In Schotland is een vrouw ruimschoots beloond voor haar poging een hommelkoningin in nood te redden. Het dier miste vleugels, waardoor de kans op overleving in het wild nihil was. De vrouw besloot haar te verzorgen, waarna een bijzondere vriendschap zich ontwikkelde.
Tijdens het tuinieren trof Fiona Presly een hommelkoningin aan die er koud en gedesoriënteerd uit zag. Nadat de Schotse vrouw het dier opgepakt had, zag ze dat het geen vleugels had. Ze gaf het wat suikerwater, zette het op een bloem en ging naar haar werk. Bij thuiskomst bleek het insectje er echter nog te zitten.
Vanwege een zware storm werd de hommel naar binnen gebracht en verzorgd. Presly zocht intussen informatie over de diersoort en kwam er via de Bumblebee Conservation Trust achter dat de slechte ontwikkeling van de vleugels waarschijnlijk was veroorzaakt door een virus. Zonder vleugels zou de hommel in het wild niet overleven, dus Presly besloot haar een kans te geven.
Ze maakte een overdekt tuintje voor haar, vol bloemen en overdekt met gaas om ervoor te zorgen dat haar gevleugelde soortgenoten de pollen niet zouden kapen en gaf haar dagelijks een portie vers suikerwater. Ze noemde de hommel liefkozend wee Bee. Ondanks dat ook hommels een angel hebben, kon Presly het diertje oppakken en meedragen zonder gestoken te worden, dus wanneer het slecht weer was, nam ze de hommel mee naar binnen. Het was het begin van een bijzondere vriendschap.
Geheel onverwacht kroop wee Bee tevoorschijn wanneer Presly het tuintje bezocht. Ze leek blij om de vrouw te zien. Presly:
“Ze liep dan naar me toe en kroop op m’n hand. Ze leek blij om me te zien. Ik begon me te realiseren: er gebeurt hier iets.”
Het was niet makkelijk uit te leggen, maar Presly kon zien dat de hommel het fijn vond. Presly:
“Het was alsof haar hele lijfje tot leven kwam als ze me zag. Ik denk dat ze het fijn vond om niet alleen te zijn. Gezelschap deed haar goed, zelfs al was het van een andere soort. Het zijn van nature sociale dieren, dus het zou instinct kunnen zijn.”
Wee Bee is veel ouder geworden dan hommels in de natuur. Toch was na vijf maanden het moment daar. De hommel waste zich nog even zorgvuldig tegen het einde, maar Presly merkte dat het allemaal steeds trager ging. De hommel stierf uiteindelijk in Presly’s hand, vijf maanden nadat ze elkaar hadden leren kennen, en werd met haar lievelingsbloem begraven in de tuin. Presly:
“Ik was verdrietig toen ze stierf, maar ik wist dat het ging gebeuren. Ze was al veel ouder dan ze in het wild was geworden. Het was heel speciaal om zo’n klein wezentje te leren kennen.”
Er is veel bekend over de intelligentie van bijen en hommels, maar nog weinig over het welbevinden van deze insecten. Op aanraden van professor Lars Chittka, professor in gedragsecologie, besloot Fiona Presly haar verhaal op te schrijven waarna de bevindingen werden gepubliceerd in Antenna Magazine en wereldwijd zorgde voor een andere kijk op insecten. Gebaseerd op de biologie van de diersoort gelooft Chittka dat het mogelijk is dat er daadwerkelijk een band is ontstaan. Chittka:
“En hommelkoningin wil omringd zijn door andere hommels. Dat maakt het plausibel dat een individu een gevoel van beloning ervaart wanneer het omringd is door andere levende wezens. Andersom, wanneer de koningin alleen is, kan ze het tegenovergestelde voelen, want dat zou betekenen dat het haar niet is gelukt een kolonie te starten.”
Soms heb je buitengewone mensen nodig om tot nieuwe inzichten te komen. Waar anderen spreken over ongedierte, herkende Presly -een groot dierenvriend en natuurliefhebber- in de vleugelloze hommel een dier in nood en de liefde die ze vanaf het eerste moment voor het diertje voelde, werd beloond met een bijzondere vriendschap en prachtige herinneringen. Presly:
“Ik kijk met andere ogen naar niet alleen hommels, maar naar alle insecten. Ik denk dat er veel is dat wij nog niet weten.”
Bron: The Dodo ©AnimalsToday.nl Esther van der Spek
