De Tasmaanse duivel werd de afgelopen decennia bedreigd door een besmettelijke kankerachtige gezichtstumor. De ziekte heeft de afgelopen 20 jaar meer dan 80 procent van de wilde Tasmaanse duivels gedood. Maar dankzij een intensief fondsenwervingsprogramma zijn de afgelopen jaren meerdere afgeschermde gebieden gecreëerd waarbinnen de dieren in quarantaine konden leven, en dankzij een fokprogramma gaat het inmiddels weer een stuk beter met de ‘duiveltjes’.
Een groep onder leiding van Bruce Englefield, de eigenaar van een dierenpark, wist 2,4 miljoen Australische dollars bijeen te krijgen. Dit geld werd besteed aan het opzetten van de afgeschermde ‘eilanden’, waar gezonde dieren werden gehuisvest. Er is nog steeds weinig bekend over de mysterieuze ziekte die de dieren richting de afgrond duwde, maar de inzet om ze te redden van de ondergang heeft zijn vruchten afgeworpen. Englefield:
“We hebben zes ‘duivelseilanden’ gebouwd en we hebben ook vier kilometer aan verplaatsbare schermen die gebruikt kunnen worden gebruikt om de Tasmaanse duivels op locatie te huisvesten voordat ze weer worden vrijgelaten in het wild.”
Doel bereikt
Een aantal van de 130 verplaatste Tasmaanse duivels op vier locaties in Tasmanië heeft de overplaatsing overleefd en ze zijn inmiddels gewend geraakt aan de nieuwe omgeving. Hun gewicht is toegenomen en ze zijn zich weer gaan voortplanten. Volgens Englefield is het doel bereikt:
“We zijn nu 10 jaar verder en we hebben veel geld ingezameld en een aantal zeer goede opvangen gebouwd. Er is niets meer over van wat het (door de overheid gefinancierde) Save the Devil-programma van ons kan verlangen.”
Veilig
Englefield zegt dat met steun van de overheid en onderzoeksinstellingen, de projectcoördinatoren nu geloven dat het lot van de Tasmaanse duivel veilig gesteld is:
“We zijn allemaal 10 jaar ouder en sommigen van ons zijn al halverwege de 70, dus de tijd is gekomen om te zeggen ‘we hebben meer bereikt dan we ooit van plan waren’.”
De groep fondsenwervers gaat het vanaf nu rustiger aan doen, en dat is misschien wel de grootste droom van iedere natuur- en dierenbeschermer: hopen dat je ooit overbodig wordt.
Bron: ABC ©AnimalsToday.nl Bart van Riel
