Dit is Winnie. Mensen noemen haar ook wel plofkip. Maar Winnie is nog lang geen volwassen kip: ze is een kuiken van pas 7 weken oud met een enorm overgewicht. Een week geleden zou ze met de leeftijd van zes weken en een gewicht van ruim 2 kilo samen met al die duizenden soortgenootjes uit haar stal ruw gevangen zijn, met gebroken of gekneusde poten in kratten geduwd en met de vrachtwagen vervoerd zijn naar het slachthuis. Daar zou ze vol angst en pijn aan haar einde zijn gekomen om als goedkope kiloknaller in de supermarkt te belanden. Of als fastfood bij de McDonald’s, Febo of de Burger King. Misschien was ze wel (als jij nog kip eet….) op jouw bord beland.
Winnie is die dans ontsprongen omdat een student aan de kunstacademie haar nodig had voor een schoolproject. Het kostte hem veel moeite om aan Winnie te komen, er was geen boer die mee wilde werken. Maar uiteindelijk kwam hij toch aan haar. Door het leven met duizenden soortgenoten dicht op elkaar in een stal was Winnie erg vies geworden. De student deed haar daarom in bad en föhnde daarna haar veertjes droog.
De volgende dag nam hij Winnie mee naar school. Zijn schoolproject ging over extremen en hij stelde met Winnie zijn klasgenoten voor het dilemma: of iemand gaf Winnie een plekje in zijn of haar leven of hij zou haar slachten. Geen van de klasgenoten wilde Winnie dat plekje geven. Ze vonden haar te zielig. Ze kon niet eens op haar pootjes staan. Maar van de leraar mocht de student het kuiken niet zelf slachten. De student was daarover eigenlijk wel opgelucht; hij was zich al wat aan het kuiken gaan hechten. Maar wat was het beste voor het kuiken, waar deed hij goed aan? Laten slachten of in leven houden? Met die vraag belde de student Red een Legkip op.
Ik kon hem vertellen dat de levensverwachting helaas niet groot is voor een vleeskuiken. Vaak begeeft hun hart het en worden ze niet ouder dan 16 weken. Maar in die tussentijd kan het kuiken nog plezier hebben. Ik bood aan om Winnie te verzorgen en per dag te kijken hoe het met haar ging. Als ze te veel zou gaan lijden zou ze bij de dierenarts euthanasie krijgen. Zo kwam Winnie bij mij terecht. Gebracht door de student in een doos. Een prachtig, lief, enorm dik wit tjilpend kuiken wat af en toe nieste omdat ze verkouden was geraakt. Voor het eerst van haar leven kreeg ze aandacht en een naam: Winnie.
Het dagboek van Winnie, een gered vleeskuiken
Red een Legkip ©PiepVandaag.nl
3 Comments
Comments are closed.
Ik eet geen kip meer. Allang niet meer.
Wat een wereld!
Te bizar voor woorden!
Lekker gezond he een kip, vooral als ie daarna bij zo een usa chemicalie testlaboratorium als mac donald vandaankomt.
Buiten dat is de rest van wat in de superrmarkt ligt geen haar beter
Ik haat de vreselijke vleesindustrie. Ik haat het en verwerp het.
Wat een lieverd, bedankt voor het redden van deze lieverd.
Alle kippen en hanen en andere dieren zouden zo een mooi leven moeten hebben.
Ben blij dat ik vegetarier ben.
Binnenkort hebben ze bij ons zoontje op school vast weer kuikentjes, verschrikkelijk :'( Arme beestjes, en na zoveel weken moeten ze er weer ”vanaf” echt zo zielig, bah. Weet jij een oplossing?
En dan toch maar met (bijna) z’n allen door blijven gaan met het kopen van plofkippen, Bah!!! Wat een walgelijke industrie. Elk dier heeft recht op een normaal en gezond leven!!
I Love Winnie. En alle andere kuikens en kippen. En alle andere levende wezens. Daarom eet ik hen niet op en gun hen een lang, gezond en waardig leven. Dat wijsheid en vrede de wereld mag genezen.