Prikkeldraad is uitermate sterk waardoor het niet snel breekt. Eenmaal vastgelopen in prikkeldraad lopen de dieren diepe wonden op waaraan ze zelfs kunnen bezwijken, zoals de reeën eind vorige maand bij Heerde.
Vroeger zag ons landschap er anders uit: fraaie heggen, hagen, sloten en wallen hielden de dieren op hun plek. Arbeidsintensief in aanleg en onderhoud natuurlijk, vandaar dat de handige uitvinding prikkeldraad met open armen werd ontvangen. Het houdt huis- en veedieren ín een perceel en wilde dieren erbuiten. Helaas werkt dat niet helemaal als beloofd.
Opnieuw zijn twee reeën slachtoffer geworden van prikkeldraad in de gemeente Heerde. Als boswachter raakt zulk nieuws mij steeds even hard. Jaarlijks loopt, springt of vliegt een aantal prachtige dieren zich vast in dergelijke afrasteringen en komt gruwelijk aan hun einde. Exacte cijfers ontbreken, maar zelf zag ik al kerkuilen, blauwe reiger en vleermuizen bijvoorbeeld, die vliegen zich letterlijk vast. Paarden en reeën zijn vluchtdieren en bij paniek rennen ze zo hard mogelijk weg. Prikkeldraad is uitermate sterk waardoor het niet snel breekt. Eenmaal vastgelopen in prikkeldraad lopen de dieren diepe wonden op waaraan ze zelfs kunnen bezwijken, zoals de reeën eind vorige maand bij Heerde.
De scherpe punten aan het prikkeldraad moeten dieren afschrikken en ervoor zorgen dat ze niet voorbij de afrastering komen. En onder normale omstandigheden rennen dieren natuurlijk niet het prikkeldraad in, maar de natuur blijft onvoorspelbaar en het gedrag van dieren dus ook. Met als gevolg gewonde en dode dieren. Dat kan toch niemands bedoeling zijn. Met de kennis van nu acht ik de tijd rijp om langzamerhand prikkeldraad te gaan verbieden. Het is niet meer van deze tijd, dus geen nieuwe rasters ermee aanleggen en nadenken of bestaande rasters anders kunnen.
Het is tijd dat we met het oog op ons kale en lege landschap iets terugdoen voor de natuur. Ook bestaande afrasteringen met prikkeldraad mogen we hierbij ter discussie stellen. Het is de hoogste tijd voor afrasteringen in ons landschap die wél diervriendelijk zijn. Wildwallen, (vlecht)heggen, hagen en sloten met natuurvriendelijke oevers geven ons land weer meer kleur. Ze kosten iets meer moeite maar creëren nieuwe broedplaatsen voor vogels, schuilplaatsen voor dieren en bloemrijke plekken voor insecten. Landschapsinrichting gericht op de terugkeer van onze vogels, muizen, egels en ga zo maar door.
We moeten niet alleen voor goedkoop willen gaan, maar voor duurzaam en vanuit de gedachte van herstel van onze groene ruimte. Als boswachter in Drenthe heb ik al kilometers prikkeldraad mogen verwijderen in de Nationale Parken Drents-Friese Wold en het Dwingelderveld. Dat werk moet vooral ook doorgaan.
Een totaalverbod op prikkeldraad zou ik als natuurliefhebber fantastisch vinden, behalve wellicht op de muren van een penitentiaire inrichting. We zijn uiteindelijk ook een land van uitzonderingen en ik houd daar graag rekening mee.
André Donker is boswachter bij Natuurmonumenten
Deze column verscheen eerder op Joop.nl
1 Comment
Comments are closed.
Deze gore uitvinding had allang verboden moeten worden en wie gebruiken deze rotzooi het meest, natuurlijk weer de veehouderij. Er valt ook niks positiefs aan te bedenken.