De Zeehondencrèche staat volop in de belangstelling. Deze keer niet vanwege zieke zeehonden of in verband met de vervuiling van de Waddenzee, maar door een personeelsopstand en een koerswijziging. Graag willen wij reageren op de recente berichtgeving over de Zeehondencrèche. De directeur, Niek Kuizenga, neemt afstand van het opvangbeleid zoals dat decennialang door Lenie ’t Hart werd gevoerd en lijkt daarin gesteund te worden door het personeel. De werkelijkheid is anders. Hierbij willen we ook het geluid van andere medewerkers laten horen.
Al 42 jaar is de Zeehondencrèche een begrip in ons land en ver daarbuiten. Dankzij het enthousiasme en doorzettingsvermogen van Lenie ’t Hart kon de Zeehondencrèche uitgroeien tot een professioneel dierenziekenhuis en internationaal expertisecentrum voor zeehonden. De Zeehondencrèche heeft altijd gestreefd naar de hoogst mogelijke kwaliteit van zorg voor zeehonden, terwijl er toch voor elke zeehond die hulp nodig had een plek werd gevonden. Diverse veterinaire en wetenschappelijk specialisten hebben de medewerkers op de crèche altijd begeleid ten behoeve van de zorg. De werkwijze van de Zeehondencrèche is in meerdere landen overgenomen. Iedereen die Lenie kent zal beamen dat de zorg voor zeehonden altijd prioriteit nummer één is.
Voor de Zeehondencrèche en haar oprichtster Lenie ’t Hart is ieder dier waardevol. Het helpen van een dier in nood wordt breed gedragen in de samenleving. Dankzij de steun van bezoekers, donateurs en alle supporters kon de Zeehondencrèche steeds al die dieren helpen die dat nodig hadden. Zonder concessies te hoeven doen aan de kwaliteit van de zorg.
Het geschil bij de Zeehondencrèche lijkt voor de buitenwereld te gaan over een koerswijziging. De ‘oude’ methode van Lenie tegenover de ‘nieuwe’ methode van Niek. Kuizenga heeft geen affiniteit met zeehonden. Hij wil minder zeehonden opvangen, wil ze eerder vrijlaten en minder medicijnen geven, omdat het beter voor de zeehonden zou zijn. Het ‘oude’ beleid is tot stand gekomen door jarenlange ervaring en door wetenschappelijk onderzoek. Zo is bijvoorbeeld dankzij wetenschappelijke analyses van de gewichten van de zeehonden bij het vrijlaten en de latere terugmeldingen van zeehonden veelvuldig vastgesteld dat jonge gewone zeehonden de grootste overlevingskans hebben wanneer ze circa 35 kilogram wegen bij vrijlating. Dit vrijlaatgewicht komt overeen met het speengewicht van jonge zeehonden na de zoogperiode. Deze ‘oude’ norm voor het vrijlaten van zeehonden is niet uitzonderlijk. Álle andere opvangcentra in Europa laten de zeehonden pas vrij als ze ongeveer 35 kilo zwaar zijn! De ‘nieuwe’ koers van Kuizenga wijkt daarmee af van de internationale standaarden en verkleint de overlevingskansen van de vrijgelaten dieren.
De overwegingen die aan het ‘nieuwe’ beleid ten grondslag liggen zijn onbekend, maar in ieder geval niet gebaseerd op ervaring of kennis. Integendeel. Het opvangen van minder hulpbehoevende zeehonden, het eerder en op een lager gewicht vrijlaten van zeehonden en het minder toedienen van noodzakelijke medicijnen is absoluut niet in het belang van de dieren zelf. Het enige wat dit beleid oplevert is een forse besparing in de uitgaven van de Zeehondencrèche. De nieuwe koers wordt gebruikt om een ordinaire bezuinigingsmaatregel te verhullen. Directeur Kuizenga heeft geen enkele succes behaald met fondsenwerving en focust geheel op kostenbesparing.
Daarnaast is het een strijd om macht. Onder de bezielende leiding van Lenie is de Zeehondencrèche groot geworden. Zij wil het graag overdragen, maar leiding geven aan de Zeehondencrèche is complex en Lenie stelt terecht hoge eisen aan haar opvolger. Dat er hierbij wisselingen zijn, zegt dus veel meer over de hoge kwaliteitseisen en over Lenie’s kwaliteit zelf, dan over haar bemoeienis. Het is daarom ook niet makkelijk om in haar schaduw te staan. Een manier om een eigen stempel op de Zeehondencrèche te drukken is met leugens binnen te komen en het bouwwerk vervolgens volledig te slopen.
Sinds het aantreden van Kuizenga is de sfeer op de Zeehondencrèche veranderd. De zorg voor zeehonden kreeg een heel lage prioriteit. Kenmerkend is dat transport van zeehonden gepland moest worden of uitgesteld tot na de vergaderingen. Protocollen waarin 42 jaar kennis en ervaring was verwerkt, werden zonder evaluatie aan de kant geschoven. Nieuw beleid werd ad hoc opgesteld zonder wetenschappelijke basis of belangenafweging. Medewerkers die kritisch waren over het nieuwe beleid, werden ontslagen of hun contracten werden stop gezet. Andere medewerkers met gewetensbezwaren tegen de nieuwe manier van omgaan met zeehonden stapten zelf op. De achtergebleven bezorgde medewerkers hebben het zwaar; ze worden genegeerd of geintimideerd door collega’s. De angst om hun baan te verliezen is groot. Moeten ze hun mond dichthouden en als makke schapen hun nieuwe leider volgen naar de slachtbank? Of moeten ze blijven en vechten voor de belangen van de zeehonden?
Kuizenga heeft weinig energie gestopt in de zeehonden, maar des te meer in het opbouwen van een band met de volgzame medewerkers. Medewerkers werden verzocht commitment naar hem uit te spreken. Hij beschreef Lenie herhaaldelijk op denigrerende wijze. Hoewel Lenie de laatste jaren hooguit één keer per maand op de crèche aanwezig was en vele medewerkers haar niet of nauwelijks kennen, werd de angst voor Lenie continu gevoed en wraakgevoelens aangewakkerd. Kuizenga vergaarde steun bij medewerkers door ze de hemel in te prijzen, ze een beter klinkende functieomschrijving te geven en door ze loonsverhoging in het vooruitzicht te stellen. De commitment aan Kuizenga reikt inmiddels zover dat collega’s zelfs bereid bleken te zijn om doodzieke zeehonden terug te zetten op het wad. Een griezelig groepsproces met trouw aan leider Kuizenga, ten koste van de zeehond.
Het voorstel Bleker aan te stellen als voorzitter van de Raad van Toezicht is illustratief voor Kuizenga’s desinteresse voor het belang van dieren en natuur. Bleker heeft als staatsecretaris de Nederlandse natuur letterlijk in de uitverkoop gedaan. Nog nooit eerder werd zoveel bezuinigd op natuurbeleid en waren de belangen van dier, natuur en milieu zo duidelijk ondergeschikt aan economische belangen.
Wij maken ons grote zorgen over de kwaliteit van de zorg van zeehonden onder leiding van Kuizenga. De koers van Kuizenga is niet in het belang van zeehonden en schadelijk voor de Zeehondencrèche. Wij willen een beleid waarbij ieder dier telt en niet iedere euro. Wij willen dat veranderingen in beleid zorgvuldig en weloverwogen worden genomen. Wij willen geen magere en doodzieke zeehonden over de dijk zetten en Russisch roulette spelen met hun levens. Wij willen een beleid waarbij we ons niet hoeven te schamen bij andere opvangcentra.
De Zeehondencrèche zoals opgebouwd door Lenie, is een organisatie waar wij aan mee gebouwd hebben, en waar wij trots op zijn. Haar beleid is ons beleid. Wij willen rust in de organisatie, voor mens en dier, maar wel onder leiding van een directeur met affiniteit voor zeehonden, die zich zal inzetten om zeehonden en hun leefomgeving te beschermen.
(Oud-)medewerkers van de Zeehondencrèche:
Nynke Osinga
Bioloog, hoofd afdeling wetenschap 2007-heden (in dienst sinds 1999)
Promovenda Universiteit Leiden
Dr. Diederik van Liere
Bioloog, adviseur wetenschap en beleid tot oktober 2013
Anja Hazekamp
Bioloog, hoofd afdeling wetenschap 2003-2007
Daniella van Gennep
Directeur 2008-2012, manager fondsenwerving en PR t/m december 2013
Ellen Karhausen
Zeehondenverzorgster 2007-2011
Jacoba Wijbenga-Timmer
Zeehondenverzorgster 1994-heden
Frederika Akkermans-Timmer
Zeehondenverzorgster 2009-2014
Marthijn Akkermans
Medewerker technische dienst 2009-2014
Rosalie Janac
Zeehondenverzorgster 2002-2014
Coördinator Opleidingen 2012-2014
Enno Kruijer
Zeehondenverzorger en medewerker technische dienst 2006-2010
Meindert Kamminga
Zeehondenverzorger en medewerker technische dienst 2002-heden
Jeroen Boer
Zeehondenverzorger en voorlichter bezoekerscentrum 2004-2012
©PiepVandaag.nl
19 Comments
Comments are closed.
In een persbericht van RTVNoord staat dat Lenie ’t Hart, in haar pensioneringstijd, gewoon wordt doorbetaald door de zeehondencreche. En als ik optel wat zij, samen met haar man ( “personal assistent “) zoal vangt, dan is dat tussen de 100.000 en 130.000 euro per jaar incl. reiskosten buitenland. En nu wil ze via de advocaat af van haar riante toelage en een afkoopsom vangen ?
Heeft ze nou al die jaren uit idealisme voor de zeehonden gewerkt of moet je het gewoon beschouwen als geld graaien van de donateurs ? Niks geen afkoopsom, gewoon terug betalen !
Goed dat dit naar buiten komt. Ik vroeg me al af wie er in vredesnaam op het idiote idee was gekomen om natuursloper Bleker aan te stellen als voorzitter van de RvT, want dat is natuurlijk geen reclame voor de zaak – in dit geval de zeehondencreche. Dat is nu duidelijk. Dank u wel. Ik wens de ondertekenaars van deze brief veel sterkte en succes en ik hoop dat e.e.a. nog ten goede te keren is.
erg triest, zou het graag zelf willen doen uit hart voor de dieren en Lenie
zo jammer dat wij alleen maar aan geld kunnen denken terwijl geld je leven niet bepaald maar wel de inzet die je er voor geeft.
jammer hoor
Zo te zien moet het zeehondencreche winstgevend worden net als dierentuinen en het walgelijke dolfinarium en hoe gek moet je wezen om Bleker erbij te halen, een echte VVDer, waarbij geld altijd bovenaan staat. Alles wat met natuur te maken heeft probeert hij kapot te maken, al het land voor de boeren en wie natuur wil gaat maar naar het buitenland.
Hoorde ook al dat het entree drastich is verhoogt en daarom gaan er steeds minder mensen met kinderen heen, met als gevolg, nog minder inkomsten.
Toen Kuizenga zo’n anderhalve jaar geleden de leiding van de Zeehondencreche op zich nam, erfde hij een vrijwel failliete boedel door het mismanagement van de jaren daarvoor.
Het is inderdaad en zware taak om, ondanks deze lijken in de kast, een adequate zeehondenzorg op poten te zetten. Maar Kuizenga heeft dat heel goed gedaan : het sterftecijfer onder de opgevangen zeehonden is nog nooit, in het bestaan van de Zeehondencreche, zo laag geweest.
In de Zeehondencreche werkt een zeer professionele en gemotiveerde groep dierenartsen en dierverzorgers, die zich, ondanks de beperkte middelen, maximaal en met veel liefde inzetten voor de verzorging van de zeehonden met, wat blijkt, een geweldig resultaat.
Het lijkt dat erop dat Kuizenga zijn incompetentie, ten aanzien van fondsenwerving, probeert te camoufleren door te snijden in de zeehondenzorg.
Ik snap echt niet watvoor kwaliteiten ze in die bleker zien en het bewijst dat dierenwelzijn niet voorop staan.Wat heeft zo’n opvang dan nog voor zin met Abhausen en bleker aan de macht en die Kuizinga heeft totaal geen kennis
Triest dat weer het belang van geld voorop staat
Er wordt volledig aan voorbij gegaan dat er tien directeuren zijn gesneuveld in tien jaar tijd.
Dat heeft niets te maken met kwaliteits-eisen maar alles met de ziekelijke bemoeizucht van Lenie. Zij eist totale volgzaamheid van haar opvolgers in haar aanpak, haar doctrine. Elke teken van zelfstandig denken resulteerde in het vertrek van de directeur. Daarin werd ze lange tijd gefaciliteerd door de RvT, maar dat is dan nu eindelijk afgelopen.
De angst dat een rationele (i.p.v. de hysterisch-emotionele) benadering van de zeehonden-opvang minstens zo succesvol kan zijn, zit duidelijk erg diep bij de ondertekenaars van de ingezonden brief.
Peter ooit er aan gedacht dat iedere verandering in behandeling van de dieren nadelig kan zijn voor hun gezondheid. Tevens Lenie MAG eisen stellen aan haar medewerkers net zo goed als jij jouw baas tevreden moet stellen en orders op moet volgen. Jij noemt het bemoeizucht ik noem het delegeren zodat iedereen zijn werk doet.
zo zo zo….Dat verduidelijkt een hele hoop…………De briefschrijvers zijn niet de eerste de besten, en voor zover ik ze ken allemaal met dezelfde prioriteit: het dierenwelzijn. Lenie zou haar laaste schone sokken nog verkocht hebben als ze daarmee een zeehond kon terugverzorgen naar die 36 kg….
Ik kan de motieven van de heer Kuizenga niet inschatten, maar wie HENK BLEEKER dichter dan 10 kilometer in de buurt van een dierenwelzijnsorganisatie toelaat is bij voorbaat volledig van het padje af…..Ik doe alvast een openingsbod: 10.000 euro. Ik neem namelijk aan dat ook de zeehondencreche eerdaags bij opbod verkocht wordt….
Jammer dat bij het wisselen van de wacht er zo’n machstrijd ontstaat. Vaak gebeurt dit in dit soort organisaties. Degene die de zaak over moeten nemen gaan vaak zonder respect om met de erfenis die de oprichter achterlaat. Beide partijen zullen moeten streven naar verbetering zowel financieel als op het gebied van dierenwelzijn. Daar moet altijd een balans in gevonden worden. Daar heb je de expertise van de oprichter voor nodig, het zakelijk inzicht van een bestuurder en inzicht in de problematiek van een echte bestuurder. Ik wens ze veel wijsheid en hoop at men er uit komt.
Van de 12 ondertekenaars van deze brief zijn er slechts nog 3 in dienst van de Zeehondencreche.
Zijn de andere 9 met ruzie vetrokken ? Want daar heeft ’t Hart een patent op.
Als schoondochter van Lenie ’t Hart lijkt me dat mw. Osinga een nogal dubieuze rol in deze brief heeft.
Osinga is een vazal van ’t Hart en ze zal er wel op uit zijn om zelf directeur van de Zeehondencreche te worden.
Wat een belachelijke en kortzichtige opmerking en valse speculaties, mijn god de nonsens druipen ervan af. Denk eerst eens na voor je wat schrijft.
@ Yolanda : alle info uit mijn berichtje klopt. Ik heb blijkbaar een gevoelige snaar bij je geraakt.
http://www.123website.nl/elsadams/68467260/1754414/posting/een-hart-onder-de-riem-voor-lenie
Zo denk ik er ook over, ik zou mijn levenswerk niet willen laten vergallen door de onkunde van anderen. Betrokken blijven voor waar je jaren voor hebt gewerkt om dit zo groot te krijgen. Ik had het niet beter kunnen zeggen SDP
Een dramatisch verhaal wat het einde van de zeehondencrèche kan betekenen. Deze directeur moet er gewoon uit! En Bleker hoort zich al helemaal niet met dierenwelzijn en milieuzaken te bemoeien. Is het niet mogelijk dat Lenie de organisatie eens onder het vergrootglas legt en de genoemde rotte plekken eruit haalt?
Volslagen onbenul die directeur , eruit met hem , weer zo een die denkt over de ruggen van dieren te kunnen profiteren… schiet toch op zeg… Lenie heeft hier heel haar leven keihard aan en voor gewerkt .. wat denkt die man wel..
en Personeel >>> je moet het doen met je hart anders moet je er weg blijven..
Gr. Renee Lagcher
Het al oude liedje…
Kapot maken wat goed is, honger naar macht en geld.
Duidelijker dan duidelijk kan het verhaal niet zijn.