Paco werd geadopteerd in januari 2009 vanuit Spanje via ACE Charity/Spaanse Honden In Nood. Deze stichting zit in Malaga en redt zoveel mogelijk honden van een gruwelijke dood. Fabienne Moes zag Paco op het internet en het was liefde op het eerste gezicht. Later vond de Nederlandse Tommie ook een warm thuis bij Fabienne. Dit is haar adoptieverhaal.
Per toeval stuitte ik op de website van de stichting en ik was enorm onder de indruk en vond het ontzettend goed wat zij deden. Wij hadden op dat moment nog een ander hondje, Casper, en deze was al 12 jaar oud. Ook dit hondje hadden wij geadopteerd, een aantal jaar terug, van iemand die er niet meer voor kon zorgen.
Wachten
Ik liet thuis zien wat ACE Charity/SHIN doet en al gauw was de keus gemaakt: we wilden er eentje adopteren. We zagen een hondje van hetzelfde ras en namen contact op. Het hondje was twee jaar oud. Een heel leeftijdsverschil met Casper, maar we besloten om het toch te doen. De adoptie was een goedgeregeld proces, waarbij er eerst vrijwilligers van ACE die in Nederland wonen een huisbezoek kwamen brengen om te kijken of het hondje goed terecht zou komen. Toen ons gezin was goedgekeurd werd het hondje in Spanje gecastreerd, kreeg de nodige inentingen die hij nog moest hebben en een chip. Daarna was het wachten op het telefoontje met de melding dat hij aan zou komen.
En toen was het zover
En op 11 januari 2009 was het zover. Samen met vrijwilligers en andere adoptiehonden kwam Paco (toen nog Oliver) aan op het vliegveld in Zaventem, waar ze landden. Dat was geweldig! Thuis aangekomen was het aftasten en Paco laten wennen. Dat ging best goed. Helaas overleed Casper 13 dagen na aankomst van Paco. Hij bleek kanker te hebben die uitgezaaid was. Een verschrikkelijke gebeurtenis. Paco zocht in het begin nog wat naar Casper, maar was het al snel weer gewend om alleen te zijn.
Gered!
De dankbaarheid die Paco laat zien is enorm. Het is zo leuk om te zien dat hij het fijn vindt, dat hij het naar zijn zin heeft en dat laat hij ook merken aan ons. Een hond adopteren uit Spanje was een geweldige keuze. Ik kan het iedereen aanraden, omdat deze honden vaak nog een vreselijker leven hebben dan gedumpte honden in Nederland. In Zuid-Spanje wordt gewerkt met dodingstations. Honden van straat worden gevangen en krijgen slechts 10 dagen de tijd om geadopteerd te worden. Zo niet, dan worden ze op gruwelijke manier om het leven gebracht. Het doet me goed om te weten dat wij een hondje van deze vreselijke praktijken hebben gered!
Tommie
Toen Paco een aantal maanden bij ons was, en Casper al een tijdje overleden, was mijn vader op Marktplaats aan het rondkijken. En daar zag hij Tommie staan, een hond van weer hetzelfde ras als dat we hadden die een nieuw thuis zocht. Deze hond was 5 jaar ouder dan Paco. Na overleg over deze hond gingen we samen met Paco kijken bij de mensen die voor Tommie een nieuw baasje zochten.
We lieten de honden elkaar besnuffelen en keken hoe dat ging. Het was in de gang van het appartementencomplex waar de toenmalige eigenaren van Tommie woonden. En dat leek goed te gaan, hoewel het natuurlijk wennen was voor beiden. We spraken met de vorige eigenaren af dat we Tommie meenamen, om te kijken hoe dat zou gaan en dat we contact zouden houden. Maar we zagen ook dat zij graag van Tommie af wilden en het was een ongecastreerde reu, dus hij zou ook erg gewild zijn bij fokkers. We wilden Tommie dus sowieso graag een fijn thuis geven, waar hij niet als dekreu gebruikt zou worden.
Jaloers
Tommie had een eigen bench en die ging ook mee. De eerste dagen was hij een beetje onwennig en zocht nog, maar hij was ook snel gewend. Zijn bench was zijn plekje. Spelen deed hij toen nog graag en hij pakte dus ook speeltjes van Paco. Maar daar was Paco niet van gediend, dus reageerde hij erg jaloers en pakte het speelgoed af. Paco wilde ook laten zien wie de baas was. Dit duurde enkele weken en naarmate de tijd verstreek, zagen wij hoe ze naar elkaar toe groeiden.
Beste maatjes
Tommie en Paco zijn nu de beste maatjes. Tommie is inmiddels bijna 13 (in april) en Paco is nu ongeveer 8 jaar oud. We merken dat Tommie echt oud begint te worden, maar spelen doet hij ook nog van tijd tot tijd. Paco heeft nog steeds een beetje puppiegedrag in zich, wat hem jong houdt. We zijn enorm trots op onze twee mannetjes en hebben ook besloten dat we geen puppies meer in huis halen van fokkers, maar alleen nog zullen adopteren, uit Spanje of Nederland.
Vertel jullie adoptieverhaal
Wie heeft ook een adoptieverhaal zoals dat over Paco en Tommie? Mail het dan naar de redactie met foto’s van voor en na de adoptie. Jullie positieve ervaringen kunnen anderen inspireren om ook een dier te adopteren.
© PiepVandaag.nl Bart van Riel
