Een jonge vampiervleermuis is geadopteerd door een niet-verwant vrouwtje, nadat zijn moeder was gestorven. De adoptie vond plaats tijdens een onderzoek naar vampiervleermuizen (Desmodus rotundus) in het Smithsonian Tropical Research Institute (STRI) in Panama.
In de jaren zeventig observeerde een Duitse onderzoeker diverse malen adoptie van vampiervleermuizen in een gecontroleerde kolonie. Hoewel dit dus niet het eerste onderzoek was, blijft het een unieke gebeurtenis omdat het op beeld is vastgelegd door STRI-onderzoeksmedewerkers van het Gerry Carter’s laboratorium aan de Ohio State University. Het onderzoek laat intieme details zien over de veranderende sociale relaties tussen de moeder, de pup en de adoptiemoeder tijdens hun verblijf in een gecontroleerde omgeving. Imran Razik, doctoraalstudent aan de Ohio State University:
“Het leuke van vampiervleermuizen is dat ze langdurige sociale relaties met elkaar aangaan, die in sommige opzichten vergelijkbaar zijn met menselijke vriendschappen. De adoptie de pup vond plaats na een zeer trieste, maar toevallige gebeurtenis. De moeder stierf en het andere vrouwtje kwam tussenbeide om de baby te adopteren. De sterke band op basis van verzorging en het delen van voedsel kan ervoor hebben gezorgd dat dit gebeurde. We realiseerden ons dat we de hele gebeurtenis hadden vastgelegd tussen twee volwassen vrouwelijke vleermuizen die elkaar voor het eerst in gevangenschap ontmoetten.”
Sociale banden tussen vreemden
Om meer te weten te komen hoe vampiervleermuizen sociale banden vormen, hebben onderzoekers in het laboratorium van Carter vleermuizen samengebracht van drie verschillende locaties in Panama. De plekken lagen ver weg van elkaar, zodat de dieren geen verband met elkaar zouden hebben en elkaar nooit eerder hadden ontmoet.
Na verloop van tijd begonnen de vleermuizen, die eerst nog vreemden waren, nieuwe sociale banden te vormen, te zien aan bepaalde interacties met betrekking tot verzorging en het delen van voedsel. De verzorging van andere individuen is enigszins gebruikelijk, terwijl het delen van voedsel minder vaak voorkomt, vooral onder vreemden. De dieren moeten meestal iedere nacht eten om te kunnen overleven. Als een vampiervleermuis geen bloedmaaltijd kan vinden, kan hij uitgebraakt bloed krijgen van een sociale partner. Razik:
“We probeerden te zien of we de partnerkeuze konden beïnvloeden door te manipuleren of en wanneer ze voedsel konden delen. We wilden zien hoe de relaties zich vormden, dus hielden we de interacties met het verzorgen en delen van voedsel bij.”
Primaire verzorgingspartners
Toen moedervleermuis Lilith onverwachts stierf en haar 19 dagen oude pup werd geadopteerd door vriendin BD, ging het onderzoeksteam verder met observeren. BD was niet drachtig en had geen pup, maar Razik ontdekte dat ze borstvoeding gaf op de dag dat Lilith stierf. Ze leek de pup meer te verzorgen dan andere vrouwtjes in de kolonie. Toen het experiment was afgelopen bleek dat BD en Lilith primaire verzorgingspartners waren, maar ook dat BD de belangrijkste voedseldonor van Lilith was. Lilith deelde zelf geen eten met BD. Maar BD hielp de pup met hogere snelheden dan andere vrouwtjes in de groep. Razik:
“Kort voordat Lilith stierf, merkte ik dat de pup soms op BD klom. Ik denk dat een opeenstapeling van neuro-endocriene mechanismen ervoor heeft gezorgd dat BD borstvoeding kon geven. Een andere ontdekking was dat BD en een andere vleermuis BSCS, die allebei eerder in gevangenschap waren geweest, de twee vleermuizen waren die de baby het meest verzorgden. Nu vragen we ons af of er een verband is tussen gevangenschap en het helpen van anderen in een kolonie.”
Leer meer over vampiervleermuizen:
.
.
Bronnen:
- NewScientist
- Science Daily
- Lees ook:
.
©AnimalsToday.nl Jane Sauer
