De actie van activisten in Boxtel, die 10 uur lang een varkensstal bezet hielden, heeft heel wat stof doen opwaaien. Goede zaak vinden sommige mensen, ronduit schandalig vinden veel anderen. Ikzelf baal vooral na Boxtel.
Ik baal dat het na Boxtel nauwelijks meer gaat over het leed wat de dieren wordt aangedaan, maar alleen over de actie zelf. De gevolgen van deze actie zijn dat de sector alle kans krijgt de slachtofferrol aan te nemen en de overheid die daar dankbaar misbruik van maakt. Hierdoor wordt de aandacht van dat waar het over moet gaan, namelijk dierenwelzijn, heel gemakkelijk afgeleid. Ik hoop dus dat het bij deze actie blijft.
Onnatuurlijk
De wet overtreden wanneer je demonstreert is geen goede zaak maar tegelijk kan ik mij de frustratie van deze veelal jonge activisten wel voorstellen. Bekijk de beelden die gemaakt zijn in deze stal. Zeugen tussen stangen geklemd om hun onnatuurlijk aantal biggen niet te pletten. Keer op keer worden ze met een rietje geïnsemineerd (feitelijk verkracht) om maar weer nieuwe nakomelingen te kunnen produceren (lees: productieniveau bedrijf verhogen over de ruggen van de dieren). Want of dat nu koekjes zijn of levende dieren, dat maakt deze sector (maar ook veel consumenten) niet zoveel uit.
Ook waren in Boxtel ernstig zieke biggen te zien, waaraan klaarblijkelijk niets gedaan werd:
–
De stress
Bij andere beelden gemaakt door de activisten is duidelijk te zien dat de dieren stress ervaren. Dat hebben meerdere deskundige aan mij bevestigd. Slechte actie dus van de dierenactivisten, zou je zeggen. Absoluut, en tegelijkertijd een duidelijk teken aan de wand hoe er met dieren wordt omgegaan in deze verziekte industrie. Er komen maar 1 of 2 keer per dag een paar mensen in zo’n stal. Natuurlijk schrikt de aanwezigheid van meerdere personen dan af.
En kun je nagaan wat die 12,5 miljoen varkens overkomt als ze op transport gaan naar het buitenland, of naar het slachthuis. En wat er gebeurt als deze dieren in het slachthuis wachten op hun dood, tussen krijsende soortgenoten en het slachtpersoneel. Dat levert een stress op waar je u tegen zegt. Daar hoor ik helemaal niets over vanuit de sector. Daarom is het zo triest dat de opinie nu alleen maar gevoed wordt door polarisatie, in plaats van een brede ontzetting over het voortdurende leed van de dieren in de vee-industrie.
De onzin
De minister kreeg de kans om nog eens te benadrukken dat ‘dit een van de bedrijven is die ons voorzien in ons dagelijks voedsel’. Natuurlijk grote onzin als je bedenkt dat 80 procent van het varkensvlees voor export is bedoeld. Daarbij is dit soort voedsel ook helemaal niet meer nodig. Over proportionaliteit gesproken.
Ook de NVWA kon niet wachten om hun steun aan de boeren te betuigen, want het zal je overkomen dat er ineens 200 activisten je prachtige bedrijf overnemen. Vrij bijzonder dat de NVWA het nodig vindt überhaupt hun steun uit te spreken.
En VVD kamerlid Helma Lodders zegt dat boeren gegijzeld werden op hun eigen erf. Volgens mij is er toch echt alleen een stal opengemaakt.
En de varkens moeten mogelijk worden afgemaakt door toedoen van de activisten. Ook onzin natuurlijk. Ze droegen beschermende pakken en varkens worden niet zomaar ziek. Maar wel weer goede PR-stunt om de activisten in een nog kwader daglicht te zetten. Als de dieren worden afgemaakt is dat omdat ze economisch gezien niet meer interessant zijn. Dood moeten ze toch op een gegeven moment dus bespaar me de krokodillentranen.
Ik baal na Boxtel
Mijn blog begon met ‘Ik baal’ en dat is precies hoe het is. Ik baal dat de discussie die deze actie teweeg heeft gebracht niet meer gaat over de dieren maar over de actie en de activisten. Over mensen die de wet zouden hebben overtreden en nu terroristen worden genoemd. Dat vind ik te ver gaan.
Bekijk de beelden en zie daar jonge mensen, die al zingend en zelfs huilend steun zoeken bij elkaar, omdat ze in radeloosheid denken het goede te doen voor de dieren. Terwijl de massaal optrommelde boeren hun auto’s vernielen, barbecueën op de weg en bier drinken, om zich op te laden voor een heftige confrontatie. Of zoals een van de boeren zei die bij de tegenactie aanwezig was:
“Die arme boer, zo machteloos en weerloos tegen die gewetenloze koekenbakkers.”
Het is aan de rechter om te bepalen in welke mate de activisten de wet hebben overtreden en vervolgd gaan worden. Dus kijk niet alleen naar de activisten maar vooral ook naar de beelden die gemaakt zijn in de stal. En bedenk dan dat ook varkens levende individuen zijn met hun eigen gevoelens.
Stal in Boxtel is van bekende varkensbaron
Overigens, langzaam wordt steeds meer bekend over het bedrijf dat bezet is. Het gaat om een bedrijf dat wordt geleid door varkensbaron Jeroen van Sleuwen, tevens de eigenaar van de stal in Haaren, waar vorig jaar juli maar liefst 1200 varkens door verstikking om het leven kwamen. Van Sleuwen heeft de gruwelijke dood van de dieren toen niet eens gemeld bij de gemeente en kreeg daarvoor een waarschuwing van de gemeente.
Daarmee valt het beeld dat de sector probeert te schetsen van de boer die ‘zo geschrokken is omdat zijn prachtig opgebouwde familiebedrijf door agressieve extremisten is bezet’ toch aan diggelen. Animal Rights heeft daarom een WOB-verzoek ingediend om meer te weten te komen over het bedrijf in Boxtel.
En denk ook eens aan het onderzoek van Varkens in Nood en Dier en Recht uit 2013, waaruit bleek dat in de vleesindustrie jaarlijks 2,7 miljard overtredingen worden begaan op een totaal van 500 miljoen dieren. Daartegen worden geen of nauwelijks maatregelen genomen. Dat mag toch niet onbestraft blijven?
©AnimalsToday.nl Karen Soeters
7 Comments
Comments are closed.
De bezettingsactie door Meat the Victims van een varkensbedrijf in Boxtel heeft over en weer felle reacties opgeroepen. In meerderheid afwijzend. Toch was er ook begrip en sympathie. Ik behoor tot die tweede groep.
In de Leeuwarder Courant verscheen een redactioneel artikel van Aan Dirk van der Meulen. Hij levert zware kritiek op het optreden van de activisten en hoopt dat de rechter streng over hen zal oordelen.
De felheid van zijn kritiek en het ontbreken van een spoortje van begrip voor de motivatie en de uitvoering van de actie was voor mij aanleiding tot het insturen van een ingezonden brief naar de LC. Ik heb niet de illusie dat de brief nog geplaatst zal worden. Daarom zet ik hem hieronder:
Doesnormaal?
In de LC van 21 mei schaart Aan Dirk van der Meulen zich aan de zijde van hen die de bezettingsactie door Meat the Victims in Boxtel scherp veroordelen.
‘Intimidatie, extremisten, terroristen, criminelen’, zijn woorden die aangeven hoe groot de zedelijke verontwaardiging is over wat zich daar in het Brabantse afspeelde.
Van der Meulen vindt het zorgwekkend “dat er warempel(!) hier en daar sympathie doorklinkt voor de actie”.
Nu, ik ben zo’n ‘warempelaar’.
Natuurlijk – dat valt niet te ontkennen – is de wet door de actievoerders overtreden. Lokaalvredebreuk. Dus zullen de bezetters zich voor de rechter moeten verantwoorden.
Ook valt niet te ontkennen dat de weerstand tegen hoe er met dieren in de vee-industrie wordt omgegaan hand over hand toeneemt. De omstandigheden waaronder de dieren ‘leven’ zijn mens- en dieronterend.
Topadvocaat Jan Vlug heeft te kennen gegeven de ‘extremisten’ te willen bijstaan in hun gerechtvaardigde strijd. Hij acht de kans substantieel dat de rechter mild zal oordelen over de actie en misschien zal overgaan tot strafvermindering of zelfs ontslag van rechtsvervolging. Ik ben er van overtuigd dat het overtreden van de wet in bepaalde gevallen acceptabel is wanneer met de overtreding een groter belang wordt gediend dan het ‘onrecht’ dat door die wet wordt gelegitimeerd.
Robin Schaper van ‘Even Geen Vlees’ verwijst naar hen die in het verleden wetten overtraden omdat ze deden wat rechtvaardig was voordat de maatschappij dat (h)erkende.
De actie in Boxtel was geweldloos. Er zijn geen gewonden gevallen noch zijn er serieuze vernielingen aangericht. Het geweld kwam van een aantal sympathisanten van de varkenshouder die, al dan niet onder invloed van wat biertjes, autobanden lek staken en auto’s van de activisten in de sloot kieperden.
Door de beelden die door de activisten naar buiten werden gebracht kon het publiek – voor zover dat nog niet het geval was – kennis nemen van de omstandigheden waaronder de varkens worden gehouden. Zeugen die ingeklemd tussen ijzeren hekken hun biggetjes moeten voeden, dode en stervende biggetjes. Een en al ellende waarvoor onze samenleving zich diep moet schamen.
De vee-industrie is een grote schandvlek op het blazoen van onze ‘beschaafde’ natie. En het is goed dat mensen zich er tegen verzetten. Dat dat hier gepaard moest gaan met een wetsovertreding is jammer maar het bewijst wel dat voor velen de maat vol is.
Wetten zijn mensenwerk en dus feilbaar. En wanneer de wet onnodig lijden gedoogt of accepteert wordt het tijd voor de politiek om in te grijpen. En soms moet de politiek daarbij een handje geholpen worden.
Voor mij is niet de vraag óf maar wáár, wannéér en hóe de volgende actie zal plaatsvinden.
Herman Gallé
Invallen bij een gesloten bedrijf wat geen medewerking hiervoor geeft is onacceptabel. Je verkregen beelden kunnen gemanipuleerd zijn en gelden niet als wettig bewijs. Gaan we ons toch op dit vlak begeven en gaan onze parlementsleden hier ook sympathie voor tonen dan verzand je in een bananenrepubliek. In een bananenrepubliek gelden geen wetten of dierenwelzijns afspraken, dus hou je aan de wet en blijf binnen die kaders .
Volkomen geweldloze actie door betrokken mensen, met een paar schoonnheidsfoutjes misschien. Niks ernstig kapotgemaakt, niemand bedreigd, geen onredelijke eisen gesteld en de politie had feitelijk het meest te stellen met agressieve en vernielzuchtige collega’s uit de nabije varkensindustrie. Had je het me vantevoren gevraagd dan zou ik het geen goed idee gevonden hebben, deze actie. Maar in hindsight blijken de tenenkrommend scheefgetrokken reacties van minister en politiek best inzichtlijk. Volkomen onevenwichtig en voorbijgaand aan alle feiten worden deze dierenvrienden die iets zeer begrijpelijks doen voor “terroristen” uitgemaakt. Niet direct voor herhaling vatbaar misschien, maar misschien ook wel, over een tijdje als we de beelden weer vergeten zijn. In elk geval heeft deze actie ons van het meeste begrip voor varkensboeren afgeholpen, dat maakt het afschaffen van deze industrie een hoop laagdrempeliger – vandaag in Nederland, morgen in de hele EU.
Mijn hele leven heb ik in Nederland op het platteland gewoond en nog nooit heb ik één varken buiten in een wei gezien. Behalve dan de hangbuik zwijntjes op de kinderboerderij en de varkens in voorleesboekjes voor kleuters. De levens van varkens spelen zich af achter gesloten deuren. Zonder daglicht want die kan het niet verdragen. Afgeschermd van de buitenwereld waardoor sociaal toezicht niet mogelijk is en jaarlijks miljoenen dieren de slachtbank wegens verwaarlozing, ziekte en andere excessen niet halen. Daarbij komt het aantal van ca. 15 miljoen varkens die uiteindelijk geslacht wordt voor vleesconsumptie. .
Aan de ene kant is daar een deel van de Nederlandse bevolking die het prima of gewoon vindt of het eenvoudigweg niet weet of het niet interesseert. En er is een veel kleiner deel die dit ten zeerste aan het hart gaat en zich het lot van deze dieren aantrekt. Zij vinden de omstandigheden waarin deze dieren hun korte leven doorbrengen niet te verteren. Sommige mensen voelen zich hierover zo verdrietig, boos of opstandig dat ze het bezetten van een stal zien als de enige manier om het leed van deze dieren radicaal zichtbaar te maken. Ik zeg niet dat de wijze waarop dat gebeurd okay is en bijdraagt, maar ik snap het wel. Moeders met kinderen, die in een hok leven van beton en staal, in omstandigheden die op z’n zachtst gezegd zeer onnatuurlijk en pijnlijk zijn totdat ze klaar zijn voor de slacht. Het is het gevoel van onrecht dat hen drijft tot deze actie. De machteloosheid ten aanzien van de medemens die zichzelf centraal en boven de niet-mensen plaatst. De medemens die dieren ziet als consumptiegoederen en ze ook als zodanig behandelen. Uit verbinding met gevoel en ethiek voor ander leven waardoor niet herkent wordt dat het gaat om intelligente voelende wezens.
Dan ineens is daar heel veel gevoel en ethiek. De verontwaardiging van boeren dat een dergelijke actie zeer stressvol is voor de dieren waarbij totaal voorbij wordt gegaan aan de stressvolle omstandigheden waarin ze deze dieren zelf laten leven en naar de slachtbank lijden. De angst dat deze actie lijdt tot ziekte-uitbraak waardoor deze dieren moeten worden gedood, wordt gebracht als een verlies voor de dieren en schuld door de activisten. Het geeft slechts aan hoe uit balans en ziek de situatie is voor varkens in megastallen. Een vroegtijdige dood voor deze dieren betekent dat ze vroegtijdig uit hun lijden worden verlost. Uiteraard gaat het hier om het verlies voor de boer want de dieren verliezen sowieso. Een CDA kamerlid die spreekt over een ‘gitzwarte dag’ omdat 200 mensen in actie komen en een stal binnen gaan. Het getal staat nauwelijks in verhouding tot de getallen van de dieren die jaarlijks de dood vinden omdat overheid en boeren te kort schieten in het controleren en het verlenen van zorg. Daar aan toegevoegd wordt de bezorgdheid over het welzijn van de varkens. Paarse krokodillen tranen aangezien datzelfde CDA er voor gezorgd heeft dat regelgeving die het welzijn van deze dieren bevorderde, werd teruggedraaid ten tijden van kabinet Balkenende waardoor de gitzwarte dagen voor varkens nog veel zwarter werden. Nogal buitenproportionele bewoording van andere politici die alleen maar bijdragen aan het vergroten van het drama ‘dierenterrorisme’ en ‘gijzeling’. Minister Grapperhaus die direct beloofde bij de boer op bezoek te komen om zijn steun te betuigen maar zich onthield van een reactie toen hij door Esther Ouwehand van de PVDD, geconfronteerd werd met het feit dat op beeldmateriaal te zien was dat dezelfde boer wel degelijk de wet had overtreden door geen zorg te verlenen aan zieke, gewonde en dode dieren in zijn stal. De pers die schrijft dat boze boeren zich verweren. Sympathiek taalgebruik ten aanzien van sympathiserende boeren die niet werden aangevallen of bedreigd maar vanuit hun angstverwachtingen naar de toekomst kozen voor agressie, en materiële schade toebrachten aan de auto’s van activisten. Het is de vinger die naar de ander wijst, waarbij er altijd drie vingers terug wijzen. Een strategie gebaseerd op angst wat resulteert in ‘shame’, ‘blame’, verdediging en aanval wanneer er aan de kettingen van comfort en vast geroeste levens- en denkpatronen gerammeld wordt.
De boeren, de boerenorganisaties, de media en de politiek hebben ervoor gekozen de boer tot slachtoffer te maken. De aandacht die gevraagd werd voor het leed en onrecht voor miljoenen varkens in Nederland werd verschoven naar leed en onrecht voor de betreffende boer. Net zoals dat ook gebeurd als tientallen duizenden dieren omkomen bij stalbranden. De nadruk ligt op het economische verlies voor de boer en we gaan voorbij aan de verschrikkingen voor de dieren en de misstanden waaraan we zelf schuldig zijn. In plaats daarvan zetten we ons af tegen activisten. Het woord is gelijk komen te staan aan criminelen. Een label die hen ontdoet van hun menselijkheid en onze verontwaardiging, boosheid en toekomstige tegenacties rechtvaardigt. Een schril contrast met de motivatie van mensen die zich het lot van anderen aantrekken en de maatschappij bewust willen maken van verborgen onrecht en leed van hen die geen stem hebben en overgeleverd zijn aan onze grillen.
We hoeven het niet met elkaar eens te zijn maar we zouden ons af kunnen vragen waarom mensen bereidt zijn dit te doen. Ons af te vragen wat er voor ons persoonlijk nodig zou zijn om t-shirts te laten drukken, een actie te organiseren, een vrije dag te nemen en de wet te overtreden. Het zijn vragen die we onszelf stellen als we vrij zijn van angst en onszelf willen informeren over iets wat onze denkwereld opschud. De ander eerst willen begrijpen in plaats van direct over te gaan tot oordeel en afwijzing om zo niet uitgedaagd te hoeven worden op onze eigen manier van denken en doen. De deuren naar de pijn en angst in andere mensen gesloten te houden en hun waarheid te ontkennen. Net zoals we dat doen naar de niet-mensen. Sociale wezens met andere vermogens, in een andere vorm die we varkens noemen waardoor we voorbijgaan aan het gegeven dat het persoonlijkheden zijn met ook ieder hun eigen individuele karakter en gevoelswereld. We houden letterlijk en figuurlijk de deuren gesloten zodat onze ‘bubbel’ heel blijft en we de waarheid die daarachter plaatsvindt niet hoeven aan te kijken.
Het is inderdaad enorm jammer en triest dat het resultaat van de actie niet is dat nu iedereen eindelijk bewust wordt en schande spreekt van alle intense leed dat elke dag weer in de meeste stallen plaatsvindt, maar over de actie van zachtaardige, vredelievende mensen die nu als het kwaad en zelfs als terroristen weggezet worden.
Dat er na 30 jaar of langer op correcte wijze protesteren, petities aanbieden, proberen mensen voor te lichten en talloze gruwelijke beelden tonen van de meest vreselijke wantoestanden in de grootschalige intensieve vee-industrie, bij diertransporten en in slachthuizen eigenlijk amper verbeteringen doorgevoerd zijn interesseert blijkbaar nauwelijks iemand.
De NVWA zou moeten controleren of men zich minimaal aan de beperkte wettelijke regels houdt, maar doet zelfs dat nauwelijks en kiest er meestal voor om de intensieve veesector de hand boven het hoofd te houden en vrijwel volledig naar hun pijpen te dansen.
Ook durven inspecteurs vaak niets te doen vanwege heftige intimidatie en bedreigingen door medewerkers van het slachthuis.
De meeste mensen zeggen altijd dat ze van dieren houden. En de meeste mensen zullen ook nog beweren dat zij vinden dat alle dieren in de vee-industrie goed behandeld moeten worden en een goed leven dienen te hebben, voor zover je van een goed leven kunt spreken wanneer je puur en alleen gemaakt wordt om geforceerd zo snel mogelijk opgefokt te worden en vervolgens getransporteerd naar je executie, vele jaren voordat zij een natuurlijke dood zouden sterven.
Maar het frappante is dat de meeste van die mensen die zeggen goed voor dieren te willen zijn in feite er voor zorgen dat die afschuwelijke vee-industrie vol intens leed in stand gehouden wordt.
De machthebbende politiek zegt altijd “dat ze willen dat het goed gaat” en “dat zij het aan de sector zelf over wil laten”.
Bewezen is dat dat dus niets uithaalt en verbetert, want de sector wil niets verbeteren, alleen wanneer het hen op korte termijn geld oplevert, en gaat gewoon dag in dag uit door met alle mishandelingen, gebrek aan zorg, het op elkaar proppen van talloze dieren in veel te kleine stallen, en o.a. het verboden onverdoofd castreren, + afknippen van staarten + afknippen van hoektanden bij biggen.
Triest dat veel politici en journalisten er aan meewerken om de ellende in stand te houden en te zorgen dat de actie massaal ernstig veroordeeld wordt, terwijl de boeren die zich dagelijks op ernstige wijze niet aan de wet houden, maar die ook aan aantal auto’s volledig vernield hebben, volkomen vrijuit gaan. Want boeren mogen blijkbaar wél voor eigen rechter spelen wanneer iets niet naar hun zin is, met honderd man politie erbij die toekijkt.
Voor zover bekend gemaakt zijn die boeren niet opgepakt.
Er is er slechts één gearresteerd omdat hij een politieauto vernield heeft.
Er is zelfs bekend gemaakt dat niet toegestaan werd dat een activist een ziek varkentje mee zou nemen zodat het de nodige zorg bij een dierenarts kon krijgen en alsnog een goed en veilig leven geboden zou worden, omdat men verwachte dat de activist en het varkentje door de agressie van de veelal beschonken boeren niet levend het terrein zouden kunnen verlaten.
En al die boeren die volgens henzelf en veel politici “dag en nacht keihard werken om de bevolking van gezond en veilig voedsel te voorzien” hadden blijkbaar wel tijd om een hele middag en avond feest te vieren, te barbecuen en te zuipen bij de stal en zij konden blijkbaar ook allemaal zonder moeite hun eigen bedrijf een halve dag in de steek laten.
Is dit dan wél normaal?
Is dit wél gewenst?
En is dit dan de samenleving die we willen?
Blijkbaar wint degene met de grootste mond en het ophitsen van bevolking door het verspreiden van onzin het vaak van mensen die al tientallen jaren op een vreedzame manier proberen om rechtvaardigheid te krijgen, zowel voor veel mensen die leed berokkend wordt als voor de miljarden dieren in de intensieve grootschalige vee-industrie.
De “beschaafde” samenleving is helemaal de weg kwijt.
Ik denk dat je baalt, omdat de publieke opinie nu eindelijk eens tegen dieren terroristen keerd.
Je bljjft met je vingers van andermans spullen af!!!
Misschien moeten ze eens proberen zoiets in bv Roemenie te doen. Daar zijn stallen veel erger. Dit durven ze niet omdat de roemeense overheid harder optreed.
Is me uit het hart gegrepen, Karen. Al die brullende Kamerleden die het Ónacceptabel vonden, het over ‘dierenterroristen’ hadden en gegijzeld op hun eigen erf. alleen was daar gelukkig Esthet Ouwehand die niet meehuilde met wolven in het bos maar Grapperhaus de spiegel voorhield. Behalve Esther had niemand het over de schokkende beelden die de activisten hadden gemaakt en verspreid. Ik zal eerlijk zijn: Ik vond het een geweldige acie! Mogen er nog vele volgen!