Adoptieverhalen: bulterriërs Tyson en Jessy 

De redactie mocht tot op heden een flink aantal prachtige adoptieverhalen ontvangen, die stuk voor stuk getuigen van het feit dat niets zo bevredigend is als een dier een nieuwe toekomst te geven. Vandaag het adoptieverhaal van Adjani van Vreede, die twee bulterriërs uit het asiel haalde en liefdevol opving. Al snel werd Adjani besmet met het ‘bullen-virus’.

“De één vindt ze geweldig, de ander vindt het helemaal niks; de bulterriër. Een bijzonder ras met een even bijzonder uiterlijk als karakter. Maar 1 ding is zeker; als er eenmaal een bulterriër in je leven komt, je besmet raakt het met zogeheten ‘bullen-virus’. En dat is dan ook wat mij is overkomen. Graag stel ik mijn witte donderaapjes aan jullie voor.”

“In de zomer van 2008 was het zover, ik ging mijn eerste eigen hond uitzoeken. Ik had maar 1 enkel criterium; het moest een asielhond zijn. Bulterriër Tyson, het apathische scharminkeltje dat voor dood was achtergelaten in een leegstaand huis verruilde die mooie zomerdag zijn asielhok voor een plekje bij mij op de achterbank op weg naar zijn gouden mandje. Rillend als een rietje kroop hij tegen me aan, en sindsdien zijn we een onafscheidelijk team.

In de daarop volgende jaren bloeide hij helemaal op en werd een vrolijke clown die mij iedere keer weer aan het lachen kan maken met zijn clownsstreken, zijn lieve blik en kwispelstaart. We maakte samen een hoop nieuwe vrienden en Tyson geniet enorm van het spelen met zijn hondenvriendinnetjes. Mensen zijn voor hem spannend, maar als je eenmaal in zijn hart zit wordt je bedolven onder bulliekusjes zoals alleen een bulterriër die kan geven.”

“Halverwege 2013 kwam een lief bullenmeisje, 8-jarige Jessy, ons team versterken. Het magere bulletje, met rode huid en kale plekken en flink ontstoken ogen won geen schoonheidsprijs, maar haar geweldige karakter maakte alles goed. Ondanks het feit dat ze in haar leven meerdere bazen heeft gehad, en de verzorging die ze verdiende uitbleef, heeft niets haar positieve karakter kunnen breken. Ze zit vol positieve energie en ze vindt alles en iedereen aardig. Juist zij geniet extra van het leven en springt buiten als een jong lammetje in de rondte en maakt van iedere dag een feestje.”

“Tyson en Jessy zijn nu beide 9,5 jaar oud, maar ik hoop nog vele jaren van ze te kunnen genieten. Ik ben een rijk mens en heb het getroffen met twee van zulke kanjers. Ze hebben de mens van hun minst mooie kant leren kennen, nu is het aan mij de eervolle taak geweest dit weer goed te maken.”

“Als dank voor wat, in het bijzonder Tyson, mij allemaal gegeven en geleerd heeft zet ik me sinds 2009 in voor andere asielhonden als vrijwilligster bij dierenopvangcentrum De Doornakker in Eindhoven. Ik ga met de honden wandelen en maak de promotiefilmpjes en foto’s voor op de website om ze zo sneller aan een nieuw mandje te helpen. Het is geweldig om te mogen doen.”

Heb je ook een mooi adoptieverhaal en wil je dat met de lezers delen? Mail je verhaal met foto’s van voor en na de adoptie. We zoeken op dit moment naar een aantal kattenverhalen, dus klim in de pen!

© PiepVandaag Bart van Riel