Voor veel mensen was de winterperiode een klein geschenk in een moeilijke tijd, maar voor veel dieren vormde de ijzige kou een enorme bedreiging. Dat ondervond ook een ijsvogel, die vorige week in Blaricum vastvroor aan een metalen buis. Gelukkig kon vogelaar Cees van den Brink de vastgevroren ijsvogel redden.
IJsvogels (Alcedo atthis) doen hun naam geen eer aan, want ze hebben ernstig te lijden gehad tijdens de afgelopen winterkou. Omdat ze leven van visjes lopen ze al snel het risico geen voedsel meer te vinden wanneer sloten en plassen bevroren zijn. Een strenge vorstperiode kan hun populatie decimeren. Gelukkig hebben ijsvogels meerdere broedsels per jaar, dus na verloop van tijd zal de populatie weer toenemen.
Maar waarom heten ze ijsvogel als ze helemaal niet tegen ijs kunnen? De naam zou afstammen van het Oergermaans, waarin hij Eisenvogel heet, wat verwijst naar de staalblauwe kleur. Een andere theorie is dat hij zijn naam kreeg omdat ze in de winter vaak te zien waren bij wakken, in een poging om visjes te vangen.
Behalve dat hun viswater dichtvriest bestaat ook het risico dat ze tijdens vorst nog wel open water vinden om te vissen, maar met hun natte pootjes vastvriezen aan een ijskoude ondergrond. Dat overkwam een ijsvogel in Blaricum. Vogelaar Cees van den Brink ontdekte de vastgevroren vogel in de buurt van een waterzuivering, waar veel ijsvogels leven. Cees vertelde aan NH Nieuws dat hij de hond uitliet en de vastgevroren ijsvogel ontdekte. Hij keek niet op van de vogel, omdat ze op die plek regelmatig te zien zijn. Maar er was wel iets mis:
“De vogel zat er ook en beetje raar bij. Hij hing ondersteboven, en toen realiseerde ik dat de vogel helemaal niet weg kon: hij zat vast. Vastgevroren met zijn pootjes aan de metalen buis waar hij op zat. Waarschijnlijk had hij een duik genomen, was met natte pootjes op de buis gaan zitten en bij -10 kom je dan dus vast te zitten.”
Om de ijsvogel te redden moest hij over bevroren water maar dat was nog niet dik genoeg; Cees zakte door het ijs en liep een nat pak op, zo vertelde hij NH Nieuws:
“Op zo’n moment moet je niet denken maar doen. Ik heb mijn hond even aan wat andere wandelaars toevertrouwd en ging erop af. Ik kon er niet over land bij, dus liep ik over het ijs op de sloot waar de ijsvogel vlak naast hing. Het ijs kraakte onder mijn voeten en ik zakte er doorheen tot mijn knieën. Bij het ijsvogeltje gekomen, heb ik mijn handen op zijn pootjes gelegd en na een tijdje ontdooide het en kwam hij los. Hij warmde nog even in mijn handen op en toen ging hij er vandoor.”
Cees heeft, ondanks de lage temperaturen, geen last gehad van de kou nadat hij door het ijs zakte, volgens hem dankzij de adrenaline. Alles in hem wilde de vastgevroren ijsvogel redden, wat hem voor ons tot een held maakt.
De dag erna is Cees van den Brink nog een keer op dezelfde plek gaan kijken en op hetzelfde hek zag hij weer een ijsvogel zitten. Hij hoopt dat het de geredde vogel was die hem bedankte. Net als wij hem bedanken, want dit hartverwarmende verhaal is een mooie afronding van de winterse kou waar veel dieren erg onder te lijden hadden. Op naar het voorjaar!
Bronnen:
- Foto vastgevroren ijsvogel: Cees van den Brink
- NH Nieuws
- IJsvogels.nl
©AnimalsToday.nl BVR
