Elk jaar worden in Spanje alleen al  tussen de 50.000 en 100.000 Galgo’s afgedankt.  Dit ras wordt veelal gebruikt voor de jacht op hazen en konijnen, maar ook worden ze ingezet bij hondenraces.  Tot ze door hun eigenaren gedumpt worden “leven” ze in de meest verschrikkelijke omstandigheden. De Nederlandse Stichting Dierenhulp zonder Grenzen trekt zich het lot aan van deze vaak mishandelde en uitgehongerde honden.

Lisa - Galgo's
Eén van de opgevangen Galgo’s – Lisa 

Het jachtseizoen in Spanje duurt ongeveer van oktober tot half februari, dit kan per regio iets verschillen. De jacht is bijna een industrie te noemen, genereert meer dan 50.000 banen. Dit betreft dan alles wat ermee te maken heeft, dus ook hotels, kleding- en wapenindustrie et cetera. Het Ministerie kreeg een petitie aangeboden met maar liefst 100.000 handtekeningen voor het verbeteren van omstandigheden van de honden, onmiddellijk werd de tegenaanval ingezet met meer handtekeningen om alles te houden zoals het is.

De Spaanse Galgo, een zeer gevoelig ras, wordt niet alleen voor de jacht gebruikt maar ook voor legale en illegale  races. Vooral buiten het jachtseizoen worden veel hondenraces georganiseerd, de officiële races op de renbanen, de gemeentes geven hiervoor vergunning af. De illegale races worden gehouden in open velden. Er gaat jaarlijks  heel veel geld om in de wereld van de  hondenrennen, miljoenen alleen al in de wettelijke racerij, met subsidie van de staat. Ook wordt gerend met Greyhounds uit Ierland en Engeland die in deze landen afgekeurd zijn!

Training

Om de Galgo’s te trainen voor de jacht en renbaan worden ze vastgebonden aan elk willekeurig motorvoertuig, deze moet  wel een hoge snelheid kunnen halen. Ook worden tredmolens gebruikt waar Galgo’s uren aan vastgebonden worden om maar rondjes te blijven lopen.  Het trainen van Galgo’s aan auto’s is wettelijk toegestaan in de provincies Andalusië, Murcia en Castalla y Leon. De leeftijd waarop met een training wordt begonnen hangt van de eigenaar af, soms is een hondje nog maar 3 maanden. Een gezegde onder de galgueros (jagers) is:

“Met 1 jaar is een Galgo nieuw, met 2 jaar op zijn/haar best en met 3 jaar is de Galgo oud.”

De meeste Galgo’s worden afgedankt tussen hun derde en vierde levensjaar. Sommigen zelfs jonger als ze niet voldoen voor de  jacht of het rennen. De roedels waarmee gejaagd wordt bestaan trouwens  meestal uit  1 reutje en meerdere teefjes, teefjes schijnen meer jachtinstinct te hebben. Pasgeboren reutjes worden meestal direct omgebracht.

Ongeschikt

Galgo’s, “nutteloos” voor hun baas, worden achtergelaten in het open veld, vaak worden de voorpoten gebroken om te voorkomen dat ze achter de auto aan gaan rennen. Velen worden bij perrera’s,  zogenaamde dodingsstations, afgegeven waar ze na circa 10 dagen gedood worden. De meeste Galgo’s echter worden door hun eigen baas op een afschuwelijke manier gedood zoals door ophanging. Heeft het arme dier volgens de baas slecht gepresteerd, wordt hij/zij opgehangen met de tenen net op grond zodat de doodsstrijd langer duurt. Maar er zijn ook andere barbaarse mogelijkheden, levend verbrand of begraven, verdronken, in putten gegooid of achter auto´s aangesleept.

Blanquita - Galgo
Blanquita, zwaar vermagerde Galgo

Onderkomen

De meeste Galgo’s worden ondergebracht in hokken zonder ramen, en dan vaak nog aan een korte ketting. Jagers bouwen ondergrondse bunkers, bang als ze zijn voor diefstal. De honden zien nooit daglicht, worden bang en komen ze buiten dan zijn ze gedesoriënteerd. De honden komen praktisch niet in contact met mensen, alleen hun baas. De Seprona, politie voor natuur en milieu, waaronder ook dierenbescherming valt,  krijgt wel klachten maar doet niks tot weinig. Dit heeft ook te maken met het feit dat politiecommandanten en burgemeesters zelf ook jagers zijn!

Sevilla

Dit jaar is de situatie kritischer dan ooit waardoor Spaanse organisaties die honden opvangen in grote problemen komen. Een Spaanse collega organisatie van Dierenhulp zonder Grenzen krijgt naast de honden die ze zelf vinden regelmatig Galgo’s “aangeboden”. Het zijn Galgo’s die voor de eigenaar geen waarde meer hebben omdat ze niet goed genoeg presteren. Maar er is  niet altijd plaats, of de middelen zijn er niet, om Galgo’s op te kunnen nemen. Nemen ze de dieren niet op dan zijn er twee opties voor de eigenaar; als de Galgo geluk heeft wordt hij later ’s nachts aan de poort van de loods gebonden, heeft de Galgo “pech” dan wordt hij om het leven gebracht. De eigenaar ligt daar niet wakker van, de organisaties uiteraard wel.   

Kennel

De Spaanse organisatie heeft slechts een loods ter beschikking, deze is niet alleen overvol maar de loods is gelegen naast de plek waar jagers wonen, dit is  een reden waarom de honden niet buiten de loods kunnen lopen, vooral de jachthonden niet. De loods wordt al vroeg in het voorjaar te warm. Er moet daarom gezocht worden naar een andere locatie. Naast Galgo’s worden veel andere honden gevonden en ook deze moeten onderdak krijgen. Dierenhulp zonder Grenzen heeft daarom besloten de 16 Galgo’s  onder te brengen in een kennel ad € 3.00 per dag/per hond. Het gaat niet alleen om onderdak, de afgedankte honden hebben nooit enige medische zorg gehad, zijn meestal ook niet gevaccineerd. Hun bloed zal onderzocht moeten worden en om te voorkomen dat er nestjes geboren worden zullen allen gecastreerd moeten worden. De financiële middelen zijn beperkt, elke euro telt, elke dag telt. De stichting weet dat het enige tijd kan en zal duren voor een toereikend bedrag ingezameld is. Hun doel is het leven van deze honden, die zoveel slechts hebben meegemaakt, draaglijker te maken in een veilige omgeving. Voor de Galgo’s worden door de stichting opvanggezinnen en/of adoptiegezinnen gezocht.

Helpen?

Op de website van de organisatie, www.dierenhulpzondergrenzen.com kunt u meer informatie vinden over adopteren, opvangen en het overmaken van een geldelijke bijdrage.

Persbericht Dierenhulp zonder Grenzen | Ria Kuurman ©PiepVandaag.nl