Animal Rights protesteerde dinsdagochtend 11 oktober 2016 met 50 activisten tegen het slachten van kippen bij slachthuis Pluvera in Ravels. Op deze locatie worden elke werkdag 70.000 ‘afgedankte’ leghennen geslacht om verwerkt te worden tot soepkip. Pluvera legde de slacht stil vanwege de actie. Onze eindredacteur Bram Vogels ging kijken hoe zo’n protest verloopt en wat de activisten drijft.
Om zes uur ‘s ochtends ging het alarm. Ik had amper geslapen, want een appartement op begane grond zorgt bij koude temperaturen gegarandeerd voor bezoek van grote achtpotige vrienden. Ik noem hen vrienden, want kennelijk hebben ze mij zo graag dat ze ‘s nachts naar me toe kruipen om me met het geritsel van hun poten op de muur twintig centimeter naast mijn oren te begroeten. “Slaapwel” zeggen ze dan in ‘t Vlaams.
Het was slechts een graad boven nul toen we dinsdagochtend in Antwerpen vertrokken richting Ravels, naar het oerdegelijke Vlaamse bedrijf Pluvera, dat in mij het beeld oproept van tante Vera die zich zingend ontfermt over het pluimvee in haar tuin rond het trotse standbeeld van een kip. Wij arriveerden als enkele van de laatsten in een groep van vijftig activisten. Waarom stonden al deze mensen hier hun tijd te verkwanselen? Een van de voorbijgangers vroeg het zich ook af: “lusten jullie geen kieken?”.
De poorten van het bedrijf bleven gesloten en behalve twee werknemers die een oogje in het zeil hielden, hebben we niet veel leven waargenomen. Des te heviger waren de reacties van de passanten. Er waren geen discussies, er was geen geroep, enkel een ijzige, doodse stilte van de activisten met spandoeken die werd beantwoord met middelvingers en doorbroken door wild gebarende mannen die smalend lieten weten dat we getikt zijn.
Zoveel onrecht waar velen zich niet druk om maken, maar het raakt duidelijk een gevoelige snaar wanneer een groepje mensen een beetje in de kou gaat staan. Waarom? Misschien moeten we terugblikken op de vorige actie van Animal Rights. Bij het betreden van een schuur vol legkippen ontdekten zij enkele gruwelijke taferelen. De schokkende beelden (!) kun je hieronder zien. Deze kippen zijn haast kaalgeplukt voor ze het slachthuis bereiken. Beroofd van vrijheid en zonlicht zijn velen van hen gewond en ziek, en onder hun poten verminkt door het draadgaas liggen enkele vertrappelde kippen in alle staten van ontbinding.
Zijn er echt mensen die deze kippen en hun eieren willen eten? We zijn al snel geneigd onszelf gerust te stellen bij het zien van de afschuwelijke beelden door te stellen dat het een uitzondering is, en het zal wel met een ander zijn kippen en eieren gebeuren, maar niet met die van ons. Dit is helaas geen kleine kooi in de achtertuin van een nalatige hobbyboer en de eieren van deze kippen dienen niet om paasbomen te versieren, maar komen terecht in onze winkels en op ons bord.
Enkele van de kippen waren ontsnapt uit hun kooien en werden aan hun lot overgelaten zonder toegang tot eten en drinken. Althans, dat was het geval tot Animal Rights zich over hen heeft ontfermd. De kippen hoeven niet meer gebukt te gaan onder een kort en gruwelijk leven met een genadeloze dood, maar voor de rest die nog gevangen zit, duurt de strijd hopelijk niet te lang. Dagelijks komt voor maar liefst 70.000 (!) van hun soortgenoten een einde aan hun leven bij Pluvera. Voor hen staan wij hier vandaag.
©PiepVandaag.nl Bram Vogels
2 Comments
Comments are closed.
Heel knap dat je daar gaat staan en gewoon schijt hebben aan die onnozele mensen met hun opgeheven middelvingertjes, onnozele mensen die denken het recht te hebben op het massaal verminken, mishandelen en vermoorden van zoveel levens.
Sorry Monique, maar een kinderboerderij is ook een boerderij, waar alle jaren weer kindertjes gelokt worden met jonge dieren en die iets oudere dieren gewoon worden afgevoerd naar de slacht.
Respect voor deze mensen, diepe buiging voor jullie inzet !!
Ik ben zo blij dat ik geen bijdrage heb aan dit dierenleed en mijn eitjes haal ik bij de plaatselijke kinderboerderij waar de kippen goed behandelt worden, zoals het hoort !