Wat hebben toekans, tapirs en apen met elkaar gemeen? Ze eten allen fruit. Omdat ze relatief groot zijn, zijn zij ook in staat om de grotere fruitsoorten, die weer aan grotere bomen hangen, te eten. En deze grotere bomen nemen meer CO2 op dan kleinere bomen. Door het eten van de vruchten van de grote bomen en de zaden weer ergens anders uit te poepen zorgen de toekans, tapirs en apen er voor dat er weer nieuwe bomen groeien. Door de jacht, stroperij en het krimpen van leefgebied neemt de populatie van deze diersoorten in rap tempo af. Doordat er minder zaadjes worden ‘geplant’ groeien er ook steeds minder nieuwe grote bomen, wordt er minder CO2 opgenomen en warmt de aarde sneller op.
Met minder dieren worden zaden niet wijd verspreid over de regenwouden achter gelaten. Wanneer er dan bomen sterven, worden omgekapt of een storm of brand niet overleven is de kans kleiner dat zij worden opgevolgd door een nieuwe generatie bomen. Het is dus noodzakelijk dat de populaties van hiervoor genoemde dieren op peil blijft.
Kleine dieren zijn niet in staat om de functie die de toekans, tapirs en apen voor de tropische regenwouden over te nemen. Het fruit afkomstig van de bomen is groot en bevat daardoor ook grote zaden. Kleine dieren laten hierdoor dit fruit links liggen.
Ook een groter aantal kleine zachthoutbomen, zoals bijvoorbeeld elzen en berken, kunnen niet de hoeveelheid CO2 opnemen die hun grotere broers, de hardhoutbomen, wel in staat zijn op te nemen. De grote hardhoutbomen brengen dus een disproportionele grotere bijdrage dan de kleine zachthoutbomen.
Het onderzoek toont aan dat wij niet alleen minder fossiele brandstoffen moeten uitstoten om opwarming van de aarde tegen te gaan, maar er ook voor moeten zorgen dat de populaties grotere dieren in de regenwouden niet worden bedreigd. Zij zijn noodzakelijk voor het voortbestaan van de grote bomen die voor ons CO2 omzetten in zuurstof.
Bron: NU.nl en Carbon Brief ©PiepVandaag.nl Lianne Raat
