In de bossen rondom Tsjernobyl waar in 1986 de ramp met de kerncentrale plaatsvond, wonen honderden honden. Deze honden werden vermoedelijk achtergelaten door hun eigenaren toen deze het gebied na de ramp in allerijl moesten verlaten. De inwoners kregen destijds niet de kans hun honden mee te nemen en mochten het gebied na hun vertrek ook niet meer in.
Overlevers
Naar schatting leven er inmiddels ongeveer 300 zwerfhonden in de voor mensen verboden 2.600km²-zone. De honden leven tussen de elanden, lynxen, hazen en wolven die hier ook een thuis hebben gevonden. Na de ramp in Tsjernobyl in 1986 werden Pripyat en de omliggende dorpen verlaten. Er zijn hartverscheurende verhalen bekend over honden die huilden en probeerden in de bus te stappen, maar soldaten duwden ze er weer uit en schopten ze. De honden renden zo lang als ze konden achter de bussen aan. Van sommige gezinnen die het gebied moesten verlaten en daardoor hun hond achter moesten laten is bekend dat ze noodkreten op de deur hingen, met wanhoopskreten als: “Maak onze Zhulka niet dood. Ze is een goede hond.”
https://www.facebook.com/soloeasttravel/photos/a.1631462233561542.1073741827.339660849408360/1866455513395545/?type=3&theater
Hoopvol
Maar ondanks de afschuwelijke situatie waarin de dieren zich bevinden, zijn er ook lichtpuntjes. De honden die in de buurt van de controleposten van de zone wonen, hebben kleine schuilhutten die door de bewakers voor hen zijn gemaakt. De honden zijn verstandig genoeg om in de buurt van het plaatselijke café samen te komen, nadat ze hebben geleerd dat waar mensen zijn, ook voedsel is. Deze honden fungeren als niet-officiële Tsjernobyl-mascottes, om bezoekers te begroeten die stoppen bij Cafe Desyatka voor een borsjt. Nadezhda Starodub, een gids van de touroperator van Tsjernobyl, Solo East, die rondleidingen verzorgt in het gebied, zegt dat de bezoekers van de honden houden.
“Meestal vinden mensen ze schattig, maar sommigen denken dat ze besmet zijn en daarom durven ze hen niet aan te raken, hoewel er zijn regels zijn die het contact met de honden verbieden.”
Het leven is niet gemakkelijk voor de Tsjernobyl-zwerfdieren. Niet alleen moeten ze de strenge Oekraïense winters doorstaan, maar ook dragen ze vaak verhoogde niveaus van straling in hun vacht en hebben ze een verkorte levensverwachting. Weinig dieren worden ouder dan zes jaar.
Clean Futures Fund, een Amerikaanse non-profitorganisatie die gemeenschappen helpt die zijn getroffen door industriële ongelukken, heeft drie veterinaire klinieken in het gebied opgezet, waaronder één binnen de fabriek in Tsjernobyl. De klinieken behandelen noodsituaties en geven vaccinaties tegen rabiës, parvovirus, hondenziekte en hepatitis. Ook castreren ze de honden. Lucas Hixson, medeoprichter van het fonds, zegt:
“Ik denk niet dat we ooit vrij zullen zijn van honden in de uitsluitingszone, maar we willen de populatie naar een beheersbare grootte brengen, zodat we langdurige zorg kunnen geven en geven voor hen. Dit maakt Tsjernobyl veiliger voor de honden, maar ook voor de arbeiders en bezoekers.”
De fabriek in Tsjernobyl is onlangs verzegeld onder een nieuwe “sarcofaag”.
Bron: The Guardian ©AnimalsToday Lydia Zittema
1 Comment
Comments are closed.
Het schijnt dat de dieren in dat gebied totaal geen last hebben van de straling.
En dat er nergens zo een prachtig natuur is als daar, omdat mensen er niet mogen en durven komen.
Prachtige natuur is mogelijk als de mens er zich maar niet mee bemoeit.
Daar is duidelijk te zien dat menselijke jagers helemaal nutteloos zijn, want de natuur red zichzelf wel.