Koji Tsuruoka, de Japanse deputy minister van Buitenlandse Zaken begon vandaag met te zeggen dat het de eerste keer was dat Japan voor het Internationaal Gerechtshof, het hoogste juridische orgaan van de VN, moest verschijnen. Daarna vervolgde hij met een verklaring dat Japan “in harmonie leeft met de natuur en op een verantwoorde manier omgaat met de natuurlijke hulpbronnen.” Dit is niet de eerste gedachte die bij mij opkomt als ik denk aan het afslachten van walvissen in het Antarctisch walvisreservaat, het afslachten van dolfijnen in plaatsen als Taiji en het tot bijna uitsterven overbevissen van tonijn door Japan.
Het werd heel duidelijk dat Japan absoluut niet blij is met de houding van Australië en het feit dat Australië, Japan voor de rechter heeft gesleept. Japan liet weten een aantal territorial claims van Australië niet te erkennen en de bevoegdheid van het Internationaal Gerechtshof om te oordelen in deze rechtszaak in twijfel te trekken. Japan is niet echt ingegaan op de kern van de zaak; de vraag of het Japanse JARPA II programma daadwerkelijk de naam wetenschap mag dragen en voldoet aan de voorwaarden van de IWC.
Er werd Australië verweten de walvisjacht binnen de IWC te politiseren en de IWC op de rand van de afgrond te drijven. Japan is in 1951 toegetreden tot de IWC en heeft nooit onder stoelen of banken gestoken commercieel op walvissen te willen blijven jagen. Vandaag werd heel duidelijk gesteld dat dat het doel is van het JARPA II programma, en het Japanse wetenschappelijk onderzoek; het verzamelen van gegevens met als doel om aan te tonen dat het volgens Japan mogelijk is om op een verantwoorde manier commercieel op walvissen te gaan jagen. Japan schaamt zich daar niet voor en vindt dat er respect moet zijn voor dat standpunt.
Het JARPA II programma moet dus aantonen dat het weer mogelijk is om commercieel te jagen. Naar Japans zeggen is het JARPA II programma zelf absoluut niet commercieel maar wetenschappelijk omdat het gegevens verzamelt om aan te tonen dat de walvispopulaties weer zijn hersteld. Er wordt hier volkomen voorbij gegaan aan het feit dat alle drie de walvissoorten waar Japan op meent te mogen jagen op zowel de CITES-lijst als de CMS-lijst van beschermde diersoorten staan. Hoe is dat te rijmen met zogenaamd wetenschappelijk onderzoek dat moet aantonen dat de populaties van de betreffende drie walvissoorten volledig hersteld zijn?
Het argument dat Japan aanvoerde was dat als ze niet wetenschappelijk op walvissen zouden jagen het nooit duidelijk zou worden wanneer de betreffende walvispopulaties weer hersteld zouden zijn en wanneer het moratorium op de walvisvaart dus zou kunnen worden opgeheven en de commerciële walvisvaart weer zou kunnen beginnen.
Australië wordt een principiële houding verweten, een houding die geen ruimte laat voor andersdenkenden. Zoals reeds gezegd werd er weinig inhoudelijk ingegaan op de kern van de aanklacht, maar werd veelvuldig geprobeerd de zaak in een ander kader te trekken. Australië zou zich teveel door haar eigen bevolking laten beïnvloeden en daardoor dus politiek gemotiveerd handelen. Het principiële standpunt van Australië is volgens Japan dus gebaseerd op politieke belangen en standpunten, en niet op wetenschappelijke argumenten.
Volgens Japan probeert Australië andere landen haar mening op te dringen (“hijacking the IWC”). De anti-walvisjacht landen hebben de meerderheid binnen de IWC, en Australië brengt de IWC op het randje van instorten, aldus Japan. Japan is daar niet blij mee omdat Australië de IWC wil omvormen tot een organisatie die tegen iedere vorm van walvisjacht is, en dat was volgens Japan niet de afspraak.
Eerlijk gezegd is het mij niet duidelijk waarom het van belang is er zo de nadruk op te leggen dat Australië tegen iedere vorm van walvisjacht is. Dit is niet relevant voor de kern van de huidige rechtszaak aangaande de Antarctische walvisvaart. Bovendien is Japan voor elke vorm van walvisjacht. Het lijkt erop dat Japan zoveel mogelijk wil uitweiden en de concrete aanklacht wil vermijden, namelijk de vraag of Japan in overtreding is door jaarlijks walvissen die op de lijst van beschermde diersoorten staan, te doden binnen de grenzen van het Antarctisch walvisreservaat of niet?
Er werd meerdere malen verwezen naar Sea Shepherd. Sea Shepherd zou de Australische politiek hebben beïnvloed. Getoonde beelden van de Sea Shepherd website waren voorzien van een eigen commentaar en interpretatie. Ik kreeg de indruk dat Japan Australië en Sea Shepherd over een kam scheert. Herhaaldelijk werd gerefereerd naar de No Compromise en Zero Tolerance (de namen van twee Sea Shepherd Antarctica campagnes tegen de Japanse walvisjacht) houding van Australië.
Ook werd nog even gezegd dat Sea Shepherd zowel piraten als eco-terroristen werden genoemd. Belangrijkste criteria voor piraterij is handelen uit eigenbelang en winstbejag. Je kunt van alles zeggen over Sea Shepherd, maar om haar van eigenbelang en winstbejag te beschuldigen is volkomen absurd. Terrorisme wordt met name gekenmerkt door de willekeur van selecteren van onschuldige slachtoffers en de onverschilligheid waarmee te werk wordt gegaan. Sea Shepherd acties zijn daarentegen juist zeer specifiek gericht, tegen illegale activiteiten, in dit geval de Japanse walvisjacht, en nooit tegen onschuldig leven.
Oorspronkelijk was de IWC opgericht om de walvisvangst te reguleren. Volgens Japan is het niet correct dat er inmiddels zoveel landen binnen de IWC tegen de walvisvangst zijn. Oorspronkelijke reden van het moratorium was om de walvispopulaties zich te laten herstellen, en zodra dat het geval was weer commercieel te gaan jagen. Het zogenaamde wetenschappelijke doel van de Japanse wetenschap is dan ook om zo snel en zo veel mogelijk gegevens te verzamelen (lees walvissen doden) om aan te kunnen tonen dat commerciële walvisjacht weer mogelijk is.
Dat we inmiddels een paar decennia verder zijn en dat de tijden zijn veranderd lijkt Japan niet te deren.
©PiepVandaag.nl Geert Vons, directeur Sea Shepherd Nederland
