garandeert.”
Echter in Brazilië, waar de ABN Amro investeerde, bestaat er geen lokale wet- en regelgeving voor de huisvesting van dieren.
Wakker Dier wil transparantie
Hoe de banken met het Nederlandse spaargeld omgaan is voor hun klanten volstrekt ondoorzichtig.
Van Ormondt: “Onbegrijpelijk dat dit na alle bankschandalen nog steeds kan. Spaarders hebben recht op volledige openheid. Als hun spaargeld naar een Thaise legbatterij gaat, hebben ze er recht op dat te weten.”
Tussen 2010 en 2013 hebben banken wereldwijd in totaal 54 miljard euro verstrekt aan de veesector via leningen en obligatie-uitgiftes. Meer dan tien procent van dit geld komt van Nederlandse banken. Alleen Amerikaanse financiers scoorden in absolute termen hoger, maar omgerekend per hoofd van de bevolking zijn de Nederlandse banken de grootste investeerders in dierlijke massaproductie. De Nederlandse bevolking zelf wil waarschijnlijk liever dat Nederlands geld wordt geïnvesteerd in duurzame landbouw, maar de ondoorzichtigheid van de banken maakt een verantwoorde keuze bijna onmogelijk.
Gigastallen die met behulp van ING en Rabobank worden gebouwd:
Profundo deed verder onderzoek naar drie van de vele internationale bedrijven die kapitaalverstrekkingen ontvingen van Nederlandse banken, in China en Brazilië. Enkele bevindingen:
- Charoen Pokphand Group (een Thais conglomeraat) zette in China een legbatterij op met een oppervlakte van 75 voetbalvelden (52 ha), waar jaarlijks drie miljoen leghennen worden geproduceerd en gehouden met elk minder dan een A4’tje aan leefruimte. Ter vergelijking: de grootste legbatterij die ooit in Nederland stond huisvestte tien keer zo weinig leghennen. In Europa is de kale legbatterijkooi inmiddels verboden. China heeft geen wetgeving voor welzijn van landbouwdieren.
- Het Braziliaanse bedrijf BRF bouwde een complex waar 500.000 kuikens en 10.000 biggen per dag worden geproduceerd. Dit komt neer op ongeveer een derde van de totale Nederlandse productie aan plofkippen en een zesde van onze varkensproductie op één locatie.
- Het Braziliaanse bedrijf Marfrig Alimentos, met activiteiten in 16 landen, houdt in één van zijn complexen 125.000 varkens, verdeeld over 76 stallen op een oppervlakte van 1500 voetbalvelden (1000 ha). In Nederland is een megastal al vanaf 7.500 vleesvarkens en 1.200 zeugen al omstreden.
Lees het gehele rapport hier.
Persbericht Wakker Dier
