Op 29 februari, voordat het coronavirus de stad New York plat legde, zakte het 12-jarige koetspaard Aisha in op straat. Op video is vastgelegd hoe de merrie verwoede pogingen doet om weer op te staan en uiteindelijk hardhandig door de koetsiers op een trailer wordt getrokken. Later die dag is Aisha geëuthanaseerd. Aisha’s dood heeft enorm veel stof doen opwaaien in de stad en steeds meer mensen spreken zich uit tegen deze wrede industrie.

koetspaard
Steeds meer mensen spreken zich uit tegen de koetspaardenindustrie in New York | © torbakhopper Flickr via Compfight cc

De koetspaardenindustrie is al tientallen jaren een punt van discussie in de stad New York. De stad telt zo’n 200 koetspaarden. Met een koets door Central Park rijden is onder toeristen nog steeds een populaire activiteit. Maar voor de paarden is het niet zo’n idyllisch verhaal. De dieren worden dag in dag uit blootgesteld aan zeer druk verkeer, de gevaren ervan en de luchtvervuiling. En als je dan denkt dat ze na het werk lekker kunnen ontspannen op een weide of paddock, dan heb je het mis. De koetspaarden worden gestald in (oude) gebouwen in de stad. In stallen op de tweede verdieping of hoger. Oude, krappe stallen, op elkaar gepropt. Geen plek om een paard te houden.

We berichtten al eerder over de schrijnende omstandigheden waarin koetspaarden in New York worden gehouden:

Lonneke Engel: Het leed van koetspaarden in New York City

Geen dierenarts ter plaatse

Het 12-jarige koetspaard Aisha van Clinton Park Stables stortte op straat neer in Central Park. Omstanders filmden het. Het dier is er slecht aan toe en kan niet meer op haar achterbenen staan. Te zien is dat er geen dierenarts bij wordt gehaald, maar het paard wordt door de koetsiers met geduw en getrek de trailer op getrokken. Daarna is ze geëuthanaseerd. Het verontrustende beeldmateriaal ging rond op social media en bracht een roep teweeg om deze industrie te beëindigen.

Bekijk hier het filmpje:

ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal mode

Burgemeester van New York, Bill de Blasio, zelf al jaren een tegenstander van de industrie, schreef op twitter:

“De video van het paard dat instort in Central Park is pijnlijk en zegt zoveel over dit aanhoudende probleem. We hebben vooruitgang geboekt in dierenwelzijn, maar we moeten verder gaan. Het onderzoeksteam Dierenmishandeling van de politie zit op de zaak en ZAL antwoorden krijgen.”

Dierenrechtenorganisatie NYClass zet zich al jaren in tegen de industrie en beschuldigt de verzorgers van het paard van “kwelling” terwijl het dier al leed. Directeur Edita Birnkrant:

“Het was verschrikkelijk om te zien hoe Aisha hardhandig werd behandeld. Er was geen gekwalificeerde dierenarts ter plekke, alleen ongeschikte mensen die wanhopig probeerden haar die trailer in te krijgen.”

Volgens Birnkrant is de dood van Aisha tekenend voor de lage standaard van zorg voor de koetspaarden in de stad.

De industrie zelf gaat uiteraard in de verdediging. Volgens Christina Hansen, zelf koetsier en woordvoerder voor de Historic Horse-Drawn Carriages of Central Park zegt dat Aisha’s instorting gerelateerd kan zijn aan inspanning, maar dat het ook een genetische, spiergerelateerde of hormonale aandoening kan zijn. Hansen zegt dat de dierenarts die de merrie op stal onderzocht vond dat haar hartslag onregelmatig was.

Dierenrechtenorganisaties vinden de moderne, drukke stad geen plek voor paarden en beschuldigen de koetsiers van aanhoudende mishandeling, ook wat zich buiten het oog van het publiek afspeelt in de gebouwen waar de paarden worden gehouden. Mensen in de industrie claimen dat ze van hun paarden houden en goed voor ze zorgen.

Industrie door de jaren heen

De paardenkoets was ooit een van de manieren om je binnen New York te verplaatsen. In 1853 verplaatsten trams getrokken door paarden zo’n 120.000 passagiers per dag door Manhattan. Maar tegen 1880 vonden dagelijks 41 paarden de dood op straat; 15.000 paarden per jaar. Hard werken, veel zweepslagen en leven in overvolle, ziekteverspreidende stallen betekende dat de gemiddelde levensduur van een koetspaard twee jaar was.

De industrie van de 19de eeuw en begin 20ste eeuw is niet te vergelijken met vandaag de dag. Volgens de wet worden alle koetspaarden geregistreerd en worden ze verplicht twee keer per jaar gecheckt door een dierenarts en gevaccineerd. De paarden mogen niet langer dan 9 uur per dag werken en moeten een verlof van 5 weken per jaar krijgen op een faciliteit buiten de stad. De paarden mogen niet jonger dan 5 jaar en niet ouder dan 26 jaar zijn. Ze moeten dekens dragen als het koud is en hun individuele stal moet minimaal 5,5 m2 zijn – wat overigens heel klein is. Vanaf november 2019 mogen ze ook niet meer werken als de temperaturen en de luchtvochtigheid te hoog zijn.

Edita Birnkrant, directeur van NYClass, zegt dat de wet niet voorkomt dat de koetspaarden lijden. Het is een leven van opsluiting: overdag vastgebonden aan een koets, ‘s nachts opgesloten in een vaak krappe stal in een gebouw. Het is fundamentele mishandeling. Als bewijs haalt ze meerdere zaken aan van paarden die op straat instortten of de dood vonden in hun stal in 2018 en 2019. Volgens haar zou de verzorging van de paarden van de politie van New York een voorbeeld moeten zijn van acceptabele huisvesting in een stad als New York. De paarden van het New York City Police Department hebben ruimere stallen en na 10 jaar dienst gaan de paarden met pensioen.

Naar de slacht

Pensioen zit er voor de koetspaarden hoogstwaarschijnlijk niet in. Tussen 2005 en 2013 zijn 529 koetspaarden uit het register gehaald, zo’n 71 paarden per jaar. Waar de paarden naartoe gaan is onduidelijk. NYClass en veel andere organisaties denken dat veel koetspaarden bij de slacht belanden, wat verboden is in de Verenigde Staten maar niet in Canada en Mexico. Daar kunnen de paarden legaal naartoe worden verscheept. NYClass wil wetgeving waarbij eigenaren worden verplicht aan te geven waar de paarden naartoe gaan als ze de stad verlaten. Maar de industrie is daartegen. Volgens Hansen zou het openbaar maken inbreuk zijn op de privacy van de koper. Volgens Hansen worden de koetspaarden vaak na het werk op straat verkocht aan “liefhebbers” of belanden voor een trouwkoets, wat volgens haar minder inspanning vraagt van deze “semi-gepensioneerde” paarden.

Einde in zicht?

Is na het incident met Aisha het einde in zicht voor de koetspaarden in New York stad? In december vorig jaar maakten de koetspaarden in Montreal hun laatste ronde door de straten. En in Chicago wacht een voorgesteld verbod op de stem van het stadsbestuur. Toen Bill De Blasio campagne voerde in 2013 om burgemeester te worden, beloofde hij een einde te maken aan deze industrie. Maar hij kreeg veel tegenstand van koetsiers en hun medestanders – en dat zijn er veel, want de koetspaarden zijn populair onder New Yorkers. En onder toeristen; op Tripadvisor staat een rit met een koets door Central Park nog altijd in de top 3 van activiteiten in New York. Dus als de pandemie onder controle is en de toeristen komen terug, dan zal ook de vraag naar koetsritten weer toenemen.

Stap voor stap

Directeur Birnkrant van NYClass zegt dat ze niet gefocust is op het verbieden van de koetsritten in New York, al is dat natuurlijk wel het uiteindelijke doel. Voor nu is de organisatie gebrand op stapsgewijze beleidsveranderingen die het leven van de paarden verbeteren. Zoals de nieuwe hitterestricties en de recente verandering van opstapplaats in Central Park, waarbij paarden meer afstand hebben tot het drukke verkeer.

“Als we komen tot een verbod, dan zou dat fantastisch zijn. In de tussentijd blijven we vechten om een einde te maken aan de wreedheden die gebeuren.”

Kleine stapjes, die hopelijk leiden tot een totaalverbod op deze wrede industrie.

In Amsterdam worden de vergunningen voor koetspaarden op de Dam beëindigd per april dit jaar, een jaar later dan was overeengekomen.

Bronnen:

©Animals Today