Tasha Hall trekt vaak het Canadese Kootenay National Park in om wilde dieren te fotograferen. Zo ook vorige week, maar van plaatjes schieten kwam er weinig terecht.
Al sleeënde wilde ze, samen met haar vriend en vader, foto’s maken van elanden. Maar ze gleed langs een verontrustend beeld van een volwassen zeearend, gevangen in een strik. De strik was vermoedelijk geplaatst met als doel wolven te vangen.
Door haar kennis van veilige technieken om een strop voorzichtig los te maken, kon ze de arend verlossen uit de val. Bekijk hier hoe voorzichtig ze dat doet. Een wond aan zijn vleugel was duidelijk zichtbaar en Tasha bracht het beestje naar het British Columbia Wildlife Park.
De arend had een beste wond aan zijn rechtervleugel die uitgemond is tot een groot hematoom. Ze denken gelukkig niet dat het gewricht gebroken is en verwachten dat de vogel volledig herstelt. Geschat wordt dat de arend zo’n twee tot 3 dagen in de val heeft vastgezeten. En als hij niet in zo’n goede gezondheid had verkeerd, waren zijn verwachtingen heel wat minder positief. Voor het checken van de vallen zijn geen vaste tijden, dus als Tasha de arend niet had gevonden, had hij wel dagen of weken in de val kunnen zitten, voordat hij dood zou gaan of opgegeten worden door een ander dier.
Tasha wil dat iedereen de realiteit van valstrikken kent, maar een zaak ertegen is veel meer dan een schokkende foto of video. Ook huisdieren worden gevangen en overleden in strikken, die gezet zijn voor wolven, coyotes en vossen. In Brits-Columbia zijn er in een periode van 10 jaar minstens 85 dieren op die manier gewond geraakt of zelfs gestorven.
Strikken zijn niet humaan, ze houden een dier tegen zijn wil vast en in vele gevallen overlijdt het beestje. Het is de hoogste tijd om te stoppen met dit wrede gebruik. Onderzoeken die nog niet afgerond zijn, tonen aan dat het doden van roofdieren grotere negatieve ecologische gevolgen heeft dan we ooit wisten. Wordt vervolgd…20
Bron ©PiepVandaag.nl Sophie Janssen
1 Comment
Comments are closed.
Mensen die strikken plaatsen kan je vergelijken met een robot, totale gebrek aan gevoel.
Misschien dat het kwartje valt als ze zelf enkele dagen in een strik moeten doorbrengen met de handjes achter op de rug gebonden, maar dat is te betwijfelen, want je hebt een gevoel voor meededogen of je hebt dat niet en vaak gaat het samen met pure dommigheid.