Japan heeft een enorme voorraad aan ‘belangrijke’ metalen gevonden in de modder rond het koraaleiland Minami-Tori-shima in de Grote of Stille Oceaan. Het gaat om grondstoffen die gebruikt worden voor mobiele telefoons, tablets, elektrische auto’s, windturbines en kerncentrales. De metalen zitten in de modder, maar volgens wetenschappers is het mogelijk om het winnen ervan rendabel te maken.
Dat deze metalen gevonden zijn rond een atol, een koraaleiland, lijkt tot nu toe niet te leiden tot het afgaan van alarmbellen. Wereldwijd staat koraal onder druk door opwarming en verzuring van het zeewater, waardoor het op veel plekken afsterft. Er wordt vooral gesproken over de voordelen die de Japanse vondst heeft voor de wereldeconomie en geopolitiek, want tot op heden ligt de grootste voorraad van deze metalen in China.
Risico
Volgens experts is er geen enkel tekort aan de gevonden metalen en zijn de bestaande voorraden geschikt voor duizenden jaren gebruik. Maar omdat 98 procent van deze metalen in Chinese bodem ligt wordt de afhankelijkheid ervan om politieke redenen als risico bestempeld.
Het gaat om metalen met namen als dysprosium (Dy), europium (Eu), terbium (Tb) en yttrium (Y), waarvan naar schatting meer dan 16 miljoen ton in de modder zit rond het eiland, goed voor zeker 400 tot 800 jaar voorraad. Inmiddels is de vraag al gerezen of dit de enige plek is in de Grote Oceaan waar deze metalen voorkomen, waarmee niet uitgesloten is dat er veel nieuwe bedreigingen komen voor ongerepte gebieden. Mijnbouw is tenslotte uiterst destructief. Wanneer bijvoorbeeld oliemaatschappijen de winning van deze metalen als lucratief beschouwen is de kans groot dat ze er bovenop springen. En er is dermate veel geld gemoeid met deze industrie dat het de vraag is of de ecologische waarde van een gebied nog enige rol speelt bij zoveel economische en politieke belangen.
Levenscyclus
De wereldwijde behoefte aan deze metalen is groot, al was het maar omdat de levenscyclus van veel producten waarin ze verwerkt worden beperkt is, denk bijvoorbeeld aan mobiele telefoons. Wat consumenten kunnen doen om de vraag naar deze metalen te doen afnemen is bijvoorbeeld door niet ieder jaar een nieuwe telefoon te willen en bij vervanging te kiezen voor een tweedehands model. En bij aanschaf van een nieuwe de oude telefoon aan te bieden voor recycling of hergebruik, bijvoorbeeld via Stichting AAP. Dit lijkt een druppel op de gloeiende plaat, maar veel druppels maken uiteindelijk ook een volle emmer.
