Wetenschappers hebben robotvisjes ontwikkeld die het plastic in onze zeeën en oceanen zouden moeten verzamelen. Het moet nog blijken of met hulp van deze rondzwemmende robotjes de 150 miljoen ton plastic in de zeeën en oceanen opgeruimd kan worden en de schade aan het zeeleven beperkt kan worden.
In het vaktijdschrift ‘Nano Letters’ is een opmerkelijk artikel verschenen van een groep Chinese en Duitse onderzoekers van het Polymer Research Institute of Sichuan University. Zij schrijven dat ze met behulp van nanotechnologie robotvisjes hebben ontwikkeld die (micro)plastic in onze zeeën en oceanen kunnen oppikken en absorberen, doordat het microplastic aan hun ‘huid’ plakt. Ze zijn ontwikkeld om het plastic op te ruimen op plekken waar mensen niet goed bij kunnen, zoals hoekjes en openingen onderwater.
De staart van het robotvisje gaat bewegen wanneer het gestimuleerd wordt door infrarood licht, waardoor de visjes kunnen ‘rondzwemmen’. Zo zouden ze het microplastic kunnen verzamelen en de schadelijke gevolgen voor het zeeleven en ons drinkwater kunnen afremmen, aldus de onderzoekers.
.
De robotvisjes
De minuscule robotvisjes zijn slechts 13 millimeter lang, wegen bijna niks en van veraf zou je ze kunnen verwarren met kleine levende visjes. Ze zwemmen rond met een snelheid van 30 millimeter per seconde, vergelijkbaar met de snelheid waarmee plankton drijft in bewegend water. Dit is een record voor kleine, zachte zeerobotjes.
De ‘visjes’ zijn gemaakt van synthetisch materiaal dat geïnspireerd is door parelmoer, het stofje dat aan de binnenkant van schelpen zit. Parelmoer is zacht en flexibel, maar sterk genoeg om bestand te zijn tegen botsingen met koraalriffen. Volgens een van de onderzoekers kunnen de visjes zichzelf hierdoor voor 89 procent ‘genezen of regenereren’. Er zijn al eerder kleine robotjes ontwikkeld om het plastic in de zeeën en oceanen op te ruimen, maar deze waren gemaakt van rubber en raakten gemakkelijk beschadigd.
.
Plastic soep
In onze zeeën en oceanen drijft steeds meer (micro)plastic rond door het afval dat mensen produceren. 3 procent van ons gebruikte plastic belandt in de zeeën en oceanen, waardoor we inmiddels al zo’n 150 miljoen ton aan plastic het water in hebben gestort. Eenmaal drijvend breekt dit plastic af tot microplastic, wat nog schadelijker is en nooit verteerd. Dit hoopt zich op tot ‘plastic eilanden’ en de plastic soep. Ook veel cosmetica en bijvoorbeeld tandpasta bevatten microplastics in de vorm van ‘microbeads‘.
.
.
De plastic soep in de oceanen wordt alsmaar groter en bedreigt inmiddels koraalriffen, vogels, vissen en zeezoogdieren. Zo’n 100 miljoen dieren sterven ieder jaar door plastic. Ze raken erin verstrikt, slikken het in of stikken erin. Microplastics bedreigen koraalriffen en er ontwikkelen zich bacteriën op ronddrijvend plastic die de gezondheid van zeeleven bedreigen. Doordat microplastics uiteindelijk in ons voedsel en drinkwater terechtkomen bedreigen ze ook onze eigen gezondheid.
.
Oplossing?
Of de visjes de plastic soep echt kunnen verminderen – laat staan opruimen – moet nog blijken. De onderzoekers benadrukken dat de visjes nog in ontwikkeling zijn en dat nog moet blijken of het echt in de praktijk werkt. Andere experts zijn kritisch en vragen zich af hoeveel visjes er wel niet nodig zullen zijn om al het onbereikbare plastic op te ruimen. En wat gebeurt er daarna met de robotvisjes? Ook is het niet duidelijk hoe voorkomen gaat worden dat andere vissen de robotvisjes gaan inslikken omdat ze op voedsel lijken.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Savanna Breitenfellner
