Zuid-Afrika is het land waar de meeste neushoorns voorkomen. Tegelijkertijd zijn er in dit land dit jaar al meer dan 232 neushoorns gedood door stropers. Dat is een gemiddelde van meer dan 2,1 per dag. Het land is hiermee uitgegroeid tot de grootste stroper van neushoorns.
De andere vier neushoornsoorten zijn meer bedreigd: de Indische neushoorn (Rhinoceros unicornis) is opgenomen als kwetsbaar, terwijl de zwarte, Javaanse, Sumatraanse als ernstig bedreigd te boek staan. Van de Sumatraanse neushoorn (Dicerorhinus sumatrensis) zijn er nog slechts 100 en van de Javaanse neushoorn (Rhinoceros sondaicus) nog maar 60.
Neushoorns worden geslacht voor hun hoorns die, volgens de Chinese traditionele geneeskunde, worden verondersteld geneeskracht te hebben. Wie in Azië hoge koorts heeft, flink duizelig is of last heeft van een bloedneus, loopt kans als medicijn de gemalen hoorn van een neushoorn te krijgen. De laatste tijd is de hoorn in Vietnam bij rijke mensen erg populair als medicijn tegen kanker.
Overigens is er totaal geen bewijs dat het zou werken. Wetenschappelijke studies van neushoornhoorn hebben aangetoond dat het bijna volledig gemaakt is van keratine. Het consumeren ervan is het equivalent van het eten van iemands nagels.
De afgelopen jaren is Zuid-Afrika niet in staat geweest om de stropers met succes te bestrijden. Velen wijzen op corruptie, gebrek aan adequate rechtshandhaving en té lichte straffen voor stropers.
Wildlife organisaties hebben dan ook een beroep gedaan op Vietnam en China, om meer te doen om de illegale handel te stoppen. Ook wordt er naarstig gezocht naar andere oplossingen om het stropen te stoppen.
In één van de Zuid-Afrikaanse neushoornreservaten is men overgegaan tot het injecteren van de hoorn van de neushoorns met een niet-dodelijke gif. Het gevolg is dat eenieder die een ‘medicijn’ gemaakt van een dergelijke hoorn zou gebruiken er ziek van wordt. Hiermee worden de neushoorns minder aantrekkelijk voor stropers.
Bron ©PiepVandaag.nl
1 Comment
Comments are closed.
Er is een beroep gedaan op Vietnam en China…. Oei, en daar moeten wij onze hoop op vestigen?!
Waarom werken ze met dat niet giftige materiaal niet ook meteen in de andere landen? Als er nergens meer ‘goed ivoor’ rondloopt, moeten ze toch wel stoppen?
Ah, ik zie in het rijtje hiernaast Roos Vonk staan. Ik las haar altijd graag in Psychologie Magazine. :-)