In de Amsterdamse Waterleidingduinen zijn zeker duizend herten hun leven wederom niet meer zeker. Was eerder verkeersveiligheid het grote argument om de dieren te gaan bejagen, nu wordt het gebied kaalgevreten, aldus een woordvoerder van Waternet, de beheerder van het gebied en ex-boswachter in de Telegraaf van 26 april jongstleden.
Het aantal herten in het gebied zou zijn gegroeid tot 3.000 dieren, terwijl de rapportage aan de Amsterdamse gemeenteraad destijds sprak over 1,600 dieren. Om er zogenaamd voor te zorgen dat de herten in de winter geen hongerdood zouden sterven wordt voorgesteld 1.000 gezonde dieren af te schieten. Overigens zijn herten die eerder stierven in de Waterleidingduinen niet gestorven omdat er te weinig voedsel was zoals voorstanders van afschot ons willen doen geloven.
De discussie omtrent jacht op de damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen is niet nieuw. Reeds in december 2011 werd een afschotontheffing voor de damherten aangekondigd. Dergelijke ontheffing is op zijn zachtst gezegd controversieel. Damherten staan op zowel de Nederlandse als de internationale lijst voor bedreigde diersoorten geclassificeerd als ‘gevoelig’. De Amsterdamse Waterleidingduinen is ook nog eens een uniek en populair natuurgebied, waar jacht geen plaats dient te hebben. Als wordt overgegaan tot afschot, zullen de dieren schuw worden en niet meer zichtbaar zijn voor het publiek.
PiepVandaag.nl voerde in 2013 samen met de Faunabescherming en de Dierenbescherming Amsterdam actie tegen het ook toen geplande afschot van herten.
Hieronder nog eens op een rijtje tien argumenten waarom afschot absoluut niet nodig is:
- Grote schade aan natuur door damherten is nog nergens opgetreden. Damherten hebben juist door hun begrazing een positief effect op het bereiken van natuurdoelen. 70% minder damherten noodzaakt tot inzet van grote aantallen schapen (dus extra kosten) die de rol van de damherten over moeten nemen;
- Hekken zijn effectief tegen overlast en voor verkeersveiligheid en jacht niet. Zogenaamde overlast door damherten in de directe omgeving van de AWD is sinds het geplaatste hek met 2/3 afgenomen. Ook de vergoedingen voor landbouwschade daalden van 41.000 euro in 2009 tot 2250 in 2012;
- Bij proactief beheer zullen damherten het gebied uitvluchten (met alle gevolgen van dien) door de twee resterende openingen en zal het hek dat onlangs voor 2,1 miljoen euro is aangelegd, voor niets zijn geweest;
- Proactief beheer past niet bij de positionering van de AWD als hét gebied in de Randstad met de beste kansen voor bezoekers om groot wild te spotten. Jacht maakt dieren schuw waardoor ze zich amper laten zien. De unieke recreatieve en educatieve meerwaarde van de AWD gaat verloren;
- De beschikbare cijfers laten zien dat de populatieontwikkeling van de damherten juist niet als alarmerend kan worden aangemerkt, maar duidelijk stabiliserend. Na jaren van groei met zelfs 30 procent per jaar, vlakt de aanwas nu af tot 3 procent. Er zijn dit jaar al minder damherten geteld dan in 2012 en 2011;
- Dat er maar plaats is voor 600 herten is een schatting op basis van een verre van op deugdelijkheid bewezen methode, je kan namelijk niet zeggen hoeveel dieren er in een gebied kunnen leven;
- Er zijn afgelopen winter niet extreem veel herten gestorven. De dieren in de AWD kennen juist een opmerkelijk laag sterftepercentage (zo’n 10% tegenover een normale natuurlijke sterfte van 25%). De extra sterfte was daarnaast waarschijnlijk eenmalig. De herten moeten de kans krijgen om te wennen aan de nieuwe situatie. Hoe zal trouwens het bloederige afschot vallen bij het publiek, dat nu al zo’n moeite heeft met één stervend hert;
- Proactief beheer leidt tot dierenleed: de sociale structuur van de roedels wordt letterlijk kapot geschoten. Het leidt tot paniek, stress, aangeschoten dieren, verstoring en negatieve effecten op de overige natuur omdat jaarrond wordt afgeschoten. Vetreserve, beschutting en groepsverband zijn doorslaggevend voor overleving van de winter. Intensieve bejaging in zomer en herfst –voldoende vet aanleggen – en de winter – minimaal energieverbruik – verdraagt zich daar op geen enkele wijze mee;
- Proactief beheer is niet effectief. Na afschot neemt de populatie versneld toe omdat er veel ruimte en voedsel is. Damherten blijken in sterke mate tweelingkalfjes voort te brengen en tweejarige vrouwelijke dieren – zo nodig – ook al kalfjes voort te brengen (‘tienermoeders’) als de omstandigheden dat vragen. Bij proactief beheer worden niet alle zwakke dieren geschoten, die sterven in een strenge winters alsnog;
- Het voorstel wordt niet als een af te wegen keuze voorgelegd, maar als een reeds bepaald standpunt. Daarbij ontbreken alternatieven. Van de nadelen wordt geen enkele melding gemaakt of inschatting van de omvang, gevolgen en compenserende maatregelen. Uit het verslag van het Ambtswoningoverleg wordt volledig voorbijgegaan aan de kanttekeningen die de meerderheid bij mening plaatsten en van een echte, onvoorwaardelijke instemming met de aantalsreductie is geen sprake.
Bron: De Telegraaf, editie 26 april 2015 ©PiepVandaag.nl
2 Comments
Comments are closed.
Ach de jagertjes moeten toch knallen, want het zijn moordzuchtige types en met vriendjes op de juiste plaats gaat het allemaal wel weer lukken.
Het vervelende is dat het gewone volk al deze onzin van jagers geloven, net als de Oostvaardersplassen, wat willen de jagertjes daar toch graag hun zucht naar moordpartijen botvieren.
Hallo Jan.
Wat een rare beredenering wat betreft de Oostvaardersplassen!
Eerst maar even de vraag of je wel eens inde OVP geweest bent in de maand Maart of April.
Verder slaat je suggestie wat betreft de jagertjes moordpartijen natuurlijk nergens op ,en waarom niet .
Omdat de jagers in Nederland niet staan te wachten om de uit de hand gelopen populaties te gaan reguleren naar aanvaardbare aantallen.
Maar dit een zaak is voor de beheerders aldaar dus SBB