Een Australische zeiler wordt geloofd voor zijn moed maar berispt voor zijn roekeloosheid, nadat hij overboord sprong om een in touwen verstrikte negen meter grote bultrug walvis te redden.
‘De bultrug had moeite om zijn neusgat boven water te houden’, aldus zeiler Peter Brown na zijn heldendaad nabij North Stradbroke-eiland in Queensland. ‘Ik zette een bril op en nam mijn vertrouwde keukenmes’, zei hij op de nationale televisiezender ABC.
Browns vrouw bleef op de boot terwijl hij de spartelende walvis wist te redden. De zeiler had de hulpdiensten gewaarschuwd maar besliste om zelf te handelen, omdat het volgens hem ging om een levensbedreigende situatie.
Ronnie Ling van de Australische organisatie voor de redding en onderzoek van walvisachtigen zegt dat Brown van geluk mag spreken dat hij nog leeft. ‘Dit was zeer gevaarlijk. Wanneer een dier in nood verkeert is het erg onvoorspelbaar. Het ziet jou niet als een redder, maar als een bedreiging.’
2 Comments
Comments are closed.
Ik denk dat het voor meerdere dierenorganisatie’s positief zou zijn als er meer goed nieuws zou worden gebracht. Dit motiveert mensen meer om zelf ook goede dingen te doen dan dat slechte voorbeelden motiveren om goede dingen te doen. Het is eigenlijk heel logisch maak je ergens een probleem van dan denk je in oplossingen van het kwaad en dus vanuit het negatieve. ” Hoe houden we de productie van bont tegen?” creëert een andere gedachten-stroom en oplossingen als: “Hoe maken we nep bont aantrekkelijk?”. “Hoe lossen we het probleem van daklozen dieren op” of ” Hoe geven we huiszoekenende dieren een plek?”
De woorden die we gebruiken sturen de dingen die we creëren en bedenken dus bij een positieve formulering zouden dierenorganisatie de consument meer kunnen triggeren tot het creëren en delen van innovatieve ideeën, om zo co-creatief de maatschappij te transformeren naar een vriendelijkere en eerlijkere samenleving van mens en dier.
het doet deugd om nu en dan toch eens een positief berichtje te lezen …
hoera voor Peter Brown! great job