Waar wij in Nederlands zo blij zijn met onze 900-1000 bevers, worden deze dieren in groten getale afgeschoten in Vuurland. In deze archipel in het zuidelijkste puntje van Chili en Argentinië vernielen de knaagdieren naar verluid zo veel bossen, dat de Vuurlanders hebben besloten ze af te schieten. Mogelijk worden maar liefst 150.000 bevers hiervan het slachtoffer.

Vuurland
Vuurland wil bevers uitroeien | Foto: kdee64 via Compfight cc

Uitroeien bevers
De jagers die deze dieren gaan doden komen uit Canada, omdat zij, volgens boswachter Daniel Ramos, gewend zijn om maandenlang op jacht te gaan en dieren af te schieten. Omdat de uitheemse bevers de oorspronkelijke bossen vernielen, willen de autoriteiten zo snel mogelijk zo veel mogelijk bevers uitroeien. De lokale bevolking steunt dit plan, evenals de Verenigde Naties. Zelfs milieuorganisaties zitten met hun handen in het haar en scharen zich achter deze drastische maatregel. De grote knaagdieren planten zich snel voort en vele bomen vallen ten prooi aan de bevers. Van de gevelde bomen worden dammen gemaakt, waardoor rivieren hun loop veranderen. Behalve het verleggen van rivieren, verwoesten de bevers ook bruggen, verstoppen zij de riolen en zouden ze ziektes verspreiden door hun ontlasting in het drinkwater.

Ecologische schade
In Canada komen bevers ook in grote aantallen door, maar de daar voorkomende bomen als wilgen en populieren zijn gewend aan geknaag van bevers en groeien vanzelf door. De situatie in Vuurland is echter anders. Een aangevreten boom herstelt zich pas na honderd jaar. In de afgelopen tientallen jaren is een gebied ontbost met een oppervlakte van twee maal de stad Buenos Aires. Dat de schade groot is blijkt uit de woorden van bioloog Adrián Schiavini:

“De invloed van de bevers op de lokale natuur van Vuurland is vergelijkbaar met een bominslag.”

Ook natuurwetenschapper Claudio Bertonatti gebruikt woorden van gelijke strekking:

“Toen ik het zag deed het mij denken aan Polen in de Tweede Wereldoorlog, waar alle grote bossen waren gebombardeerd en platgebrand.”

Geïmporteerd voor bontindustrie
De Argentijnse marine heeft deze problemen veroorzaakt, waar de bevers nu de dupe van worden. In 1946 importeerden militairen twintig bevers uit Canada om de lokale bontindustrie te laten opbloeien. De dieren voelden zich direct thuis. 35 jaar werd niet op ze gejaagd en de populatie groeide flink. Nu heeft men besloten zo snel mogelijk grote aantallen bevers te doden door ze af te schieten , en door vallen te gebruiken, die men ‘humaan’ noemt.

Bevers in Nederland
In ons land zouden we juist erg verheugd zijn met wat meer bevers. In 1826 werd de laatste bever in Nederland gedood, in de IJssel bij Zalk. Men zag het dier aan voor een otter. Otters werden in die tijd gezien als concurrent voor vissers. Na een beverloze 162 jaar werden op 25 oktober 1988 de eerste bevers weer uitgezet in de Biesbosch. In oktober 2013 vierde Staatsbosbeheer feest omdat de bever alweer 25 jaar in Nederland voorkomt. Tussen 1988 en 1992 werden 42 bevers uitgezet, vanuit de Elbe in Duitsland. Uit onderzoek in 2012 bleek dat 155 bevers aanwezig waren in de Biesbosch. Van hieruit hervestigden zij zich in heel Nederland, met uitzondering van Zeeland, Noord-Holland en Friesland. De verwachting is dat de 900- 1.000 bevers zich de komende jaren blijven verspreiden. Herintroductie geslaagd!

Bron: NRC ©PiepVandaag.nl Walter Eijndhoven