Kerst is het feest van de vrede. Ook voor de dieren. 

Een heel enkele keer heeft zo’n dier uit de industrie toch nog wat geluk. Zoals Hannah, een jonge kalkoen uit de industrie die vlak voor de slacht bevrijd is. Als je Hannah ziet met haar mooie grote ogen, haar ronde roze hoofdje, haar lelijk afgeknipte snavel en je dan ook nog haar prachtige gefluit en getjilp hoort snap je niet dat mensen haar zo behandeld hebben en haar als kerstdiner op tafel wilden hebben. Alsof Hannah weet dat ze aan haar afschuwelijke lot ontsnapt is slaat ze blij iedere ochtend haar vleugels in de tuin uit, neemt een spurtje en vliegt een stukje.  Een prachtig gezicht.

Ook voormalig plofkuiken Daantje heeft dat geluk gehad. Uit de vrachtwagen bevrijd die op weg was naar het slachthuis. Daantje is expres ziek gemaakt door mensen omdat hij in een record tempo moest groeien. Daardoor lijdt Daan aan obesitas en zal hij nooit oud kunnen worden. Maar als kuiken van zes weken kon Daantje niet genoeg gestreeld worden. Zoals een poes spint, tjilpte Daantje dan intens tevreden. Ondertussen is Daan een mooie grote haan geworden die de dag doorkomt met scharrelen en kukelen. 550 miljoen expres ziek gemaakte vleeskuikens krijgen die kans nooit.

Kerst is het feest van de vrede. In oorlogsgebieden is er met kerst meestal een staakt het vuren. Bij vrede past doden immers niet. Toch vermoorden mensen juist extra veel dieren voor het kerstdiner. Maar echte vrede betekent niet alleen aardig tegen je familie en andere mensen zijn. Het betekent ook rechtvaardig en eerlijk zijn tegenover andere schepselen.

Het zou zo prachtig zijn als we met kerst allemaal die stap gaan zetten om plantaardig te eten. Dat we ons niet langer volvreten met dode dieren die een ellendig leven hebben gehad. Als we dieren gaan zien zoals ze zijn: individuen die net als wij mensen kunnen lijden, die angst kunnen hebben, hun behoeftes hebben en ook gelukkig willen zijn. Dieren die net zoals de meesten van ons willen leven.  Geef ze een naam, een identiteit en een eigenwaarde. Laten we al die anonieme dieren nu eindelijk eens niet meer als minder waard zien, maar als even waardevol als de dieren waar we een band mee hebben.

Pas echt vrede zou het zijn wanneer we een einde maken aan het grote onvoorstelbare lijden van zoveel miljoenen dieren in ons land. Het is de hoogste tijd dat mensen dit enorme lijden waar zij zich aan schuldig maken niet langer bagatelliseren, hun ogen ervoor niet meer sluiten, maar hun hand in eigen boezem steken en hun verantwoordelijkheid nemen. Zet daarom die eerste stap naar vrede: maak een plantaardig kerstdiner en eet geen dieren. Je kunt de hele wereld niet veranderen, maar wel de wereld van al die dieren die jij niet opeet.